برنامه هفتم توسعه کشور به‌ویژه در حوزه مسائل اجتماعی و روابط کار دچار مسائلی در مواد ۱۵.۱۶، ۱۷ و ۱۸ و همچنین مواد ۶۶ و ۶۷ در حوزه بازنشستگی است که تاکنون انتقاد بسیاری از کارشناسان و حتی نمایندگان مجلس را برانگیخته است.
مسیری که آقاجری تصویر می‌کند، مسیرِ بی‌حقوق‌سازی کارگران فنی و متخصص و ایستایی ناگزیر طبقاتی آنها در دهه‌های گذشته است؛ این کارگران علیرغم تخصص بسیار، علیرغم تلاش فراوان و با وجود استحقاق و لیاقت بسیاری که دارند، باید همیشه یک کارگرِ حداقل‌بگیرِ ساده باقی بمانند؛ چراکه شرکت‌های نسل جدید هرگز اجازه نمی‌دهند کارگران از جایگاه حداقلی خود صعود کنند و به برخورداری برسند!
یک فعال کارگری با انتقاد از سیاست‌های تعدیلی گفت: «یارانه‌پردازی» به خصوص از نوع ارز دولتی فقط به نفع خواص تمام شده است.
ناصر آقاجری با انتقاد از شوک‌درمانی ارزی آن را معلول سیاست‌های کلیِ تعدیل ساختاری دانست و از کسانی انتقاد کرد که به گفته‌ی او، قانون اساسی را زیرسوال برده‌اند.
یک جامعه‌شناس و پژوهشگر توسعه گفت: کارگران در مناطق آزاد ناچارند گاها با یک دوم حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار مشغول به کار شوند. نه به لحاظ قانونی حمایتی از آنها وجود دارد، نه تشکل و جامعه مدنی قوی برایشان ایجاد شده و نه رسانه‌ای دارند.
یک تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب گفت: هژمونی سیاسی در اصلاح‌طلبان در دست رهبرانی با خصلت و ویژگی‌های طبقه متوسط است. دغدغه‌ها و دلمشغولی‌های طبقه متوسط و رهبران آن، تفاوت ماهوی و بنیادینی با طبقه فرودست و یا ضعیف و همچنین طبقه کارگر دارد. به همین خاطر است که تحرک کمی در میان بسیاری از اصلاح‌طلبان در جهت استیفای حقوق زندانیان کارگر دیده می‌شود. آنها نسبت به بازداشت و زندان شدن غیر کارگران با حساسیت بالا و نسبت به کارگران با حساسیت کمتر برخورد می‌نمایند.
