داود فتحعلی بیگی بر ایجاد مکانی مشخص و تخصصی برای پرداختن به نمایش‌های آیینی تاکید کرد و گفت: اماکنی چون شهرداری یا سازمان فرهنگی هنری باید در این زمینه احساس مسئولیت کنند و کارهایی انجام دهند اما متاسفانه تا امروز اینطور نبوده است. او در ادامه از بلاتکلیفی ساختمان جنب تماشاخانه سنگلج انتقاد کرد.
معمولا چند روز یا چند هفته پیش از فرا رسیدن عید نوروز افرادی را می‌بینیم که با لباس قرمز و صورت‌های سیاه شده در معابر در قالب نواختن و خواندن و رقصیدن، تکدی‌گری می‌کنند. داود فتحعلی بیگی این دسته از افراد را به شخصیت اصلی حاجی‌فیروز که ریشه‌ای کهن دارد، بی ارتباط دانست.
بازیگر نمایش ایرانی «هاگیر واگیر» با اشاره به اینکه بازی در نمایش‌های آیینی و ایرانی از حساسیت خاصی برخوردار است و به توان مضاعف نیاز دارد، معتقد است مردم در دنیای امروز درگیر سرگرمی‌های دیگر هستند و همین موضوع از تعداد مخاطبان حضوری تئاتر کاسته است.
نویسنده و کارگردان نمایش «گاوزن» که این روزها در تماشاخانه «سنگلج» روی صحنه است، می‌گوید: آخرین اثرم سال نودو هشت در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه رفته و این در حالی است که در آن مقطع کمک‌هزینه‌ها نسبت به الان دو برابر بوده است. او می‌گوید یکی دیگر از معضلات موجود، عدم اشراف مدیران سالن‌ها نسبت به هنر تئاتر است و اغلب آنها ربطی به این عرصه ندارند.
شمع شبچراغ «سیاه بازی شاماران» به نویسندگی «علیرضا داوری» و کارگردانی «ساسان شکوریان» شب گذشته با حضور «مجید افشار» سیاه باز پیشکسوت نمایش ایرانی روشن شد.
هادی مرزبان را عموما با اجرای نمایشنامه‌های اکبر رادی (درام‌نویس فقید معاصر) می‌شناسند. این بازیگر و کارگردان تئاتر بر خلاف روال همیشگی خود اثری تخت حوضی را روی صحنه برده است. او می‌گوید پیش از این قصد داشته نمایشنامه «طرب‌نامه» بهرام بیضایی را روی صحنه ببرد که میسر نشده است. او معتقد است گونه‌های نمایش‌های ایرانی در حال نسیان و فراموشی است.
ملیکا رضی می‌گوید: همانطور که هنرمندان خارجی آثار فاخر و شخصیت‌های مطرح جهان را وارد کمدیادل‌آرته کرده‌اند ما هم می‌توانیم از وجود آن آثار و افراد در قالب نمایش ایرانی بهره ببریم. اگر با این نگاه کار کنیم آثار بسیاری را خواهیم یافت که می‌توان آنها را در قالب نمایش ایرانی اجرا کرد.
به تازگی فایلی صوتی منتشر شده که مربوط به اجرای محمدرضا شجریان در یک تئاتر به کارگردانی اسماعیل مهرتاش است که شنیدنش خالی از لطف نیست.
جواد انصافی از موانع و مشکلاتی می‌گوید که پیش‌روی این گونه نمایشی قرار دارد و تاکید می‌کند: مدت‌هاست که نمایش‌های آیینی و سنتی ایرانی کم‌رنگ شده، چون در درجه اول مسئولان ما به صراحت نشان داده‌اند که آن را نمی‌خواهند.
علی مغازه‌ای درباره قدمت موسیقی تهران می‌گوید: موسیقی آوازی تهران از قدیم تحریرها و کشش‌های خاصی دارد که خاص همین منطقه است و این ساختار آوازی را در موسیقی مناطق دیگر نمی‌شنوید. در میان همین مردم است که آوازهای لوطی‌ها و داشی و باباشملی و کوچه‌بازاری و غزل‌خوانی به وجود آمده که مدل خاص خودش را داشته و متعلق به همین منطقه است.
