گلرخ بروجردی درباره رنگین‌کمان آرزو که در کافه بازی‌جا اجرا شد، گفت: «این تکنیک تئاتر شورایی مسائل روانشناسی را با شیوه‌های تئاتر ادغام می‌کند. موضوعی که در این تئاتر مطرح می‌شود درباره سرکوب‌های درونی است. اینکه باید جایی کاری را انجام دهم یا حرفی را بزنم که می‌دانم درست است اما نمی‌کنم چون یک نیروی درونی مانع آن می‌شود که ما در این‌جا از این نیروی سرکوب‌گر به عنوان «پلیسِ در سر» یاد می‌کنیم.»
آریان رضایی گفت: ما می‌خواهیم از طریق تالار هنر برنامه‌ای برای بچه‌ها داشته باشیم چون هویت اصلی این تالار ارتباط با مدارس و کودکان است اما چند سالی است که این مساله از اولویت تالار هنر برداشته شده است.
آریان رضایی با اشاره به نمایش جدید خود «خداحافظ» آن را در راستای توانمند کردن زنان در یک جامعه مردسالار خواند و با اشاره به آسیب‌های تئاتر مشارکتی در کشور گفت: متاسفانه خیلی جاها به اسم تئاتر مشارکتی نه تنها امکان ابتکار عمل را از مخاطب می‌گیرند بلکه او را سرکوب هم می‌کنند و اسمش را تئاتر مشارکتی می‌گذارند.
آقا عباسی: هدف از اجرای تئاتر مشارکتی تنها سرگرم کردن بچه‌ها نیست، ما پرستار بچه نیستیم؛ مدعی آموزش هم نیستیم، ما تنها قرار است بچه‌ها را وارد تجربه‌ای کنیم که می‌تواند دسته جمعی ساخته شود، این موارد باید حتما مورد نظر قرار بگیرند.
