مجلسی که رئیسش عبدالله ریاضی به این مباهات می‌کرد تنها منویات ملوکانه را برآورده می‌کند؛ منویاتی که یکی یافتن لقب برای پادشاه بود و «علم» کلی ادیب و ادبیاتی را مامور کرده بود به این کار.
آن زمان که محمدرضاشاه آنقدر جان نگرفته بود که جان مجلس را بگیرد، مجلس پر بود از صدای ملت. حسین مکی نطق تاریخی و طولانی خود را تا ساعتی گذشته از بامداد می‌گفت و متن کار شده حسیبی و مستوفی را درباره نفت که تمام کرد پیام پیرمحمد احمد آبادی - مصدق – را هم به مجلسیان داد تا مجلس سراسر شور بشود و امید.
به توپچی و سرباز ده سال مواجب می‌دهند که یکروز شلیک کند، اگر نکرد انجام وظیفه نکرده است، به وکیل هم مواجب می‌دهند که یکروز به کار مملکت بخورد و از قانون دفاع کند، اگر روزی بخواهند قانون را نقض کنند وکیلی که از دفاع خودداری کند، در حکم همان توپچی است که انجام وظیفه نکرده است.
وقتی محمدعلی شاه در تاجگذاری اش حتی یک نماینده را هم دعوت نکرد، «مارلینگ» سفیر انگلیس در نامه ای به لرد گری(وزیر خارجه وقت بریتانیا) نوشت «ایران آمادگی حکومت مشروطه را هنوز ندارد و تا دو نسل دیگر هم هم آمادگی پیدا نخواهد کرد».
