غفور محمدزاده (پژوهشگر و خواننده موسیقی تربت‌جام) می‌گوید: من پژوهشگر برای پرداختن به موضوع مهمی چون موسیقی زنان خراسان و تربت‌جام باید به سراغ مناطق و افرادی بروم که هنوز درگیر زندگی شهری نشده‌اند. قاعدتا برای رفتن به مناطق و روستاهای بکر و دور از زندگی شهری باید دشواری‌های مسیرهای دور و صعب‌العبور را هم بپذیریم.
پژوهش یکی دشوارترین مقولات هنر و موسیقی کشور ماست. این دشواری زمانی شدت می‌گیرد که پژوهشگران بی‌ادعا بدون هیچ چشمداشتی پروژه‌های بزرگ را یک نفره پیش می‌برند و در نهایت هم هیچ عایدی مالی نصیب‌شان نمی‌شود. غفور محمدزاده یکی از همین افراد است که با ایلنا درباره مصائب کارش گفتگو کرد.
«عزیز تنها» درباره موسیقی خراسان و لزوم ابداع ساز «دوتارباس» می‌گوید: موسیقی خراسان در گذشته بیشتر بر اساس «تکخوانی و تکنوازی» بوده که این روال از دهه شصت به «گروه‌نوازی» تغییر پیدا کرد. گرچه هنوز هم «تکخوانی و تکنوازی» در بسیاری از مواقع مرسوم است، اما به طور معمول در اجراهای رسمی اغلب «گروه‌نوازی» مورد توجه است. بنابراین همیشه نیاز به یک ساز بم‌تر از دوتار در اجرای گروهی احساس می‌شد. این بود که با تغییراتی بر روی صفحه دوتار و تغییر سیم‌ها (با یک اکتاو بم‌تر از دوتار اصلی با نام «دوتار بم» و دو اکتاو بم‌تر با نام «دوتارباس» ژ) آن را ابداع کردم و در هم‌نوازی‌های گروه خودم از آن استفاده می‌کنم. با وجود این ساز و استفاده از آن در گروه‌نوازی‌ها صدای دلنشین‌تری به گوش مخاطب می‌رسد.
مراسم خاکسپاری برات صلاحی (هنرمند سرنانواز اهل تربت جام) صبح امروز در قطعه هنرمندان این شهر برگزار شد.
