خالق رمان «سگ‌سالی» می‌گوید: ادبیات ما در این صد سال به جای نهادهای مدنی هم کار کرده و خواه یا ناخواه وجه اجتماعی دارد و صدای بلند سیاست و عدالت اجتماعی و برابری‌خواهی از آن شنیده می‌شود.
زنانه‌نویسی را قبول ندارم چون زن بودن و طبیعی بودن یک حرف است و تظاهرات زنانه داشتن موضوع دیگری. جزو زنانی هستم که هرگز اعلام مظلوم بودن نمی‌کنم و هیچ‌وقت هم احساس نکردم که مظلوم هستم.
در ادبیات کلاسیک ما زن می‌تواند «تهمینه» باشد یا «سودابه». می‌تواند «شیرین» یا «لیلی» باشد،. می‌تواند «شهرزاد» باشد یا پیرزن مکار و حیله‌گری که در بسیاری از داستان‌های شاهنامه ایفاگر نقش اصلی و نماد شرارت و وسوسه است.
