نشست خبری، دومین دوره جایزه روح‌الله خالقی صبح امروز یکشنبه بیست و یکم مردادماه در سالن کنفرانس دانشگاه مهر البرز برگزار شد. آروین صداقت کیش (دبیر بخش پژوهش)
محمدرضا اتابکی نوازنده و مدرس ویلون دار فانی را وداع گفت.
شیما شاه‌محمدی (نوازنده قیچک) میگوید: استاد کامکار تکنیک‌های مختلف را وارد ساز کمانچه کرد و قابلیت‌های آن را نمایان نمود و با تلاشی که به کار بست توجه نسل‌های پس از ایشان به کمانچه جلب شد.
اردشیر کامکار (آهنگساز، نوازنده و مدرس کمانچه) به تازگی کتاب آموزش کمانچه (دوره اول) را توسط نشر «هستان» منتشر کرد.
مراسم پاسداشت ابراهیم قنبری مهر سازنده ساز، امشب شنبه، ۱۱ مردادماه به صورت مجازی برگزار خواهد شد.
محمدامین اکبرپور که سال‌ها شاگرد زنده‌یاد لطفی بوده، میگوید: استاد لطفی به روش آموزش سینه به سینه اعتقاد داشتند و زمانی که به ایران بازگشتند این شیوه و روند را در مکتب‌خانه میرزا عبدالله پی گرفتند. ایشان نظرشان این بود که آن تحریرهای لازم توسط نت منتقل نمی‌شوند و راه آموزش آنها شیوه سینه به سینه است.
صمد برقی که در زمینه آموزش نیز فعال است، میگوید: طی پانزده، بیست سال گذشته که در خراسان به آموزش مشغول بوده‌ام حدود دوهزار شاگرد داشته‌ام که از میان آنها شصت، هفتاد نفر تمام دوره‌های ویلون ایرانی و ردیف‌های استاد صبا و استاد تجویدی را با وجود سن و سال پایین با عشق و علاقه گذرانده‌اند.
در میان دستگاه‌ها و گوشه‌های متعدد موسیقی ایرانی، «تصنیف» و «چهار مضراب» برای مخاطبان عام شناخته شده‌تر است. چهار مضراب اصطلاحی است که در موسیقی سنتی ایرانی کاربرد بسیاری داشته است و آثار متعددی بر اساس آن تولید شده‌اند که نام بزرگان موسیقی را پای خود دارند. به طور کلی چهارمضراب برای توصیف قطعات یا گوشه‌هایی به کار می‌رود که ضرب و ریتم مشخصی دارند.
آخرین میراث‌دار موسیقی دیلمان درباره نحوه شکل‌گیری گوشه «دیلمان» در دستگاه آوازی دشتی میگوید: یکبار حین آنکه پدرم به نوازندگی مشغول بوده، استاد صبا با تعجب به عمویم ابراهیم‌‌خان میگوید چگونه است که ایشان ردیف استاد عبدالله دوامی و درویش‌خان می‌نوازند! مگر آنها را شنیده است؟ این آثار را از کجا آموخته است که عمویم به او میگوید آقای صبا، درویش‌خان موسیقی‌اش را از دیلمان برده است. حتی ردیف آقای دوامی نیز برگرفته از موسیقی دیلمان است.
آنچه مهدی خالدی (نوازنده صاحب سبک ویولن) را از دیگر هم‌نسلانش متمایز کرده، شیوه نوازندگی اوست. می‌توان گفت مهدی خالدی پس از حسین یاحقی و ابوالحسن صبا، سومین سبک شاخص ویولن نوازی ایرانی را پدید آورده است.
