الجزیره گزارش داد:
نگاهی به دومین نشست کیم و ترامپ؛ استراتژی‌ها و سناریوها
نگاه‌ها این هفته به ویتنام و به طور خاص شهر هانوی، محل اجتماع رؤسای دو کشور آمریکا و کره‌شمالی دوخته شده است.
به گزارش ایلنا به نقل از الجزیره، «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا و «کیم جونگ اون» رهبر کره‌شمالی این هفته در هانوی، پایتخت ویتنام دیدار می‌کنند.
از زمان پایان اولین نشست دو رهبر مذکور در ماه ژوئن گذشته در سنگاپور پرسش‌های فراوانی درباره مکان دومین نشست آنها مطرح شد اما شمار افرادی که حدس می‌زدند ویتنام، گزینه میزبانی باشد، چندان زیاد نبود.
انتخاب ویتنام به عنوان میزبان این رویداد مهم حاوی رمزها و نشانه‌هایی برای طرفین مذاکره است. همچنین پیام‌هایی را نیز برای طرف‌های مرتبط با بحران پرونده هسته‌ای کره‌شمالی یعنی آمریکا، کره‌شمالی و کره‌جنوبی دارد.
ویتنام روابط گرمی با طرف‌های مستقیم بحران کره دارد و رمز انتخاب ویتنام سه هدف اصلی را نشانه می‌رود:
نخست پیام جدیدی از بهبود روابط واشنگتن و پیونگ‌یانگ، دوم، ارسال این پیامی از کشوری که قربانی جنگ آمریکا بوده و در حال حاضر برای دومین بار میزبان رئیس‌جمهوری این کشور است چنانچه در گذشته نیز میزبان روسای پیشین بوده است. و هدف سوم ارسال پیام روشن برای کره‌شمالی و لزوم پیمودن مسیری که ویتنام طی کرده است.
سال ۲۰۱۹ نیز سی‌امین سالگرد جنگ ویتنام با کشور همسایه‌اس کامبوج است که در این جنگ ویتنام قربانی انزوای بزرگ بین المللی شد و حال آن‌که این نشست برای در هم پیچیدن طومار این انزوا و پیامدهای آن تعبیه شده است.
نشست کیم و ترامپ فرصت جذب بزرگ‌ترین رسانه‌های بین‌المللی و هزاران روزنامه‌نگار برای پوشش این رویداد است و در حقیقت فرصت نادری برای خلق یک تصویر ذهنی جدید جهانی از چهره ویتنام و به طور کلی فرصت رایگانی برای تبلیغ این کشور به شمار می‌رود.
هانوی و پیونگ‌یانگ روابط بسیار محکمی را با یکدیگر دارند که مهمترین فصل این روابط در حمایت نظامی کره‌شمالی از ویتنام علیه آمریکا نمود یافته است. ایدئولوژی قوی کمونیستی نیز که در ساختار سیاسی هر دو کشور حاکم است، یکی دیگر از عناصر پیوند دوجانبه است.
ویتنام به کره شمالی نشان می‌دهد که چگونه یک کشور منزوی می‌تواند سیاست‌هایی را اتخاذ کند که آن را به یک کشور و جامعه‌ای با اقتصاد پویا بدون اخلال در نظام سیاسی حاکم تبدیل می‌کند. این همان استراتژی است که ترامپ و تیمش امیدوارند رهبر کره شمالی را نسبت به آن قانع کنند.
در نقطه مقابل نیز، ویتنام با آمریکا رابطه خصمانه‌ای مشابه آنچه که امروز با کره‌شمالی دارد، داشته است. ویتنام در عادی‌سازی روابط با آمریکا موفق عمل کرده بلکه حتی امروز پس از دهه‌ها بی‌اعتمادی روابط گسترده‌ای در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی و نظامی با یکدیگر دارند.
ویتنام کشوری است با نظام سیاسی کمونیستی بسته مشابه نظام سیاسی حاکم در کره‌شمالی اما طی سال‌های اخیر سیاست‌های باز اقتصادی را در پیش گرفت که آن را در شمار یکی از پر سرعت‌ترین کشورهای جهان در زمینه رشد سالانه اقتصادی قرار داده است.
آمریکا پس از رفع تحریم‌های سال ۱۹۹۵ میلادی به یکی از بزرگ‌ترین شرکای تجاری ویتنام تبدیل شد و دو کشور توافق تجارت آزاد و عضویت در انجمن آسه‌آن کشورهای اقیانوس آرام را با یکدیگر امضا کردند.
واشنگتن گام‌های اولیه عادی‌سازی روابط را از سال ۱۹۹۵ برداشت تا ویتنام از نماد دشمنی برای مردم آمریکا به رمز دوستی با این کشور تبدیل شود. چنانچه در حال حاضر نیز شاهد هستیم، جزیره هانوی و سراسر کشور ویتنام مقصد توریستی و مرکز جذب سرمایه‌گذاری و تبادل فرهنگی برای آمریکا است.
هانوی و واشنگتن همچنین روابط نظامی رو به گسترشی را با یکدیگر دارند و در یک رویداد تاریخی مهم، ناو هواپیمابر «کارل وینسون» آمریکا که در جنگ دو کشور محل اطلاق جنگنده‌های نظامی به اهداف ویتنام بود، ماه مارس گذشته وارد بندر «داننگ» این کشور شد.
اما در مورد کره‌جنوبی باید گفت که یکی از بزرگ‌ترین کشورهای سرمایه‌گذار و سازنده در ویتنام است و سامسونگ بزرگ‌ترین شرکت عامل در آن به شمار می‌رود.
حال این امکان وجود دارد که به دنبال میزبانی ویتنام، این کشور برای کره‌شمالی در مقام گشایشگر اقتصادی با پایبندی به نظام سیاست کمونیستی ظاهر شود.
در مور چین نیز باید گفت که ویتنام با میزبانی نشست ترامپ و اون به دنبال نشان دادن جایگاه و روابط این کشور در سطح دوجانبه و جهانی است و این میزبانی روابط مهم و روزافزون با واشنگتن و سئول را تقویت می‌کند.
همچنین روابط هانوی با آمریکا در بحبوبه نزاع با همسایه خود، چین در امور سیادتی و حاکمیتی اعتماد به موضع ویتنام را تقویت می‌کند.
ویتنام از دهه ۸۰ قرن گذشته تلاش می‌کند تا در جایگاه کشوری دوست برای تمام کشورهای جهان و شریک فعال در تمام تلاش‌های بین‌المللی در حمایت از همکاری و ثبات و منطقه و جهان ظاهر شود.
هانوی به دنبال آن است تا کرسی غیر دائم شورای امنیت سازمان ملل را به دست آورد و میزبانی این نشست تلاش‌های این کشور را تقویت و حمایت می‌کند.
