مسائل ایدئولوژیک هیچ وقت انتها ندارد

به گزارش ایلنا، رضا فرهمند، کارگردان فیلم زنانی با گوشواره‌های باروتی گفت: در ابتدا برای تحقیق در مورد این مستند به عراق رفتم و قرار بود شخصیت اصلی فیلم یک مرد باشد اما با صحبت‌هایی که در آنجا داشتم متوجه شدم که مورد مشابه آن با شخصیت مرد قبلا کار شده است.

وی ادامه داد: با نورا شخصیت اصلی فیلم در عراق آشنا شدم و در‌‌ همان جا متوجه شدم که اساسا زن را با چنین موضوعی در عراق تا به حال نداشته‌ایم بنابراین فکر کردم فرصت مغتمی است. با نورا‌‌ همان جا در مورد فیلم وارد دیالوگ شدم و درواقع پنجره اصلی کارم را پیدا کردم و او هم پذیرفت.

کارگردان «زنانی با گوشواره‌های باروتی» با بیان اینکه با برنامه ریزی قبلی کار را شروع نکردیم، اظهار داشت: بعد از ۵ روز آشنایی با نور وارد کمپ در عراق شدیم و از آنجا کار ما مسیر خود را پیدا کرد. قرار نبود پرتره نور را بسازیم بلکه قرار بود تا او ما را با زوایای دیگری از آن سرزمین آشنا کند.

فره‌مند ادامه داد: یکی از حقیقت‌های فیلم این بود که زنان داعشی آزاد و بدون هیچ گونه ترسی صحبت می‌کردند. من به عنوان فیلمساز باید‌‌ همان اندازه که به درونیات نور به عنوان یکی از قربانیان داعش حق می‌دادم به زنان داعشی هم حق می‌دادم و باید همه وجوه زنان داعشی را می‌دیدم.

وی خاطرنشان کرد: کمپی که ما در این فیلم سراغش رفتیم مخصوص زنان داعش بود و برخی خانواده‌ها حاضر به گفتگو نمی‌شدند و ما از بین زنانی که گفتگو کرده بودند تنها آنهایی را انتخاب کردیم که واقعیت‌ها را گفته بودند و برای اینکار نیازی نبود تا آن‌ها را هدایت کنیم. اما همین موضوع در زمان ادیت راش‌ها برای ما با نگرانی همراه بود.

این کارگردان ادامه داد: در اولین نمایش فیلم در جشنواره سینما حقیقت که فیلم بازخوردهای خوبی گرفت متوجه شدیم که پیش فرض‌های ما صحیح بوده و مخاطب در مواجه با زنان داعشی دچار گیجی و سردرگمی نمی‌شود. این اولین بار است که در دنیا با زنان داعشی چنین گفتگوهایی شده است.

فره‌مند همچنین گفت: من به عنوان فیلمساز موظف هستم تا حواسم به همه جوانب مواجه مخاطب با موضوع و شخصیت‌های فیلم باشد. خوشبختانه مدیر تولید حرفه‌ای د اشتیم که خودش کار‌ها را جلو می‌برد و من درگیر حواشی نشدم و فقط به کار خورم که کارگردانی بود، پرداختم.

وی ادامه داد: جایی که در آن کمپ قرار گرفته بود منطقه جنگی نبود اما ما آزادانه هم نمی‌توانستیم در آن رفت و آمد کنیم و همیشه ۲ یا ۳ نفر همراه ما بودند. اتوبوس‌هایی که زنان را می‌آوردند به شدت بازرسی می‌شد زیرا تصورشان این بود که شاید زنان زیر لباس‌ها و یا چادر‌هایشان عملیات انتحاری انجام دهند. برای ما رسیدن به چیزی که می‌خواستیم به آن برسیم مهم‌تر از اتفاقاتی بود که شاید برای ما خطرناک باشد. همه گروه فکر می‌کردیم که حرکت ما حرفه‌ای است و باید کارمان را درست انجام دهیم.

فره‌مند خاطرنشان کرد: خوشحالیم از اینکه گروه همکاری خوبی داشت تا کار را کاملا آگاهانه انجام دهیم. ما در این فیلم به هیچ وقت دنبال گرفتن انفجار نبودیم و به‌‌ همان اندازه‌ای که در فیلم لازم بود استفاده کردیم.

وی ادامه داد: نکته قابل توجه دیگر برای ما این بود که ما کاری نداشتیم به اینکه پدر و مادر کودکان راه اشتباه را انتخاب کرده‌اند بنابراین هر بلایی سرشان بیاد حقشان است، بلکه به دنبال این بودیم تا آن‌ها به عنوان یک انسان حرفشان را بزنند و بدون پیوست‌های ایدئولوژیک به آن نگاه نکردیم زیرا معتقدم مسائل ایدئولوژیک هیچ وقت انتها ندارد.

فره‌مند با اشاره به نمایش گسترده فیلم در کشورهای دیگر گفت: «زنانی با گوشواره‌های باروتی» در کشورهایی همچون آلمان، سوئیس، فرانسه و لوکارنو نمایش داده شد که خوشبختانه مورد استقبال مخاطبان خارجی نیز قرار گرفت و مهم‌ترین نکته در ارتباط با مخاطب این است که درگیری‌های سیاسی ندارد.

وی ادامه داد: این فیلم بعد از جشنواره سینما حقیقت ۲۵ نمایش در جشنواره فیلم فجر و ۱۵ هزار مخاطب داشته است.

فرهمند درباره مخاطبان این مستند در کشورهای دیگر توضیح داد: در کشورهای دیگر مخاطبان جدی‌تر از ایران فیلم را می‌دیدند. به عنوان مثال، تصورم بر این بود که پلان سکوت در فیلم طولانی است اما در اکران سوئیس متوجه شدم که برای مخاطب این سکوت جذاب است. فیلم در بخش بین‌الملل جشنواره سینما حقیقت هم جایزه گرفت یادم می‌آید در‌‌ همان زمان فرانکوروزی به من گفت ریتم فیلم کمی تند است. در آنجا متوجه شدم که بین مخاطب ایرانی و خارجی تفاوت‌هایی وجود دارد و مخاطب خارجی علاقه دارد تا فیلم را با صبر و حوصله ببیند.

وی درباره اسم فیلم نیز گفت: همانطور که می‌دانیم گوشواره مخصوص زنان است و باروتی بودن کنایه‌ای از جنگ است.