یاداوری وضعیت ویژه پرسپولیس برای تیم رقیب
پرسپولیس شرایطی را تجربه میکند که ۵ سال پیش استقلال وضعیت مشابهی داشت.
به گزارش ایلنا، پنج سال پیش نیز استقلال یک مرحله قبل از فینال به تیم افسی سئول خورد. گرچه آن زمان آبیها پیش از بازی با این تیم کرهای با تیم بوریرام تایلند هم مصاف داده بودند و اینگونه نبود که تیمهای غرب آسیا فقط در فینال به شرقیها بخورند و پرسپولیس لااقل از این امتیاز دردوره اخیر بهرهمند بوده اما برآیند آنچه سالها پیش رقم خورد با آنچه امروز در تاریخ به ثبت رسیده یکسان است. شاید بشود همچنان پرسپولیس را در بازی برگشت صاحب شانس دانست اما واقعیتها را نباید نادیده گرفت و سرخها شانس کمی برای قهرمانی در آسیا دارند، کمااینکه یک گل کاشیما در ورزشگاه آزادی همان اندک آرزوها را هم برباد خواهد داد. باشگاههای فوتبال ایران همواره در مصافهای اینچنینی با تیمهای شرق آسیا با مشکلات بزرگی مواجهاند اما پیشبینی میشد با حضور برانکوی باتجربه این بار نماینده باشگاهی فوتبال ایران در رقابت با تیمهای شرقی سربلند بیرون آید و نتیجه امیدوارکنندهتری بگیرد اما حضور برانکو هم چاره کار نبود و او نیز به سرنوشتی دچار شد که امیر قلعهنویی، سرمربی آن زمان استقلال شده بود.
پنج سال پیش نیز امیر قلعهنویی با تیمی که به لحاظ نفری به مراتب بهتر از تیم کنونی پرسپولیس بود و بسیاری از ملی پوشان فوتبال ایران را در چنته داشت در بازی رفت با نتیجه 2 بر صفر به افسی سئول باخت. در بازی برگشت نیز استقلال ره به جایی نبرد و با یک تساوی2-2 صحنه رقابت را ترک کرد و از رسیدن به فینال باز ماند. نتیجهای که امروز برای پرسپولیس به دست آمده خیلیها را به یاد آن روز میاندازد؛ روز حذف استقلال. روزی که گفته میشد اگر آبیها سرمربی باتجربهتری روی نیمکت خود داشتند از سد آن تیم کرهای میگذشتند و به فینال این رقابتها میرسیدند اما نتیجه بازی رفت پرسپولیس مقابل کاشیما با مربیگری برانکو خط بطان میکشد بر تمام آن استدلالها و عقاید. باید برای یافتن عوامل شکستهای تکراری دنبال دلایل دیگری گشت. بخشی از این دلایل به اتفاقات بازی مربوط میشود که باید برای آن راه چارهای یافت. در نیمه دوم بازی پرسپولیس مقابل کاشیما سیامک نعمتی که خود زمینه ساز صعود تیمش به این مرحله شده بود، از میدان بازی اخراج شد و اعتراضی کاملا مبتدیانه و بچگانه پرسپولیس را از وجود خودش در بازی برگشت محروم کرد.
پنج سال پیش نیز استقلال در بازی رفت تلفات کمی نداد. در آن روز بازیکنانی همچون نکونام و تیموریان با دریافت کارتهای زرد بیمورد از داور بازی برگشت را از دست دادند درحالی که اگر این بازیکنان باتجربه با آمادگی ذهنی بالاتری مقابل افسی سئول قرار میگرفتند و آنجا قافیه را نمیباختند، شانس استقلال برای گذر از سد حریف بیشتر میشد. امروز نیز پرسپولیس با از دست دادن نعمتی در واقع همان سرنوشت را در ذهن تداعی میکند. عاقبتی که ناشی از بیتدبیری و بیتجربگی بازیکنانی است که انتظار بیشتری از آنها میرود. مساله دیگری که پرسپولیس را در بازی با کاشیما آنتلرز آزار داد، نداشتن پرواز مستقیم به ژاپن بود. پرسپولیسیها بیجهت 2 روز از تمرینات خود را در امارات برگزار کردند در حالی که اساسا تمرین در این شهر هیچ ارتباطی با بازی در ژاپن نداشت. امارات نه آب و هوایی شبیه به ژاپن داشت و نه از لحاظ روانی جای مناسبی برای فوتبالیستهای ایران محسوب میشد اما باشگاه پرسپولیس در تصمیمی عجیب و غیرمنتظره تمرینات تیمش را به این کشور منتقل کرد و در حالی که باید به جهت آشنایی با شرایط آب و هوایی و تنظیم ساعت خواب بازیکنان زودتر خودش را به ژاپن میرساند اما از این اقدام خودداری کرد. بدونشک یک پرواز اختصاصی از تهران به سمت شهر کاشیمای ژاپن میتوانست مسیر را برای سرخها هموارتر کند اما هیچ برنامهریزی برای این مهم انجام نشد و ظاهرا همه هوش وحواسها به بازی برگشت و ورزشگاه آزادی بود! استقلال نیز پنج سال پیش درگیر همین مشکلات بود. آن روزها نیز گفته میشد که باید برای استقلال پروازی اختصاصی گرفته شود اما آن تیم نیز بدون داشتن پرواز مستقیم راهی کره جنوبی شد تا زمان زیادی را برای آشنایی با شرایط محیطی از دست بدهد.
تفاوتهای فنی بازیکنان را هم نباید نادیده گرفت. از یاد نمیبریم که مدافعان و دروازهبان استقلال در مواجهه با دامیانوویچ مهاجم تنومند آن روزهای باشگاه افسی سئول چه مصائبی را تحمل کرد. امروز نیز پرسپولیس به تور مهاجم برزیلی کاشیما میخورد. بازیکنی که توانست قفل دروازه این تیم را بشکند و تیمش را پیش بیندازد. استقلال آن روز با اینکه بهترین تیم تاریخ بود از داشتن چنین مهاجمی بیبهره بود و پرسپولیس هم امروز بیبهره از چنین بازیکنانی در آستانه حذفی تلخ قرار گرفته است.