از کارفرما رضایت داریم/کارگران فقط سیاهی‌ها را نمی‌بینند

به گزارش خبرنگار ایلنا، این روزها بیشتر قصه‌های تلخ می‌شنویم تا شیرین؛ از بی‌و آبی و خشکسالی و مهاجرات کارگران کشاورزی به حاشیه شهرها گرفته تا تعطیلی‌های موقت و دائم کارگاه‌ها و واحدهای تولیدی و بیکار شدن دسته‌جمعی کارگران؛ آنهایی هم که شغل ثابت دارند و تیر نامرادی روزگار هنوز به صفحه سرنوشت‌شان اصابت نکرده، معمولاً دل چندان خوشی از اوضاع شغلی خود ندارند؛ یا حقوق‌ها با چند ماه تاخیر پرداخت می‌شود؛ یا مزایای مزدی قیچی می‌شود و یا شرایط کار به گونه‌ای است که کارگر حتی رضایت نسبی هم ندارد.

در این بین، رضایت کارگر از کارفرما چندان «معمول» نیست؛ کمتر کارگرانی را می‌بینیم که بگویند کارفرمای ما همه‌ی ضوابط و قواعدِ «حقوقِ کار» را رعایت می‌کند و از شرایط شغلی‌مان رضایت داریم. در همین زمانه‌ی نامُراد، کارگران «عمرانِ آذرستان» از معدود کارگرانی هستند که از شرایط کار و کارگاه راضی هستند و می‌گویند نسبت به دیگر شرکت‌ها، وضعیت‌مان خوب است.

کارشناسان اقتصادی می‌گویند «رضایت شغلی» مهم‌ترین عامل در بهره‌وری نیروی انسانی‌ست؛ نیروی کار اگر از شرایط راضی باشد، با توان و قدرت بیشتر، دل به کار می‌دهد و در نهایت، خودِ «کارفرما» منتفع می‌شود؛ چون تولید بیشتر می‌شود و نرخ تولید بالاتر یعنی حاشیه‌ی سود امن‌تر.

«یارمحمد اکبری» از پرسنل عمران آذرستان است؛ او که حدود سه سال است در یکی از پروژه‌های این شرکت مشغول به کار است، خودش را علاقه‌مند به مسائل کارگری و پیگیر حقوق کارگران معرفی می‌کند و می‌گوید: کارگر ناراضی، اقتصاد را فلج می‌کند چراکه اگر خرسندی در کار نباشد و نارضایتی شغلی بر فضای کار حاکم شود، دیگر از پشتکار و جدیت هم  خبری نخواهد بود.

او شرایط کاری خود و همکارانش  را در «عمران آذرستان» این‌گونه توصیف می‌کند: این شرکت، حدود ده پروژه عمرانی در دست اجرا دارد که البته تعدادی از آنها به علت نپرداختن مطالبات توسط کارفرمای مادر تعطیل یا نیمه تعطیل شده‌است؛ مثلا پروژه‌هایی داریم که کارفرمای آن بانک است یا شهرداری یا دانشگاه آزاد و چون بودجه نداده‌اند، فعلا کار در آنها معلق است اما در کل «شرایط کار» در شرکت عمرانی ما نسبت به خیلی از شرکت‌ها و کارگاه‌ها بهتر است.

او در اثبات اینکه شرایط کارشان به نسبت استانداردهای متعارفِ بازار کار ایران بهتر است، چند استدلال و نمونه می‌آورد: این شرکت مقررات اداره کار و تأمین اجتماعی رارعایت می‌کند؛ به اندازه کافی نیروی HSE دارد و این کارشناسان حفاظت فنی و بهداشت کار، در رعایت نکات ایمنی بسیار جدی هستند؛ براساس عرف، دو ماه حقوق نیروها نزد شرکت می‌ماند ولی بقیه‌ی دستمزدها سر ماه پرداخت می‌شود و درصورتِ نیاز، به راحتی مساعده پرداخت می‌کنند؛ مدیریتِ شرکت بر روی اخراج و تعدیل نیرو مانور نمی‌دهد و سعی می‌کند نیروهای خود را حفظ نماید، تاجایی که نیروها، چه کارگر و چه پرسنلِ مهندس در یکی از پروژه‌های فعال جمع شده‌اند که بعضاً نیازی به آنها در این پروژه نیست؛ مدیریتِ پروژه‌های فعال نسبت به مشکلات کارگران و پرسنل احساس مسئولیت می‌کنند؛ نیروهای زیادی در حال حاضر در پروژه‌ها هستند که پیش از این در جنوب برای این شرکت کار کرده‌اند ولی پس ازاتمام کار، اخراج نشده‌اند و به تهران منتقل شده‌اند؛ تمام نیروهایی که بخواهند از خوابگاه استفاده کنند، دراختیار آنها گذاشته می‌شود، همراه با صبحانه، نهار و شام حتی برای ساکنان تهران وکرج و .....

اکبری می‌گوید: من قبل از اینجا در پروژه‌های بسیاری کار کرده‌ام؛ بعضی جاها، شرایط حقیقتاً فاجعه است؛ در برخی کارگاه‌ها تنها چیزی که اهمیت ندارد، حق و حقوق کارگر است.

یکی دیگر از همکاران اکبری نیز ضمن تایید حرف‌های او می‌گوید: هدف ما از ارائه این اطلاعات فقط یک چیز است؛ هدف این است که «خیلی‌ها» بدانند ما کارگران فقط سیاهی‌ها را نمی‌بینیم؛  بلکه اگر پرتویی هرچند خُرد از روشنایی هم باشد، از فاش کردن آن ابایی نداریم و اتفافاً این امر بیشتر ما را خوشحال می‌کند.