رئیس دانشگاه تبریز در گفت‌و‌گو با ایلنا:
رتبه‌بندی دانشگاهها نباید به ایجاد تبعیض منجر شود
رئیس دانشگاه تبریز با اشاره به اینکه سطح‌بندی دانشگاهها ماموریت‌های آنها را مشخص می‌کند، گفت: سطح‌بندی دانشگاهها در سال‌های آتی می‌تواند بر ضریبی از بودجه آنها تاثیر بگذارد و موجب هدفمند کردن هزینه منابع می‌شود.
محمدرضا پورمحمدی، رئیس دانشگاه تبریز در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا درباره کارکرد سطح‌بندی و ارزیابی دانشگاهها گفت: سطح‌بندی یا هرنوع رتبه‌بندی دانشگاهها بیشتر به لحاظ مکانیسم‌های ترغیبی و تشویقی است که دانشگاهها خود را ارتقا دهند. یکی از سیاست‌های محوری وزارت علوم این است که متناسب با سطح‌بندی اختیارات بیشتری به دانشگاهها در سطوح مختلف واگذار کند.
او با اشاره به اینکه سطح‌بندی باعث می‌شود؛ نیازهای دانشگاهها در حوزه‌ها و سطوح مختلف مشخص شود، افزود: سطح‌بندی و رتبه‌بندی دانشگاهها امکانات، نیازها و ماموریت‌هایی که باید انجام دهند در سطوح مختلف، متفاوت است و رتبه‌بندی همه این موارد را مشخص می‌کند. به طور مثال دانشگاه‌های سطح یک قاعدتا باید معرفت‌محور باشند؛ یعنی بیشتر در حوزه پژوهش و کارآفرینی فعالیت کنند و دانشگاه‌هایی که سطوح پایین‌تری دارند در بخش آموزش فعال شوند.
پورمحمدی با بیان اینکه این طرح یکی از طرح‌های بدون ایران آموزش عالی خواهد بود، گفت: سطح‌بندی در تعریف نقش و ماموریت دانشگاهها لازم است. این طرح بار مالی برای دانشگاه نخواهد داشت، همچنین گامی به سوی اقتصاد مقاومتی نیز محسوب می‌شود. وزارت علوم در حال حاضر نیز 5 دانشگاه و 5 پژوهشگاه را انتخاب کرده و از آنها برنامه خواسته تا سطح دانشگاه‌های بین‌المللی ارتقا پیدا کند و بتوانند در اقتصاد مقاومتی نقش داشته باشند.
رئیس دانشگاه تبریز ادامه داد: رتبه‌بندی دانشگاهها موجب هزینه کردن هدفمند منابع می‌شود؛ زمانی که منابع محدود در اختیار ماست و نمی‌توانیم این منابع را به همه واگذار کنیم، این موضوع باعث می‌شود منابع به دانشگاه‌های دیگر تعلق بگیرد که در حوزه‌های مختلف فعال‌تر هستند. همچنین این برنامه هیچ بار مالی ندارد، زیرا ماموریت دانشگاهها بعد از سطح‌بندی مشخص می‌شود که هر کدام آنها مختلف است.
پورمحمدی با اشاره به اینکه در گذشته وزارت علوم طبق برنامه پنجم فقط دانشگاه‌های برتر را سطح‌بندی می‌کرد، گفت: تعریف ماموریت برای هر دانشگاهی همان کارکرد اصلی است که این سطح‌بندی دارد. از طرفی این مسئله با توجه به سند آمایش باعث می‌شود که دانشگاهها تلاش کنند رتبه خود را ارتقا دهند و تا به سطح مطلوب نرسند نمی‌توانند رشته‌های جدید اخذ کنند در نتیجه تلاش دانشگاهها برای ارتقا باعث ارتقای آموزش عالی می‌شود.
او با بیان اینکه سطح‌بندی دانشگاهها در سال‌های آینده باعث می‌شود بودجه دانشگاهها نیز با توجه به این موضوع به آنها تعلق بگیرد، افزود: بودجه‌بندی دانشگاهها بر اساس سرانه است، اما بعد از اینکه این طرح سالانه اجرا و ماموریت‌های مختلف برای دانشگاهها در نظر گرفته شد در سال‌های آینده بر بودجه تاثیرگذار است، البته نه به صورت کامل بلکه به شکل درصدی می‌تواند تاثیرگذار باشد یا ضریبی از بودجه می‌تواند تحت تاثیر آن قرار گیرد.
پورمحمدی تاکید کرد: اولین اثر این مسئله تفویض اختیار به دانشگاه‌هاست. دانشگاه‌هایی که سطح بالایی داشته باشند، قطعا اختیارات بیشتری در آموزش عالی خواهند داشت مثلا دانشگاه‌های سطح یک در برنامه درسی اختیارات بیشتری دارند یا می‌توانند صاحب هیات ممیزه و هیات امنا شوند.
رئیس دانشگاه تبریز درباره تاثیر سطح‌بندی دانشگاه بر ارتباط آنها با صنعت گفت: سطح‌بندی دانشگاهها مسبب معرفی آنها به حوزه صنعت می‌شود و توانمندی‌های آن را نشان می‌دهد از طرفی حفظ آن جایگاه دانشگاه را به سوی درآمدهای صنعتی نیز سوق می‌دهد. همه این مسائل مسبب رقابت مثبت نیز بین دانشگاهها خواهد شد.
او در پایان افزود: تفاوت چیز بسیار خوبی است اگر تفاوت وجود نداشته باشد؛ انگیزه پیشرفت از بین می‌رود، اما تبعیض نباید وجود داشته باشد. سطح‌بندی و رتبه‌بندی در دانشگاهها باعث می‌شود آنها تفاوت‌های خود را با دیگر دانشگاهها ببیند و تلاش کنند تا به سطح بالاتر برسند و باعث توسعه کمی و کیفی می‌شود.
