واکنش وکیل «حسین موسویان» درباره ادعای روزنامه وطن امروز

 به گزارش ایلنا، هوشنگ پوربابایی وکیل سید حسین موسویان در تکذیب ادعای روزنامه وطن امروز در مطلبی نوشت موکلش از دانشگاه پرینستون حقوق ماهیانه دریافت کرده و هیچ وجهی بجز حقوق مقرر دانشگاه به ایشان پرداخت نشده است.

متن کامل این مطلب به شرح زیر در ادامه می‌آید:

روزنامه وطن امروز درصفحه اول خود تیتری در خصوص موکل من ( دکتر سید حسین موسویان) منتشر کرده که مصداق بارز افترا و نشر اکاذیب است، بنابراین موکل حق تعقیب قضایی را برای خود محفوظ می‌دارد. این روزنامه در تیتر صفحه اول خود نوشته:  «ادعای آمریکایی‌ها مبنی به کمک ۷۰ هزاردلاری به حسین موسویان برای تبلیغ توافق هسته‌ای»

به باستحضار مردم شریف ایران می‌رساند که دکتر حسین موسویان از نیمه سال ۱۳۸۸ در دانشگاه پرینستون آمریکا به عنوان محقق فعالیت تحقیقی خود را آغاز و از همان ابتدا و تا کنون -صرفا- از دانشگاه پرینستون حقوق ماهیانه دریافت کرده و هیچ وجهی به‌جز حقوق مقرر دانشگاه به ایشان پرداخت نشده است.

یکی از اصلی ترین موضوعات پژوهش دکتر موسویان موضوع بحران هسته‌ای ایران بوده که نتیجه پژوهش وی کتابی تحت عنوان «بحران هسته‌ای ایران» است که درسال ۱۳۹۱ یعنی در دوران ریاست جمهوری دکتر احمدی‌نژاد در آمریکا منتشر و اخیرا هم در ایران ترجمه و به طبع نشر آراسته شده است.

او در این تحقیق به تفصیل و به‌صورت مستند سناریوهای آمریکا در مورد تحریم، جنگ ،تغییر رژیم و فشار علیه جمهوری اسلامی ایران را رد کرده و ضمن ارائه طرح دیپلماسی صلح‌آمیز برای حل بحران هسته‌ای ایران، حقانیت هسته‌ای ایران،  صلح آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای ایران و غیرقانونی و نامشروع بودن تحریم‌ها علیه ایران را تبیین و تشریح کرده است.

دکتر موسویان در طول سال‌های اشتغال در دانشگاه پرینستون بطور خستگی‌ناپذیر و با انتشار صدها مقاله  و مصاحبه در معتبرترین رسانه‌های دنیا و نیز سخنرانی در محافل علمی و فکری برجسته آمریکا و سایر کشورهای مهم  جهان و برای مقابله با منادیان تحریم و جنگ، علیه کشور عزیزمان ایران و به‌منظور  دفاع از حقوق صلح آمیز هسته‌ای کشور، درهر دو دوران ریاست جمهوری ( دکتر احمدی نژاد و دکتر روحانی) به‌طور یکسان و گسترده به تبلیغ و تشریح حقانیت  جمهوری اسلامی، دایر بر صلح‌آمیز بودن  فعالیت‌های هسته‌ای و غیر قانونی بودن تحریم‌های کشورهای غربی پرداخته و بر همین چهارچوب فکری تاکید ورزیده است.

اخیرا بنیاد پلاشر آمریکا که یک موسسه غیر دولتی در آمریکا است و هدف و برنامه‌اش کاهش و نابودی سلاح‌های هسته‌ای در جهان است در گزارشی فعالیت‌های خود در مورد عاری‌سازی جهان از سلاح هسته‌ای را منتشر کرده است.

بنیاد مذکور در گزارش خود لیستی از کمک‌های مالی به موسسه‌های مختلف برای تبیین و تشریح و توجیه افکار عمومی آمریکا و جهان در مورد ضرورت توافق صلح آمیزهسته‌ای (یعنی جلوگیری از جنگ و ختم تحریم‌های ضد ایران) را منتشر کرده است، از جمله اینکه به رادیو ملی آمریکا ۱۰۰ هزار دلار، ۵۰۰/۲۸۲ دلار به انجمن کنترل تسلیحات آمریکا، ۲۲۵۰۰۰ دلار به موسسه مطالعاتی بروکینگز آمریکا، ۱۸۲۰۰۰ دلار به شورای آتلانتیک آمریکا و ۷۰۰۰۰ دلار به دانشگاه پرینستون آمریکا پرداخت کرده است.

بنیاد پلاشر به‌صورت صریح و روشن نوشته که ۷۰۰۰۰ دلار به دانشگاه پرینستون – و نه به دکتر موسویان- جهت حمایت از فعالیت نامبرده که سخنرانی‌ها و مقالاتشان ضد جنگ، صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای و جلوگیری از تحریم بوده، پرداخته است. گزارش بنیاد پلاشر صریحا اعلام می‌کند که این مبلغ به دانشگاه پرینستون پرداخت شده است.

تامین هزینه‌های دانشگاه‌های سراسر جهان علاوه بر اخذ شهریه از دانشجویان، دریافت کمک‌های مالی از مراکز خصوصی و دولتی برای پروژه‌های تحقیقاتی خود است که این مبالغ صرفا به مراکز علمی پرداخت شده و محققان یا مستخدمان غیر از آنچه که در قراردادشان ذکر شده، مبلغ دیگری دریافت نمی‌کنند.

شایان توجه است  دانشگاه هاروارد که از رقبای قدیمی دانشگاه پرینستون آمریکاست، با حضور «اولی هاینونن» معاون سابق آژانش بین‌المللی اتمی و «گری سیمور» مشاور خلع سلاح پیشین آمریکا به پایگاهی علمی و آکادمیک برای مقابله با توافق صلح‌آمیز هسته‌ای ایران تبدیل شد.

افراد مذکور به همراه برخی از مقام‌های سابق جهان از جمله مقام‌های امنیتی رژیم صهیونیستی، نقش محوری در ایجاد و فعالیت گروه «ضد ایران هسته‌ای» ایفا کردند.

متقابلا با حضور دکتر موسویان در دانشگاه پرینستون، این دانشگاه درخط مقدم مراکزعلمی و آکادمیک آمریکا در مخالفت با جنگ و تحریم ودفاع از توافق صلح‌آمیز برای حل مسئله هسته‌ای ایران قرار گرفت به‌طوری‌که منازعه دو دانشگاه برتر آمریکا یعنی پرینستون و هارواد کاملا علنی و مشهود شده بود.

بنابراین ضمن تکذیب مطالب منتشره در روزنامه ذکر شده حق تعقیب برابر قوانین برای موکل محفوظ است.