تعدد مراکز قدرت موجب ناهماهنگی در اجرای برنامه‌هاست
نهادهای قدرت به دلیل برخورداری از توان تاثیر گذاری در بیشتر مواقع اراده خود را به سازمان مدیریت تحمیل می‌کنند و موجب ایجاد انحراف در اجرای برنامه‌های توسعه می‌شوند.
علی دینی ترکمان در گفتگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به این که نهادهای اصلی قدرت، چه پیش و چه پس از انقلاب، به برنامه‌های اقتصادی و سازمان متولی برنامه ریزی یعنی سازمان برنامه خوشبین نبوده‌اند، گفت: من معتقدم بخش عمده‌ای از مشکل ناشی از این است که ساخت قدرت علاقه دارد منابع را آن گونه که دوست دارد، تخصیص بدهد. از سوی دیگر نهاد متولی برنامه ریزی به دلیل وجود کارشناسان خبره، مستقل عمل می‌کند در نتیجه میان نهادهای اصلی قدرت و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی همیشه چالش وجود داشته است.
این اقتصاددان اظهار داشت: نهادهای اصلی قدرت برای حل این مشکل به نفع خود به طرق گوناگون عمل کرده‌اند. بسیاری از اوقات تلاش کرده‌اند مهره‌های مد نظر خود در راس سازمان مدیریت و برنامه ریزی قرار دهند تا سازمان مدیریت از نهادهای قدرت تبعیت کند و منویات آنان را اجرایی سازد. یا مثل دوره احمدی‌نژاد، تلاش شد تا سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کاملا از محتوا تهی شود و استقلال و جایگاه آن از بین برود.
علی دینی ادامه داد: به نظر من ریشه مشکل این است که سازمان مدیریت در طول دوران حیات خود، چه قبل و چه بعد از انقلاب، دارای کارشناسان مستقل بوده است و آنان تلاش کرده‌اند تخصیص بودجه به طرق علمی و کارشناسی و مبتنی بر نیازهای کشور، صورت بگیرد. از سوی دیگر از آن جایی که نهادهای قدرت علاقه‌مند هستند که تخصیص بودجه مطابق با منافع آنان صورت بگیرد، میان نهاد قدرت و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، تضاد و اختلاف شکل گرفته است.
این اقتصاددان در پاسخ به این پرسش که "در اقتصاد سیاسی ایران، حوزه‌های گوناگون ثروت، میان جناح‌ها و باندهای قدرت تقسیم شده و مجمع الجزایری از نهادهای قدرت-ثروت ایجاد شده است. تاثیر این مسئله در ناکارآمدی اجرای برنامه‌ها و برنامه گریزی نهاد قدرت چیست؟" ، گفت: این نکته بسیار مهمی است. در کشور مراکز قدرت و تصمیم‌گیری متعدد است و هر یک از این نهادها به مراکز خاصی وابسته هستند. بنا بر این مشکل ایجاد می‌شود و این موضوع باعث ناهماهنگی سیاستی شده است و به صورت مستمر نیز این ناهماهنگی را تشدید می‌کند. متاسفانه هم تعداد این مراکز زیاد است و هم مکانیزیسمی برای حل و فصل این تضادها وجود ندارد.
علی دینی افزود: این مسائل در ارتباط با سازمان مدیریت خودش را به شکل سهم‌خواهی غیر متعارف از منابع بودجه نشان می‌دهد و در نتیجه منابع بودجه‌ای به درستی تخصیص پیدا نمی‌کند و موجب اتلاف منابع می‌شود. اما نهادهای قدرت به دلیل برخورداری از توان تاثیر گذاری در بیشتر مواقع اراده خود را به سازمان مدیریت تحمیل می‌کنند و موجب ایجاد انحراف در اجرای برنامه‌های توسعه می‌شوند.