نمی‌خواستیم از وضعیت وخیم کاراکترها تصویری نشان دهیم/ ورود یک بازیگر فیلمنامه را تغییر داد

امیرمحمد عبدی نویسنده فیلم سینمایی «کاپیتان» در گفتگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به چالش‌های داستان‌پردازی در این اثر گفت: مشخصا وجود کودکان شیرین و بامزه از یک سو و داستانی با زمینه غم‌انگیز از سوی دیگر نیاز به یک مدیریت و ترسیم چارچوبی در اثر داشت تا روایت به بهترین شکل در مقابل دیدگان مخاطبین به تصویر کشیده شود. 

وی افزود: روایت حاوی داستانی با ماهیتی سخت و ناراحت کننده است و این قصه در بیمارستان ترسیم می‌شود. بیمارستانی که در آن برخی درمان و برخی نیز درمان نمی‌شوند. مشخصا این فضایی متاثر کننده بود که برای آن قانونی وضع کردیم تا بتوانیم فضای قصه و فیلم را کنترل کنیم. 

عبدی ادامه داد: در این قانون من با تهیه کننده و کارگردان به این جمع‌بندی رسیدم که هیچ گاه از وضعیت وخیم کاراکترها تصویری نشان داده نشود و بواسطه طراحی خاص فیلمنامه صرفا لحظاتی نمایش داده شود که کاراکترها در وضعیت خوبی هستند و صرفا با تکنیک‌های دیگر از بیماری آن‌ها و حال بدشان در لحظاتی دیگر آگاه شویم. به طور کل قصد ما نزدیک شدن به واقعیت نبود و نمی‌خواستیم در این فیلم به طور دقیق وضعیت بیماران سرطانی را به تصویر بکشیم چرا که اگر قرار بر این بود دست و پای ما بسته می‌شد و برای منطقی شدن فضا باید از خیلی از اتفاقات قصه چشم‌پوشی می‌کردیم.

نویسنده فیلم سینمایی «کاپیتان» خاطرنشان کرد: ما در نگارش فیلمنامه از ابتدا پیش‌بینی همه چیز را کرده بودیم و موردی وجود نداشت که ما را غافلگیر کند جز یک مورد که باعث شد تا قسمت‌هایی به متن اثر اضافه شود و آن ورود بازیگری جدید به نام شایان بود. 

وی افزود: شایان دارمی پور، بازیگری خردسال با توانایی‌های زیاد است که مشخصا آینده‌ای درخشان دارد و هنگامی که به پروژه «کاپیتان» اضافه شد، شیرینی و لهجه جنوبی زیبای او سبب شد تا در قسمت‌هایی از او به شکلی ویژه‌تر استفاده شود و همین مسئله موجب تغییراتی اندک در فیلمنامه اولیه شد.

عبدی تصریح کرد: از سوی دیگر در ابتدای نگارش فیلمنامه نقاط مبهم متعددی وجود داشت که با هم فکری توانستیم این ابهامات را برطرف کرده و در متن به آن چه مدنظرم بود، برسیم. 

این فیلمنامه‌نویس توضیح داد: آن چه من به شخصه از آن در نگارش این فیلم استفاده زیادی کردم، تجربیات شخصی خود در دوران کودکی بود و احساسات زیادی را در خاطر داشتم که در نگارش متن از آن احساسات و تجربیات استفاده کردم تا داستان قابل باور و قابل همذات پنداری باشد. 

خبرنگار: رضا پورحسین