حزب توده
-
در گفتوگوی ایلنا با فریدون مجلسی عنوان شد:
ارتباط سفیر فرهنگی استالین با ترویج قالب ژدانُفی نزد روشنفکران ایران/ کنفرانس برلین یادگار شکست کمونیستها در ایران است/ تودهای یعنی انحصارطلبی در ایدئولوژی/ چگونه بساط کمونیسم در شمال ایران پهن شد؟
حزب توده به خاطر منافع خود، همچنین روشنفکران به دلیل افکار خود، وارد این عرصه شدند. بسیار غیرمنصفانه است اگر سهم این گروه را که به حزب توده پیوستند، نادیده بگیریم. اما مساله به جهت گرایشهایی است که در ادبیات از آنها دیده میشود و در "قالبهای ژدانفی"، ابراز شده است.
-
کارگردان فیلم لباس شخصی مطرح کرد؛
"تعصبات" آمار فیلمهای سیاسی در ایران را کاهش داده/ شبکههای نظامی حزب توده در ایران از بین رفته اما گزینههای سیاسی و اجتماعی آن کشف نشد/ ایران معاصر سرشار از سوژههای جذاب سینماییست
باید باور داشت که شرایط سیاسی ایران خاص است و پیرامون ما مسائل سیاسی متعددی رخ میدهد. همچنین سرعت تحولات سیاسی در ایران آن چنان زیاد است که فرصت فیلمسازی در ژانرهای مختلف وجود دارد اما باید حاشیهها کمرنگ شوند.
-
مروری بر روابط ایران و روس/ منظر پنجم/ علیرضا ملائیتوانی مطرح کرد:
روسها ایران را بخشی از قلمروی خود تلقی میکردند/ حزب توده از ابزارهای مهم اعمال نفوذ شوروی در ایران بود
اگر به بسیاری از اسناد و مدارکی که از دوره قاجاریه به جا مانده، نگاه کنید، میبینید که این باور وجود داشته که ایران بخشی از روسیه است و به همین خاطر هر نوع تحول نوگرایانه، هر نوع جنبش آزادیخواهانه، هر نوع حرکت به سوی استقرار یک حاکمیت ملی در ایران با کارشکنی، با سرکوب و با مداخله شدید روسها مواجه و حرکتها در نطفه خفه میشد.
-
مروری بر روابط ایران و روس/ منظر چهارم/ فرهاد زیویار:
شکست شوروی در تسلط بر ایران بهخاطر نظام کمونیستی و تقابلش با اسلام بود
فرهاد زیویار میگوید: شوروی به دنبال این بود که ایران را هم در ذیل کشورها و اقمار خود قرار دهد که خب این کار در ایران به دلیل مسلمان بودن مردماش شدنی نبود. به طوری که به خاطر نظام کمونیستی روسها در آن دوره، دستاندرکاران سیاست در ایران حتی ترجیح میدادند به سمت امریکا بروند اما به سمت شوروی نه.
-
مروری بر روابط ایران و روس/ منظر اول/ هوشنگ طالع مطرح کرد؛
نقش شوروی و انگلیس در تجزیه ایران غیرقابل انکار است
فکر نکنید روسیه امروزی با گذشته فرق کرده است؛ تنها تفاوت در این است که امروز، نیازمند ماست و ما نمیتوانیم از آن درست استفاده کنیم. اگر جمهوری اسلامی نبود، به هرحال روسیه نمیتوانست پایگاه طرسوس را در سوریه نگه دارد.
-
بهروز غریبپور:
هنگام راهاندازی فرهنگسرای بهمن، چندین دادگاه همزمان علیه من کار میکرد/ روشنفکران هستند که نهادسازی را در ایران برنمیتابند/ در سالهای اول انقلاب، شبی نبود که بدون گریه از تهمتها بخوابم/ روشنفکر در ایران کسی است که غر بزند!
بهروز غریبپور در یکشنبههای انسانشناسی و فرهنگ، از آفرینش هنر در بحران و همچنین رابطه نهادسازی و عاملیت گفت و یادآور شد: در سالهای اولیه انقلاب و در تمام مدتی که به ایران برگشتم، انرژی فوقالعادهای را صرف این کردم که بگویم من نه جاسوسم نه قرار است عضو حزب و دسته و گروهی باشم! این برای کسی که دارد کار میکند، یک بحران دائمی است که باید ثابت کند خائن و سازشکار نیست.
-
مروری بر زندگی فکری منوچهر آشتیانی؛
آدمی میخواهم برای جنگیدن
منوچهر آشتیانی روز سهشنبه (8 مهرماه) و پس از یک دوره طولانی مبارزه با بیماری دیده از جهان فرو بست. او میراثبری امین بود چه آنکه بر بزرگان تلمذ میکند، بزرگ نمیشود اما بزرگی میآموزد.
-
بررسی افت و خیزهای جنبش کارگری از گذشته تا امروز؛
«رضاشاه» اتحادیههای کارگری را کاملا سرکوب کرد/ جنبش کارگری پس از انقلاب در مواقع حساس به کمک دولتها آمد/ دولت به دنبال تسلط بر تشکلهای کارگری است/ همچنان بر طبلِ بهداشت و آموزش رایگان میکوبیم
مازیار گیلانینژاد (فعال صنفی کارگران فلزکار و مکانیک) درباره شکلگیریِ جنبش کارگری ایران و ظهور «افکارِ نو» میگوید: باید چهار دوره برای جنبش کارگری ایران در نظر گرفت: ورود اندیشههای کارگری قبل از مشروطیت به ایران، تولد اولین سازمان صنفی طبقه کارگر در سال ۱۲۸۵، به وجود آمدن اتحادیههای کارگری در سال ۱۳۰۰ و متحد شدن آنها، تبدیل اندیشههای کارگری به قانون و متولد شدن قانون کار.
-
علیرضا خالقوردی در گفتوگو با ایلنا:
حسن گلنراقی شوخطبعترین هنرمند ایرانی زمان خودش بود/ واکاوی ترانه محبوب «مرا ببوس» و تمام شایعات پیرامون آن در یک مستند
علیرضا خالقوردی تهیهکننده و کارگردان مستند کوتاه «مرا ببوس» است که این مستند را درباره این ترانه معروف و پرحاشیه و خواننده آن حسن گلنراقی ساخته و به واکاوی تمامی شایعات پیرامون این ترانه عاشقانه در بستر اجتماعی، سیاسی تهران دهه ۱۳۳۰ و دلایل ماندگاری این اثر عاشقانه تا به امروز پرداخته است.
-
رامین معصومیان:
احضار روح چهار نفری که دهه ۶۰ مردند/ یادی از محله جوادیه تهران روی صحنه
کارگردان «جوادیه» درباره شخصیتهای نمایشاش گفت: این چهار نفر اوایل دهه ۶۰ مردهاند و روحشان به دهه ۹۰ و امروز ما آمده و وقایعی را تعریف میکنند. مدام از حال و هوای محله جوادیه در دوره خود میگویند.