معرفی گروه D جام جهانی ۲۰۲۶: آمریکا با هدایت پوچتینو در مسیر صعود

به گزارش ایلنا، تیم ملی فوتبال آمریکا (USMNT) که به صورت خودکار به عنوان هم‌میزبان به جام جهانی راه یافته، پس از ناکامی در صعود به جام جهانی ۲۰۱۸، حالا با نسلی جوان به دنبال تکرار موفقیت‌های گذشته است. بهترین عملکرد آن‌ها در دوران مدرن، به جام جهانی ۲۰۰۲ بازمی‌گردد که تا مرحله یک‌چهارم نهایی صعود کردند و در آنجا با شکست ۱-۰ مقابل آلمان، نایب قهرمان نهایی، از دور رقابت‌ها کنار رفتند.

آمریکا در چهار دوره از شش تورنمنت خود از سال ۱۹۹۴ تاکنون، موفق به عبور از مرحله گروهی شده است؛ از جمله جام جهانی ۲۰۲۲ که با ایستادن در رده دوم گروه خود و شکست مقابل هلند در یک‌هشتم نهایی به کار خود پایان داد.

آمریکا: پوچتینو و انعطاف‌پذیری تاکتیکی

هدایت تیم آمریکا را مائوریسیو پوچتینو، سرمربی سرشناس آرژانتینی، بر عهده دارد. جذب پوچتینو در سپتامبر ۲۰۲۴ به عنوان سرمربی تیم ملی، یک دستاورد بزرگ برای فوتبال آمریکا محسوب شد و نشان‌دهنده جاه‌طلبی این کشور برای میزبانی جام جهانی پس از ۳۲ سال بود. پوچتینو اعلام کرده که برای ایجاد تغییرات فرهنگی در تیم، یک سال پرچالش را سپری کرده است.

سبک بازی آمریکا در ماه‌های اخیر حول محور سیستم سه‌دفاعه شکل گرفته و به دنبال انعطاف‌پذیری برای آزمودن حریفان است. تیم در فاز دفاعی می‌تواند از خط دفاعی چهار یا پنج نفره استفاده کند و در فاز هجومی، به قابلیت‌های مدافعان کناری خود نظیر آنتونی رابینسون و سرجینیو دِست تکیه دارد که با قدرت به حملات اضافه می‌شوند.

بازیکن کلیدی تیم آمریکا، بدون شک کریستین پولیشیچ است. اگرچه بازیکنانی چون فولارین بالوگان در خط حمله و تایلر آدامز در میانه زمین نقشی حیاتی دارند، اما بهترین نمایش آمریکا زمانی شکل می‌گیرد که مهاجم میلان اداره بازی را بر عهده بگیرد. وظیفه پوچتینو این است که مطمئن شود پولیشیچ، چه به عنوان بال و چه به عنوان بازیساز، توانایی تغییر نتیجه بازی‌ها را دارد.

در همین حال، احتمالاً برای اولین بار از زمان تأسیس لیگ MLS در سال ۱۹۹۶، یک دروازه‌بان شاغل در این لیگ در ترکیب اصلی آمریکا در جام جهانی قرار خواهد گرفت.

 پاراگوئه: بازگشت پس از ۱۶ سال و تحول دفاعی

پاراگوئه پس از ۱۶ سال دوری، نهمین حضور خود در جام جهانی را جشن خواهد گرفت. این تیم در مقدماتی آمریکای جنوبی عملکردی دفاعی و مستحکم از خود نشان داد و با هم‌امتیاز شدن با تیم‌های قدرتمندی چون برزیل و اکوادور (با ۲۸ امتیاز)، توانست ۸ امتیاز بالاتر از بولیوی قرار گیرد. بهترین عملکرد آن‌ها به جام جهانی ۲۰۱۰ بازمی‌گردد که تا یک‌چهارم نهایی صعود کرده و به سختی مغلوب اسپانیای قهرمان شدند.

گوس تاو آلفارو، سرمربی ۶۳ ساله، پس از حذف فاجعه‌بار پاراگوئه از کوپا آمریکا ۲۰۲۴، هدایت این تیم را برعهده گرفت. آلفارو که در جام جهانی قبلی سرمربی اکوادور بود، تحولی شگرف در پاراگوئه ایجاد کرد و در مرحله مقدماتی جام جهانی از مجموع ۳۶ امتیاز ممکن، ۲۴ امتیاز کسب کرد. او تنها یک باخت رقابتی (۱-۰ مقابل برزیل) را در کارنامه دارد.

سبک بازی پاراگوئه بر نظم دفاعی و سخت‌کوشی استوار است؛ آن‌ها تحت هدایت آلفارو در ۱۲ بازی رسمی ۷ کلین‌شیت داشته و تنها ۷ گل دریافت کرده‌اند. پیروزی‌های خانگی آن‌ها مقابل آرژانتین و برزیل (با وجود مالکیت توپ ۲۳ و ۲۹ درصدی) اوج سرسختی آن‌ها را نشان داد. ترکیب تیم بر محور مدافعان میانی قدرتمندی چون گوستاو گومز (کاپیتان پالمیراس) و عمر آلدرته (ساندرلند) و هافبک‌های جنگنده بنا شده است.

جدا از ستون‌های دفاعی، خولیو اِنسیسو، بازیکن ۲۱ ساله برایتون، با انرژی و توانایی هجومی خود، بازیکنی است که می‌تواند به تنهایی نتیجه بازی‌ها را تغییر دهد. او در کوپا آمریکا ۲۰۲۴، در سه بازی ۱۴ شوت زد و ۶ فرصت گل ایجاد کرد. انسیسو با وجود جوانی، با ضربات از راه دور تماشایی (که جایزه بهترین گل فصل ۲۳-۲۰۲۲ لیگ برتر را برای او به ارمغان آورد) محتمل‌ترین گزینه برای شکستن سدهای دفاعی حریفان است.

همچنان نام‌های قدیمی چون روکه سانتا کروز (۴۴ ساله) و اسکار کاردوزو (۴۲ ساله) در فوتبال داخلی پاراگوئه فعال هستند. همچنین میگل آلمیرون در ۱۱ بازی از ۱۲ بازی رسمی اخیر پاراگوئه حضور داشته است.

استرالیا: صعود متوالی پس از تغییر قاره

استرالیا برای ششمین بار متوالی و در مجموع هفتمین بار در جام جهانی حضور می‌یابد. پنج حضور اخیر آن‌ها پس از تغییر از کنفدراسیون اقیانوسیه (OFC) به کنفدراسیون آسیا (AFC) در سال ۲۰۰۶ رقم خورد. این جابه‌جایی با هدف جلوگیری از بازی‌های پلی‌آف دشوار مقابل تیم‌های آمریکای جنوبی انجام شد. استرالیا در ۲۰ بازی خود در جام‌های جهانی ۴ پیروزی کسب کرده و دو بار (۲۰۰۶ و ۲۰۲۲) به مرحله یک‌هشتم نهایی رسیده است.

 پس از استعفای گراهام آرنولد، تونی پوپوویچ در سپتامبر ۲۰۲۴ هدایت استرالیا را برعهده گرفت و نتایج تیم بهبود یافته است. سرمربی سابق باشگاه کریستال پالاس، به بهبود تاکتیکی استرالیا کمک شایانی کرده است.

سبک بازی استرالیا تحت هدایت پوپوویچ به سمت عملگرایی و بلوک دفاعی پایین متمایل شده است. اگرچه این رویکرد (با آرایش ۳-۴-۲-۱ یا ۵-۴-۱) اغلب نمایش‌هایی نه‌چندان الهام‌بخش ارائه می‌دهد، اما توانایی تیم در ضدحملات بهبود یافته و از نظر دفاعی سخت‌کوش‌تر شده است.

جکسون ایروین، کاپیتان تیم سنت پائولی، علیرغم دوری مقطعی به دلیل جراحی پا، مهره‌ای حیاتی در خط میانی استرالیا محسوب می‌شود. او همچنین به دلیل رهبری خارج از زمین و مواضع خود در مورد مسائل اجتماعی شناخته شده است. جردن باس ۲۲ ساله از فاینورد نیز از جمله بازیکنان جوانی است که چشم‌ها را به خود خیره کرده است.

تیم ملی استرالیا با نیوزیلند و ژاپن (پس از پیوستن به AFC) رقابت‌هایی سنتی دارد. همچنین، تنش‌هایی تاریخی با اروگوئه وجود دارد که به یک مسابقه دوستانه در سال ۱۹۷۴ بازمی‌گردد؛ دیداری فیزیکی که منجر به بازنشستگی اجباری ری بائرتز استرالیایی شد.

 پلی‌آف اروپا: ترکیه مدعی اصلی صعود

تیم چهارم گروه D از مسیر پلی‌آف اروپا میان ترکیه، رومانی، اسلواکی و کوزوو مشخص می‌شود. ترکیه و رومانی در یک نیمه‌نهایی و اسلواکی و کوزوو در نیمه‌نهایی دیگر به مصاف هم می‌روند و دو تیم برنده برای کسب سهمیه به رقابت می‌پردازند.

در صورت قضاوت بر اساس کیفیت بازیکنان، ترکیه مدعی اصلی صعود از این مسیر است. با حضور استعدادهایی نظیر آردا گولر، کنان ییلدیز، هاکان چالهان اوغلو، باریش آلپر ییلماز و کرم آکتورک اوغلو، نبود قطعی این تیم در جام جهانی یک کمبود محسوب می‌شود. آن‌ها در گروه مقدماتی خود پس از اسپانیا دوم شدند.

صعود هر یک از سه تیم دیگر، شگفتی‌آور خواهد بود. رومانی که در رده سوم گروه مقدماتی خود قرار گرفت، تنها به دلیل نتایجش در لیگ C لیگ ملت‌های اروپا به پلی‌آف رسیده است. اسلواکی عملکرد قوی‌تری داشت اما در گروه آلمان قرار گرفت. همچنین، شانس کوزوو برای عبور از اسلواکی و سپس ترکیه (در صورت پیروزی رومانی) بسیار پایین است.