مجسمه خدای «دیو» در موزه لوور

مجسمههای پازوزو که به دیو بینالنهرینی شهره است، اغلب در مکانهای باستانشناسی در بینالنهرین بهدست آمدهاند. با این حال باستانشناسان در آخرین اظهارنظر خود به ارتباط فرهنگی و مقایسه این مجسمه از تمدن بینالنهرین با عروسکهای ترسناک لابوبو پرداختهاند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مجسمه پازوزو که یک مجسمه کوچک برنزی است، شناختهشدهترین تصویر از خدای بینالنهرینی، پازوزو است که الهامبخش شیاطین مدرن نمایش داده شده در «جنگیر» و «سیمپسونها» بوده است.
درحالحاضر این مجسمه بالدار ۱۵ سانتیمتری در موزه لوور نگهداری و نمایش داده میشود. این مجسمه روی پایهای ایستاده و دست راستش را بالا گرفته است. اما در پشت او کتیبهای تکاندهنده وجود دارد که احتمالا در بدنامی این دیو نقش داشته است: «من پازوزو هستم، پسر هامپا، پادشاه ارواح شیطانی هوا که با خشونت از کوهها بیرون میآییم؛ من هستم.»
در دین باستانی بینالنهرین، پازوزو یک دیو باد سرگردان در جهان بود. اگرچه تصاویر او متفاوت است، پازوزو معمولاً صورتی سگمانند با چشمانی بزرگ و برآمده دارد؛ دهانی باز با دندانهای تیز؛ چنگالها و بالهای یک پرنده؛ شاخهای یک بز؛ و بدنی فلسدار، سر مار و دم عقرب.
متون باستانی حاکی از آن است که پازوزو مسئول احضار بادهای مخرب، ایجاد خشکسالی و قحطی و شیوع بیماری بوده است.
تعداد زیادی از مجسمههای پازوزو که از مواد متنوعی ساخته شدهاند، در طول سالها در مکانهای باستانشناسی یافت شدهاند، اما پازوزو تا نیم قرن پیش وارد فرهنگ مدرن نشده بود.
«دیو باد جنوب غربی» بینالنهرینی الهامبخش شخصیتی در کتاب « جنگیر » نوشته ویلیام پیتر بلتی در سال ۱۹۷۱ بود، که در آن روح، دختر کوچکی را تسخیر میکند. در سال ۲۰۱۷، شخصیتی به نام پازوزو در یکی از قسمتهای سریال «سیمپسونها» ظاهر شد که در آن مجسمه، خانواده را تسخیر میکند.
اخیرا، برخی از مردم در اینترنت گمانهزنی کردهاند که اسباببازی پشمالوی کلکسیونی لابوبو، با چشمان عظیم و دندانهای نیش کوچکش، بر اساس پازوزو ساخته شده است.
پازوزو همچنین به عنوان محافظ قلمرو خانگی دیده میشده است. باستانشناسان معتقدند، شغل او دفع شیاطین دیگر از خانههای مردم بود و از زنان باردار و مادران مراقبت میکرد.