تشکیل گروه داوطلبانه پرستاران برای کمک به سیل‌زدگان شیراز/ ضرورت بهداشت و درمان رایگان در مناطق محروم حس می‌شود
جمعی از پرستاران و دانشجویان پرستاری شیراز در راستای کمک به مناطق سیل‌زده این استان گروه داوطلبانه تشکیل دادند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ویدا پرویزی (رئیس خانه پرستار استان فارس) از تشکیل گروه داوطلبانه ازسوی جمعی از پرستاران استان شیراز برای کمک به مناطق سیل‌زده این استان خبر داد.
به گفته او، هسته اولیه این اجتماع پرستاران برای یاری به سیل‌زدگان در ابتدا حدود ۶ تا ۷ نفر بود که کم کم گسترده تر شده و اکنون یک تیم حدود ۲۰۰ نفره متشکل از پرستاران، دانشجویان پرستاری و برخی افرادی که در خدمات فنی همراه هستند، کار کمک‌رسانی بهداشتی و درمانی به سیل‌زدگان شیراز را انجام می‌دهند و در شبکه‌های اجتماعی با هم ارتباط برقرار می‌کنند.
این پرستاران که کار مراجعه حضوری به مناطق سیل‌زده به ویژه مناطق حاشیه‌نشین را انجام می‌دادند، برای تسریع خدمات‌دهی به بیماران و خدمات اولیه حتی در مواقعی به صورت پیاده مسافتی طولانی را طی می‌کردند.
به گفته رئیس خانه پرستار استان فارس؛ سازماندهی با گذشت زمان نظم بیشتری می‌گرفت و کمک‌های مالی از جامعه پرستاری جمع‌آوری می‌شد تا به صورت دارو و نیازهای اولیه به دست سیل‌زدگان برسد.
پرویزی می‌گوید: علیرغم تلاش پرستاران برای ملحق شدن پزشکان به این گروه برای کمک به سیل‌زدگان و جمع‌آوری کمک مالی، موفق به جلب همکاری آنان نشدند. البته پزشکان در محل بیمارستان‌ها حضور داشتند.
طبق اظهارات این پرستار؛ کار سازماندهی به این صورت بوده که در هر بیمارستان تعدادی از پرستاران مسئول می‌شدند تا در سطح بیمارستان‌ها به جمع‌آوری کمک‌های مالی و غیرنقدی و تشکیل تیم‌های کمک‌رسانی پرستاران بپردازند.
پرویزی می‌گوید: محله‌های فقیرنشین مثل سلطان‌آباد، سعدیه، بلوار شهید بطائی و دیگر مناطق از نظر بهداشت و درمان وضعیت بسیار نامساعدی داشتند. حتی با یک زن باردار مواجه شدیم که بعد از ۵ ماه هنوز به هیچ پزشکی مراجعه نکرده بود. اتاق برخی خانه‌ها در نداشتند و خانه‌های زیادی تخریب شده بودند. حتی کف خانه‌ها فروکش کرده بود.
این رئیس خانه پرستار استان فارس بیان می‌کند: کمک‌ها را خودمان به مردم سیل زده می‌رساندیم و به سازمانی تحویل نمی‌دادیم.
پرویزی معتقد است که دولت باید خدمات بهداشت و درمان را به صورت رایگان به مناطق محروم کشور برساند. درمان در خیلی از کشورهای دنیا رایگان است. بدون برنامه‌ریزی های دولتی و فقط به صورت داوطلبانه نمی‌توان این خدمات را به مردم محروم رساند. به ویژه لازم است که آموزش‌های بهداشتی به صورت رایگان در دسترس مردم قرار بگیرد؛ چراکه امر پیشگیری اهمیت بیشتری نسبت به درمان دارد. مردم ما شایسته یک زندگی سالم و شایسته هستند.
