پیشکسوت پرسپولیس: این تیم کامل نیست و به علیپور ربطی ندارد
حسن خانمحمدی در مورد شرایط پرسپولیس صحبت کرد.
به گزارش ایلنا، حسن خان محمدی، پیشکسوت پرسپولیس در مورد بازی تیم محبوبش با خیبر و شرایط سرخپوشان در این فصل صحبت کرد. به نظر خان محمدی پرسپولیس تسم کاملی نیست و باید تقویت شود.
در رابطه با بازی مقابل خیبر چه تحلیل فنی دارید؟
خیبر در نیمه اول خیلی بهتر از پرسپولیس بازی کرد و چند فرصت گل هم داشت و به این مهم نیز رسید. شاید تنها فرصت پرسپولیس در نیمه اول تنها شوت علی عیلپور بود که از کنار دروازه به اوت رفت اما در نیمه دوم شرایط بهتر شد و پرسپولیس با استفاده از تجربه بالاترش و شرایط بهتری که سرمربی تیم به وجود آورد بهتر شد و به پیروزی و کسب سه امتیاز رسید.
منظورتان تعویض‌های کارتال است؟
بله، چون چند بازیکن پرسپولیس در حد و قواره‌های خودشان ظاهر نشدند به همین دلیل کارتال با چند تعویضی که در خط حمله و خط میانی انجام داد ورق را برگرداند و تیمش هم مزد این تعویض‌ها را گرفت و با شایستگی به پیروزی رسید.
مهاجم تراکتور در تعداد گل‌ها به علیپور رسید. چرا گلزن اول پرسپولیس مقابل خیبر ضعیف ظاهر شد!
پرسپولیس تیم کاملی نیست و بازیکنان، مکمل‌های خوبی برای هم ندارند. این مشکل هم که می‌گویید به علیپور برنمی‌گردد چون کناری‌های او خوب نبودند و از روز اول هم خیلی‌ها به این نکته پرداختند. پرسپولیس این فصل تیمی نیست که همه انتظار داشتند اما به هر حال سه امتیاز طلایی را گرفت که خیلی باارزش بود.
در رابطه با براجعه که خیلی خوب ظاهر شد و حرکتش روی گل اول سرخپوشان تأثیرگذار بود چه نظری دارید؟
براجعه بازیکن خوبی است و قدرت دریبلینگ و تکنیک و سرعت خوبی دارد. اشکال او دستپاچه بودنش است و اینکه در زمانی که بازی می‌کند استرس دارد و اگر این دو مشکل بزرگش را برطرف کند حتماً شرایطش خیلی بهتر خواهد شد.
در رابطه با گلی که گندور دریافت کرد چقدر او را مقصر می‌دانید؟
مشکل دریافت گل از روی ضربه ایستگاهی مشکلی است که از ابتدای فصل با پرسپولیس بوده و هنوز برطرف نشده است. در ضربه ایستگاهی هم گندوز دید نداشت و باید آن توپ را گولسیانی و بقیه مدافعان می‌زدند که نزدند. در واقع هر بازیکنی که از پرسپولیس جلوتر بود باید ضربه را می‌زد اما متأسفانه این مهم انجام نشد مضاف بر اینکه پرسپولیس در ساختار دفاعی‌اش مشکل دارد. گندوز گلر بدی نیست اما خیلی مطمئن هم نیست و خروج‌ها و بعضی از کارهای دیگرش مشکل دارد. این یک حقیقت است که از زمانی که پرسپولیس بیرانوند را از دست داد تیم مشکل پیدا کرد.
فکر می‌کنید چه اتفاقاتی در هفته آخر رخ خواهد داد؟
به نظرم استقلال به سپاهان نمی‌بازد و از آنجا که این دیدار یک بازی تأثیرگذار در بالای جدول است با همه وجود بازی خواهد کرد و طوری بازی نخواهد کرد که حرف و حدیثی بعد از بازی باقی بماند. تیم هوادار هم از زمانی که روانخواه سرمربی این تیم شده خیلی بهتر شده است. هوادار متحول شده و حریف راحتی نیست و پرسپولیسی‌ها نباید فکر بازی راحت مقابل این تیم را داشته باشند همان‌طور که دیدیم تا آخرین دقایق از سپاهان جلو بود.
پرسپولیس در یک بازی سخت خارج از خانه برنده از زمین بیرون آمده و در اوج ناامیدی فاصله 5امتیازی با سپاهان به صفر رسید که این خودش در دو هفته اخیر می‌تواند یک دستاورد برای تیم کارتال باشد اما شاید بهتر باشد با عینک دقیق‌تری به شر ایط این تیم نگاه کنیم.
پرسپولیس خوب نیست و این خوب نبودن بیشتر از حد توی ذوق می‌زند. البته که شرایط فوتبال ایران و لیگ برتر به‌عنوان بالاترین سطح رقابت‌های باشگاهی به‌گونه‌ای است که فقط و فقط بردن، امتیاز جمع کردن، قهرمانی و کسب سهمیه برای متمول‌ها و ماندن در لیگ و کسب رتبه مناسب نسبت به بودجه را برای سه دسته از تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها توجیه می‌کند اما واقعاً جایگاه «چگونه بردن» کجاست؟
امروز هوادار ایده‌آل‌گرای پرسپولیس از خود می‌پرسد پس فوتبال باکیفیتی که تصور می‌کردیم قرار است با حضور مربی خارجی و گرانقیمت ببینیم کجاست؟ چرا خبری از تغییرات محسوس در تیم نیست و پرسپولیس مثل ابتدا و میانه فصل آن‌قدر خوب نیست که در پایان بازی و حتی بعد از پیروزی، هوادار این تیم با رضایت کامل و از سر اشتیاق با برد تیمش کیف کند؟
پرسپولیس در خرم‌آباد شبیه یک تیم معمولی وسط جدولی و بی‌ستاره لیگ برتری بود و هیچ نشانی از انگیزه و اشتیاق برای بردن در بین بازیکنان این تیم دیده نمی‌شد یا حداقل اینکه آنها کیفیتی متناسب با این خواسته آن هم در شرایطی که می‌دانستند باید در دو بازی آخر برنده باشند تا شانس کسب سهمیه زنده بماند، از خود ارائه نمی‌دادند.
تیم کارتال مثل بیشتر بازی‌های این فصل در دفاع متزلزل و در حمله کم‌رمق یا بهتر بگوییم بی‌رمق بود. پرسپولیس نه به اندازه کافی موقعیت خلق می‌کرد که تصور کنیم بزودی به گل می‌رسد و ورق را برمی‌گرداند نه در دفاع استوار بود به‌طوری که باز هم در ضربه ایستگاهی گل خورد و در چند صحنه دل هوادار لرزید.
تیمی که کارتال قرار بود تغییراتی محسوس در آن ایجاد کند به‌راحتی گل خورد و برای رسیدن به گل بیشتر از حد زجر کشید. این تیم در فاز حمله فوق‌العاده ناامیدکننده نشان داد و میزان دقایق برتری بر حریف بسیار کوتاه و آزاردهنده بود. پرسپولیس فقط در نیمه دوم حدفاصل دقیقه 63 تا 65 خوب بازی کرد و گل زد و غیر از آن هیچ نشانی از پرسپولیس تهاجمی سال‌های اخیر و تیمی که نامش با برد و پیروزی عجین شده، نداشت. گل دوم هم در شرایطی به دست آمد که هواداران پرسپولیس در اوج ناامیدی دنبال گل می‌گشتند و شاید اگر خلاقیت اورونوف و بی‌تجربگی خیبر نبود این پیروزی به دست نمی‌آمد.
پرسپولیس مثل بیشتر 5 بازی اخیرش کیفیت پایینی ارائه داد و ثابت شد در نیمه اول بازی رفسنجان بیشتر از اینکه سرخ‌ها خوب باشند این حریف بی‌انگیزه رفسنجانی بود که خیلی بد کار کرد و سه گل خورد.
هر چند با وجود این نمایش‌های ناامیدکننده ناشی از بالانس نبودن اسکواد تیم و تغییرات متناوب در رأس کادر فنی، پرسپولیس از رقیب سنتی فرسنگ‌ها فاصله دارد و البته به سپاهان هم رسیده اما اصل نگرانی‌ها مربوط به فصل بعد است و همچنان این سؤال با نگاه جدی‌تری مطرح می‌شود که آیا کارتال – حتی اگر تیم را طبق پلن خودش ببندد- قادر به بهبود شرایط فنی پرسپولیس خواهد بود یا نه؟
