«کلرمون فران» یکی از آثار خوب و ماندگار مینی‌مالیستی این سال‌ها است
مجموعه داستان «کلرمون فران» به قلم محسن بیگ‌آقا از انتشارات «رخداد تازه» در فرهنگسرای اندیشه رونمایی شد.
به گزارش ایلنا، ذبیح‌الله رحمانی، کارشناس ادبی، گفت: پیدایش داستان‌های مینی‌مالیستی در دهه ۸۰ میلادی در غرب به علت رشد سرسام‌آور تکنولوژی و مدرنیته در زندگی روزمره انسان بود که تا مغز انسان‌ها نفوذ کرده بود. لاجرم وقت‌های استراحت و سرگرمی به حداقل رسید و مطالعه نیز شتاب فزاینده‌ای را طلب می‌کرد. بنابراین داستان‌نویسی نیز از طولانی‌نویسی صفحات کتاب به کوتاه‌نویسی تمایل نشان داد و رسانه‌های اجتماعی نیز باعث سرعت بخشیدن به این روند شدند تا داستان‌ها به کوتاه‌ترین وجه ممکن رواج یابند. البته داستان‌نویس آمریکایی، ریموند کارور، سرآمد این‌گونه داستان‌ها لقب گرفت.
وی ادامه داد: مجموعه داستانی «کلرمون فران» بر پایه فشردگی، ایجاز و حذف شاخ‌وبرگ عناصر داستانی است که با غنای معنایی و پایان‌های شوک‌آور و دلچسب، با کمترین لکنت، مخاطب را لحظاتی سرمست و به تأمل وامی‌دارد.
لایه‌های تلخ مهاجرت و زنان ایرانی
رحمانی افزود: مفاهیمی چون مهاجرت، خیانت، سوءتفاهم، عشق، فقر، بدگمانی و... همراه ذهن قوی و خلاق نویسنده باعث شده مخاطب در این تنگنای لذت‌بخش، تلنگری را نیز احساس کند، در دوراهی قرار گیرد و مشتاق ادامه خواندن داستان‌های دیگر شود.
وی ادامه داد: داستان‌ها همگی یک لایه ظاهر و لایه زیرین نیز دارند. این داستان‌ها نگاهی عمیق و تلخ و تاریخی به زنان ایرانی و مهاجرت داشته که در چارچوب قوانین سنت و مدرنیته، در تلاطم روزمرگی خود در حال مبارزه هستند.
این منتقد تصریح کرد: حوادث داستان‌ها، چند ساعت تا یک روز و به ندرت یک شبانه‌روز به طول می‌انجامد؛ چون بدون مقدمه اصل موضوع شروع و با سرانجامی بهت‌آور پایان می‌یابد.
تکنیک‌های سینمایی در روایت داستان‌ها
رحمانی افزود: استفاده به‌جا از تکنیک‌های سینمایی از جمله تدوین، نور و کات در جای‌جای حوادث گنجانده شده که برای مخاطب ناشناخته، تعجب‌آور و برای مخاطبان آشنا به فنون سینمایی، خیال‌انگیز است.
او در پایان گفت: این کتاب یکی از آثار خوب و ماندگار مینی‌مالیستی این سال‌ها است و جامعه ترسیمی داستان‌ها با جامعه امروزی مطابقت دارد.
انتخاب دشوار قالب مجموعه داستان
بهمن عبداللهی، روزنامه‌نگار و منتقد سینما نیز در ادامه گفت: نویسنده در نخستین تجربه خود، قالب «مجموعه داستان» را برای اثر تألیفی خود انتخاب کرده است. این انتخاب در عین سادگی می‌تواند دشوار هم باشد. از سوی دیگر، داستان‌ها مینی‌مال هستند و به لحاظ محتوایی به عشق، خانواده و روابط انسانی می‌پردازند.
وی ادامه داد: محسن بیگ‌آقا در این داستان‌ها تلاش کرده به‌جای بهره‌بردن از تخیل یا صنایع ادبی، به شکلی تصویری فضاسازی کند و بدون شک این روش برگرفته از علاقه‌مندی‌اش به سینماست. جالب آن‌که در برخی داستان‌ها به سینما، فیلم دیدن یا ادای دین به بزرگان سینما مواردی را شاهد هستیم.
او گفت: اساساً ویژگی کتاب‌های مجموعه داستان این است که برخی از آن‌ها در ذهن رسوب می‌کند، برخی کمتر تأثیر می‌گذارد و برخی فراموش می‌شود. البته این وضعیت برای هر خواننده و مخاطبی در توجه به هر یک از داستان‌ها متفاوت خواهد بود و درباره «کلرمون فران» هم صادق است.
سوءتفاهم؛ بن‌مایه اصلی درام‌ها
محسن بیگ‌آقا، نویسنده کتاب، نیز گفت: اسم کتاب «کلرمون فران» اشاره به شهری است که مهم‌ترین جشنواره فیلم کوتاه دنیا در آن برگزار می‌شود و این ادای دین من است به سینما و نقد فیلم که بیش از سی سال است به آن پرداخته‌ام. ضمن آن‌که رد پای سینما چه در ساختار و چه به‌صورت مستقیم در داستان‌ها دیده می‌شود.
وی افزود: داستان‌های این مجموعه به روابط اجتماعی و رابطه انسان‌ها با یکدیگر می‌پردازد. در این بین، سوءتفاهم به‌عنوان عامل اصلی عدم درک یکدیگر مورد اشاره قرار گرفته است؛ سوءتفاهمی که از درست گوش نکردن به یکدیگر تا درست نفهمیدن و درست بیان نکردن ناشی می‌شود و در سطح روابط گسترش پیدا می‌کند.
بیگ‌آقا ادامه داد: کتاب را به برادرم، حسین، تقدیم کرده‌ام که شاعر است و از نوجوانی مرا با ادبیات آشنا کرد. هر هفته کتاب‌هایی به من امانت می‌داد که از جمالزاده و هدایت تا گلشیری و دولت‌آبادی را شامل می‌شد. به این ترتیب ادبیات معاصر را با ترتیب زمانی مطالعه کردم و بذر نویسندگی همان‌جا به بار نشست.
