بزرگداشت نادر نادرپور شاعر معاصر برگزار شد

به گزارش ایلنا، مراسم بزرگداشت زنده‌یاد نادر نادرپور در موسسه بزرگمهر حکیم برگزار شد. 

در این برنامه محمد رسولی، پژوهشگر ادبیات و شاهنامه‌شناس، عظیم زرین کوب، هوشنگ طالع، منوچهر پیشوا و حمید تبریزی سخنرانی کردند. 

  عظیم زرین‌کوب در ابتدا با ذکر سال شمار زندگی نادرپور اظهار داشت: گرامی داشت نام بزرگان فرهنگ و ادب کار شایسته و ارزنده‌ای هست. اما بزرگانی مانند مولوی و حافظ و سعدی مورد شناخت همه مردم هستند و شاید چندان نیازی به مراسم ندارند. 

وی افزود؛ بر عکس باید بیشتر به بزرگان فرهنگ و ادب دوره‌ی معاصر مانند نادر نادرپور و مانند او  پرداخت که کمتر شناخته شده اند. از عوامل برگزاری این رویداد به خصوص دکتر محمد رسولی که خودش از بزرگان فرهنگ کشور است سپاسگزاری می‌نمایم. 

در ادامه، هوشنگ طالع ضمن اشاره به آشنایی و دوستی با نادر نادرپور در روزگار نوجوانی و جوانی، خاطراتی از جلسات ادبی آن روزگار بیان کرد و نام چند تن از بزرگان فعال فرهنگی هم دوره‌ای شاعر فقید معرفی کرد که در آن انجمن  که «آتشکده» نام داشت و در سال‌های حدود ۱۳۳۰ تشکیل میشده حضور می‌یافتند. 

منوچهر پیشوا، از فعالان  پیشکسوت فرهنگی کشور، طی سخنان مبسوطی به بررسی شعر نادرپور پرداخت و بیان داشت: نادرپور را می‌توان به جرات سعدی دوران ما دانست. زیرا شعر نادر نادرپور دارای صلابت و روانی است که در شعر سایر شعرای معاصر دیده نمی‌شود. 

وی توضیح داد:  همانطور که شعر سعدی را نمی‌توان یک کلمه‌اش را عوض کرد و به ساختار و سلاست و فصاحت شعر لطمه نزد، شعر نادرپور هم اینگونه است. 

در بخش دیگر این رویداد، حمید تبربزی از دیگر سخنرانان حاضر در جلسه؛   راجع به شعر نادرپور و نزدیکی شعر او به اخوان ثالث، سخن گفت و از عوامل این رویداد فرهنگی به خاطر اهتمام به زنده نگاه داشتن بزرگان شعر و ادب،   سپاسگزاری نمود. 

در این رویداد زهرا گلسرخی و نیکو قلمی شعرخوانی نمودند و آقای ابوالفضل بنان (صوفی) شاعر و پژوهشگر ادبیات  ضمن توضیحاتی درباره شعر نادرپور غزل خود را که با تضمین از یک بیت نادرپور بود خواند. 

در پایان محمد رسولی به عنوان جمع‌بندی مطالب، گفتند: آنچه مسلم است شعر نادرپور از جهت فرم و شکل و معنا و ماهیت و مضمون از ارزش و اهمیت بالایی برخوردار است و مهم‌تر از همه اینکه ایشان فردی ایران گرا و میهن دوست بوده و همیشه در شعرش چه در دوران خضر و هم دوران سفر، عشق به ایران داشته و این  ویژگی همیشه در شعرش متجلی بوده است.