تولیدکننده پیشرو در صنعت حک فلز از چالشهای تولید در ایران؛
مهاجرت نیروی انسانی متخصص، بحران این روزهای صنعت

یکی از پیشگامان تولید دستگاههای حک فلز در کشور ضمن معرفی مجموعه خود به تشریح دستاوردها، نوآوریها و چالشهای این صنعت پرداخت.
نیما غفاری، مدیرعامل شرکت "شایا حک"، به عنوان یکی از پیشگامان تولید دستگاههای حک فلز در کشور در حاشیه پنجمین نمایشگاه صنعت و ابزار که در نمایشگاه بینالمللی شهر آفتاب برگزار شد، در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ ضمن معرفی مجموعه خود به تشریح دستاوردها، نوآوریها و چالشهای این صنعت پرداخت.
وی افزود: شرکت "شایا حک" طی ۱۴ سال فعالیت تخصصی در حوزه حک فلز، موفق به تولید تمام هفت روش استاندارد حک فلز ازجمله لیزری، کوبشی، تراشی و رول مارکینگ در داخل کشور شده است.
به گفته غفاری، این شرکت با ایجاد یک «سبد کامل محصولات حکاکی»، توانسته است نیاز صنایع داخلی به این فناوریها را تا حد زیادی برطرف کند و حتی در برخی زمینهها با برندهای مطرح جهانی رقابت کند.
مدیرعامل این شرکت با اشاره به چالشهای جدی تولیدکنندگان ایرانی عنوان کرد: موانع قانونی در حوزه مالیات و بیمه، مشکلات تأمین انرژی در شهرکهای صنعتی، کمبود نیروی انسانی متخصص و مهاجرت نخبگان از مهمترین مسائلی هستند که تولید را با دشواریهای فراوانی روبهرو کردهاند.
وی تأکید کرد: این مجموعه با وجود تولید باکیفیت و رعایت کامل قوانین، بارها با محدودیتهای قانونی مواجه شده است. قوانین فعلی در بسیاری از موارد بهروز نیستند و همین موضوع دست مدیران و کارشناسان را برای حمایت واقعی از تولیدکنندگان بسته است.
مدیرعامل شرکت "شایا حک" مهاجرت نیروی انسانی متخصص را یکی از بحرانهای اساسی صنعت دانست و توضیح داد: در سالهای اخیر بیش از ۱۱ نفر از نیروهای متخصص ما مهاجرت کردهاند. تربیت نیروی جایگزین برای این افراد زمانبر و هزینهبر است، در حالی که صنعت امروز نیازمند سرعت و دقت بالاست.
غفاری همچنین به مشکل تأمین برق و سوخت در شهرکهای صنعتی اشاره کرد و متذکر شد: قطعی مکرر برق در تابستان و هزینههای بالای خرید دیزل برای تأمین برق اضطراری، فشار مضاعفی به تولیدکنندگان وارد کرده است.
وی با تأکید بر توان رقابتی تولیدکنندگان ایرانی در حوزه حک فلز خاطرنشان کرد: محصولات ما از نظر کیفیت توانستهاند با برندهای معتبر جهانی رقابت کنند؛ اما نبود تیراژ تولید بالا و سرمایهگذاری در بخش تحقیق و توسعه، مانع دستیابی به سطح کیفی و تکنولوژیک برندهای اروپایی و آمریکایی شده است.
به گفته غفاری، اگرچه بخشی از قطعات همچنان وارداتی هستند؛ اما ظرفیت داخلیسازی بسیاری از قطعات کلیدی در کشور وجود دارد و در صورت بهبود سیاستگذاریها و حمایت از تولید، میتوان بخش عمدهای از نیاز صنایع را در داخل تأمین کرد.