فعالان حقوق کودکانکار از مولاوردی خواستار شدند:
پایان مشکلات مربوط به آموزش کودکانکار حاشیه تهران
جمعی از فعالان اجتماعی حقوق کودکان کار و خیابان در نامهای از معاون رئیسجمهور خواستند به مشکلات مربوطه به ارائه فعالیتهای آموزشی به کودکان کاری خاتمه دهند.
به گزارش ایلنا، در این نامه که در تاریخ 19 تیرماه سالجاری از سوی جمعی از فعالان حقوق کودکان کار و خیابان در کار گروه سلامت و صلح برای کودکان خطاب به «شهیندخت مولاوردی» نوشته شده، از برخورد غیر معقول برخی مسئولان محلی در مواجه با فعالیتهای آموزشی مرتبط با این کودکان انتقاد شده است.
زهره صیادی عضو کار گروه سلامت و صلح برای کودکان در توضیح این نامه به خبرنگار ایلنا گفت: محتوای نامه شرحی است از آنچه که بر سر فعالان حقوق کودکان کار در منطقه شهریار و شهر قدس آمده و اینکه چگونه رفتارهایی همچون انجام عکسبرداریهای نابهجا از امور آموزشی کودکان کار و فعالیت های جاری مربیان آنها، مصادره مدارک شناسایی نزدیکترین افراد خانواده فعالان حقوق کودکان کار و آتش زدن چادرهایی که حکم کلاس درس آنها را دارد باعث ایجاد مشکل برای کودکان یاد شده و مربیان آنها شده است.
وی با بیان اینکه این کودکان عموماً به کار زبالهگردی در سطح شهر مشغول هستند، گفت: «نامه یاد شده شرح حال یک روزه مشکلاتی است که شش سال پیاپی با آن دست و پنجه نرم می کنیم؛ برای پیشگیری از ابتلای این کودکان به بیماریهایی که آنها را تهدید میکند با هزینه شخصی دارو می خریم و در طی این سالها تقاضا داشتن یک شیر آب بهداشتی، یک دستشویی عمومی نه تنها از سوی مسئولان محلی بی پاسخ مانده بلکه همواره به تلخ ترین شکل ممکن سرکوب هم شده است.
این فعال حقوق کودکان کار ادامه داد: «بارها و بارها چادرهای مدرسه را به جرم و عناوینی چون سکونتگاههای غیر رسمی سوزاندند و ما کوشش کردیم راه تازهتری را برای سواد آموزی بیابیم. سرکوب و ممانعت از رفت و آمد برای آموزش به محله نوازندههای دورهگرد حوالی شهر قدس و شهریار ما را خسته نکرد و بیشتر دیدارهایمان شبانه شد و با تلفن و پیام نوشتن سوادآموزیمان را ادامه دادیم تا آنجا که در میان این بچهها کسانی هستند که جدا از توانایی خواندن و نوشتن عادی، قادرند دیوان اشعار شاعران بزرگ را به روانی روخوانی کنند»
صیادی افزود: در این نامه از خانم مولاوردی درخواست کردیم تا از آتش کشیدن چادرهای کودکان جلوگیری کند، از بیان اینکه این کودکان موجب دردسر هستند جلوگیری کند، ما برای کنشهای اجتماعیمان به امنیت روانی نیازمندیم، برای دریافت شناسنامه یمان به رفت و آمد و پیگری نیازمندیم، نیازمندیم تا شش سال پر رنج سکوتمان را از سیم خاردارهای شهر قدس و شهریار عبور داده تا راهی برای گفتگو و باور بیشتر ایجاد بشود.
این فعال حقوق کودکان با بیان اینکه «پاسخ به نیاز کودکان کار به شیوههای آموزشی غیرحضوری امکان پذیر نیست» اظهار داشت: «ما محله به محله، خانه اجاره می کنیم تا کلاسهای حرفه آموزیمان که همه با آموزش آموزگاران داوطلب و کاملا رایگان و از سر دوستی انجام می شود را برگزار کنیم اما در برابر، محله به محله با اعمال زور و خشونت نیروهایی که دقیقاً نمی دانیم اسمشان چیست روبه رو می شویم و همه چیز متوقف می شود».
وی ادامه داد: «این کودکان نیازمند صلحخواهی و زیستن مسالمت آمیزند؛ آنها نیازمند آرامش، امنیت روانی، صلح و مهربانی هستند. نام چادر مدرسه آنان که پیوسته آتش زده میشود، تیتالو است. تیتالو مفهوم عمومی نوازش است و بازی در ادبیات سیستانیها و بلوچستانیها».
این عضو کارگروه سلامت و صلح برای کودکان درخواست کرد: تا با برگزاری کارگاه یا ایجاد امکان بازدید از مراکز مشارکت مردمی در تهران برای مسولان شهر قدس و شهریار وجود این کودکان و خانواده هایشان را باورپذیرتر کند.
قابل توجه است که کودکان، زنان و مردان لودی و چلی بلوچ و زابلی گروهی از افراد هستند که در حاشیه تهران در شهر اندیشه و در جوار معدن شن زندگی میکنند؛ نوازندههای دورهگردی که شیوه زیستن اجدادیشان، بدون سکونت در یکجانشینی بوده و هنوز هم هست. از شیوههای که عدم آگاهی و درک از تاریخ و ارزش هایشان، هر امکان و حق بدیهی انسانی و اجتماعی و شهروندی را از ایشان دریغ داشته است.