شغل کارگر نباید فدای واردات شود

ایلنا، «علیرضا محجوب» دبیرکل خانه کارگر و رئیس فراکسیون کارگری مجلس صبح امروز با رادیو گفت‌وگو مصاحبه‌ای داشت در این گفتگو وی دلیل مخالفت تشکیلات متبوع خود را با کمپینی که این روزها در جهت تحریم خرید خودرهای صفر کیلومتر داخلی ایجاد شده است تشریح می‌کند که متن کامل آن به شرح ذیل است:

آیا خانه کارگر قبل از سال ۵۸ هم در همین مکان فعلی واقع بوده است؟

بله، قبل از سال ۵۸ نیز این ساختمان بوده است. اینجا در ابتدا برای یهودیان بود که سقف آن خراب شد و اگر از طبقات پایین مشاهده کنید، متوجه می‌شوید که سقف آن‌ها کار شده است و احتمالا شبیه کنیسه بوده است، ضمن اینکه کنیسه نیز در چهارراه قرار دارد. بعد‌ها این ساختمان را به تشکیلاتی به همین نام یعنی خانه کارگر معروف بود.

کسانی که از گذشته اینجا بودند، برخی می‌گفتند اینجا از سال ۴۴ به وجود آمده است و برخی دیگر مدعی بودند از سال ۳۷ کار خود را آغاز کرده است و به این جهت قطعی نمی‌توانم بگویم خانه کارگر از چه زمانی بوده است ولی اولین قانون کارگری در سال ۳۷ تصویب شد؛ ضمن اینکه خود بنده نیز متولد سال ۳۷ هستم.

این ساختمان شاید یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های اداری باشد که باید اثرش را حفظ کرد. البته قبل از انقلاب یک حوض این وسط بود که روی آن داربستی می‌بستند و مجالسی هم اجرا می‌کردند که توام با موسیقی بوده است و کمتر درباره مشکلات و دردهای کارگر‌ها سخن می‌گفتند و بیشتر به جنبه خوش آن نگاه می‌کردند.

برخی از نمایندگان در مجلس شاه نیز در این محل حضور داشتند و از سال ۴۶ هویدا به این ساختمان می‌آید و تصمیم می‌گیرند برای خوش آمد او اینجا را به سازمان کارگر حزب ایران نوین تبدیل کنند که هم اینک سربرگ‌های آن نیز موجود است در حالی که کارگران اینجا را به عنوان خانه کارگر می‌شناختند، بنابراین این اسم هیچ‌گاه در ذهن کارگران تغییر نمی‌کند.

ما سعی کردیم اسناد مربوط به خانه کارگر و افرادی که رفت و آمد داشتند را حفط کنیم. بعد از انقلاب به توصیه شهید بهشی، سعی کردیم رابطه‌هایمان را با افراد قدیمی حفظ کنیم. ضمن اینکه با وجود تغییراتی که در این مرکز انجام داه‌ایم، باز شاهد هستیم که هویت اصلی آن را حفظ کرده‌ایم.

دوستان ما خیلی اصرار داشتند که اینجا خراب شود و دوباره ساخته شود ولی من همچنان معتقد هستم به‌‌ همان شکل گذشته اینجا را حفظ کنیم زیرا هم خاطرات زنده می‌ماند و هم اینکه هر چه اینجا بوده است، به‌‌ همان شکل بماند. امروز ما یکی از محقر‌ترین ساختمان‌های اداری تهران را داریم.

شهرداری تهران‌‌ همان اوایل انقلاب اینجا را به عنوان اثر ثبت کرده است زیرا این ساختمان واقعا یک اثر قدیمی است.

به نظر می‌رسد که شما سنت گرا محسوب می‌شوید به طوری که حتی برخی می‌گویند که موبایل هم ندارید.

البته در این باب، سنت خیلی کلمه صحیحی نیست و بیشتر به عقیده مربوط است. اعتقاد دارم باید خودمان قادر به ساختن آن باشیم. به عنوان مثال ساعت دست من نمی‌بینید ولی اگر ساعتی ایرانی بود حتما به دستم می‌بستم. درباره تلفن همراه نیز بگویم، این الو سلام‌ها برای کشور هزینه دارد که هزینه یک ماه خانواده است و به همین جهت فقر باقی می‌ماند زیرا مابه التفاوت آن را ثروتمندان می‌برند. در حالی که تصور می‌کنیم که این‌ها کار راه انداز هستند اما در واقع به مسائل متفرقه می‌پردازند. الان تعداد خطوط ما از میلیارد گذشته است در حالی که فقط ۶۰ میلیون نفر جمعیت داریم و اگر درست استفاده کنیم به تعداد جمعیت باید خط داشته باشیم، بنابراین نشان می‌دهد که این پدیده‌ای تجملاتی است و مصرف آن اسراف گرایانه است.

آیا دولتمردان حق دارند برای خودشان یا برای مردمی که دستشان به دهانشان می‌رسد هزینه اموال تعریف کنند در حالی که بیشتر مردم نان ندارند که بخورند؟ اگر روزی اداره‌ای در اختیار من قرار بگیرد، هر چه اموال است تعریف می‌کنم و برای آن رفراندوم می‌گذارم و وقتی اثبات شد این هزینه اموال است، آن را قطع می‌کنم و خواهید دید هزینه‌هایی که بیخود هزینه می‌شد، صرف سیر کردن مردم می‌شد.

کسانی که هزینه اموال می‌کنند، واقعا ظلم است که چند برابر هزینه‌هایشان مالیات نگیریم زیرا مالیات برای این است که از ثروت مندان بگیریم و به فقرا بدهیم.

شما در مجلس هم حضور دارید، پس چرا این مسائل را مطرح نمی‌کنید؟

اگر کسی مشروح مذاکرات مجلس را گوش کند، متوجه خواهد شد که بیشترین حرف‌ها در این زمینه، بنده زده‌ام. سعی کرده‌ام برای مردم، در قسمت‌هایی که مزاحمت بوده است، مزاحمت تولید نکنم. دوما اینکه هر جایی که لازم بوده این حرف‌ها را زده‌ام و مجلس هم این موضوعات را تصویب نکرده است و غالب پیشنهاد ما با توجه به اینکه حداکثر اعضای فراکسیون کارگری ۳۲ نفر هستند، رای نیاورده است.

من معتقد هستم اگر کالایی برای داخل باشد همیشه باید استفاده کرد اگرچه هزینه امیال، هزینه اموال است و آنهایی که برای اموالشان هزینه می‌کنند، قدرت خرید اضافه دارند در حالی که برخی قدرت خریدشان صفر است. ما باید هزینه‌های امیال را به این افراد بپردازیم تا بتوانند زندگیشان را تامین کنند؛ خیلی از افراد توانایی خرید گوشت ندارند و به همین جهت باید صرف هزینه‌های مهم‌تر شود.

شما هم تحریم نخریدن خودروی داخلی را خیانت می‌دانید؟

من بیشتر از خیانت می‌دانم! بنده از حرف وزیر صنایع دفاع کردم و معتقد بودم که باید بیشتر از این‌ها گفته می‌شد. این از مصادیق خیانت و اقدام علیه استقلال کشور است. قانون اساسی می‌گوید کسی نمی‌تواند نقض استقلال کند و این دقیقا نقض استقلال است. کسانی که این حرف را می‌زنند و تحریم را ایجاد کرد‌اند کالای با کیفیت خودشان را نشان دهند تا بگوییم حق با شماست. اگر تولید نمی‌کنند و فقط تجارت می‌کنند، اعلام کنند چه خدمت با کیفیتی به مردم انجام داده‌اند که در قبال آن از سازندگان کالای با کیفیت می‌خواهند.

ما دوست و طرفدار تولیدکنندگان داخلی نیستیم بلکه معتقد هستیم آن‌ها باید کیفیت را ارائه دهند و نسبت به آن‌ها سخت گرفته شود. آقای قاضی‌پور بیشترین سخت گیری را در شورای رقابت و ایراد را نسبت به قیمت‌ها دارد. من به صراحت می‌گویم سر خیلی از افرادی که چنین ادعایی داشتند به خارج وصل است. اگر این کمپین به خارجی‌ها وصل نیست پس چرا نمایندگی‌های شرکت‌های خارجی اعلام کردند بدون هیچ سود و پیش پرداختی ماشین را تحویل می‌دهند؟ قصد آن‌ها این است که بازار داخلی را در اختیار بگیرند و سود زیادی ببرند.

ما باید هر لحظه از مردم عذر خواهی کنیم حتی اگر کارمان بدون نقص هم باشد. مردم شایسته عذرخواهی هستند ولی چهار نفر دلال طرف این کمپین هستند که عامل خارجی‌اند و این افراد نیاز به عذرخواهی ندارند.

اما از طرف دیگر آمار بالای کشته شدگان را داریم که پلیس راهور تایید کرده است که در تصادفات مشابه بین ماشین داخلی و خارجی، تعداد تلفات در ماشین‌های داخلی خیلی بیشتر است.

در داخل خودروهایی دارند که در زمینه تصادف امتحانشان را پس داده‌اند مانند سمند. بر اساس اطلاعاتی که داریم اگر پلیس راهبر توانست اثبات کند که این نوع خودرو در تصادفات قربانیان بیشتری نسبت به خودروهای خارجی می‌گیرد، به آن‌ها جایزه می‌دهیم. چطور آن زمانی که فیات خودرویش که اصلا با کیفیت نبود را اینجا مونتاژ می‌کرد، کسی حرفی در این باره نمی‌زد و این تحریم کنندگان کجا بودند وقتی ژیان در ایران به فروش می‌رفت؟

ما هرگز از دلال‌ها عذرخواهی نخواهیم کرد. بنده نائب رئیس تحقیق و تفحص بودم؛ به چه مجوزی طرف از بانک پول گرفت تا سهام خودش را بخرد؟ کدام دستگاه این عمل خلاف قانون را باطل کرد؟ در حالی که در ظاهر آن سهام به نفع کارگران سایپا خریداری شده بود ولی خلاف قانون رخ داد.

شما در حوزه‌های شغلی فعالیت می‌کردید؟

بنده فارغ التحصیل چاپ هستم و ابتدا در چاپخانه کار می‌کردم. سپس برق خواندم و در شهرک اکباتان کار برقی می‌کردم.

قبل از انقلاب در انجمن‌های کارگری فعال بودید؟

بله! بخاطر اعتصابات هم اخراج شدم. البته موفق نشدند بنده را بازداشت کنند ولی دوستان را بازداشت کردند. اواخر سال ۵۵ در شهرک اکباتان کار می‌کردم و استاد کار برق طلقی می‌شدم و سرپرست چند نفر بودم. آنجا مسئول حفاظتی داشت که تیمسار بازنشسته‌ای بود. حدود ۳۰۰ آمریکایی نیز همکار ما بودند و کارت‌های این افراد و غذاخوریشان مجزا بود، ضمن اینکه کارت‌های ایشان در اتاق همین تیمسار نگهداری می‌شد و آنجا کارت می‌زدند. آنجا دو زیراکس بزرگ هم داشتیم که همکار ما بالا سر آن بود. از همکارمان خواستم که در زمان‌هایی که این تیمساز نیست، اعلامیه چاپ کند. بعد‌ها فهمیدم که این فرد معاون اطلاعات ساواک بوده است و ما دقیقا در محلی که معاون ساواک حضور داشته، داشتیم اعلامیه چاپ می‌کردیم.

بعد از انقلاب هم به مسائل سیاسی ورود کردید و هم مباحث کارگری را پیگیری کردید؟

قبل از انقلاب جمع ما تکمیل شده بود و درباره اعتصابات بولتن منتشر می‌کردیم و شورای اعتصابات را تشکیل دادیم و برای آن اساسانامه نوشتیم که خیلی از این‌ها خودجوش تشکیل شد و خیلی از اعتصابات نیز به صورت خودجوش شکل می‌گرفت.

خودتان بیشتر فعالیت‌های سیاسی را ترجیح می‌دهید یا صنفی؟

از سال ۵۶ تدریس کردم و کلاسی هم تدریس نکردم که در آن غیر سیاسی صحبت کرده باشم. همه کسانی که با من کلاس داشته‌اند سیاسی نیز بوده‌اند. هرگز هم برای آموزش از هیچ دستگاهی چه دولتی و چه خصوصی پولی نگرفته‌ام و هنوز هم تحصیل می‌کنم و حدودا مرز ۴۰ سال تحصیل هستم ولی با این وجود هرگز علاقه‌مند نبوده‌ام که کار اولم را امور سیاسی بدانم.

جزو اولین گروه‌هایی بودیم که درخواست الحاق به حزب جمهوری اسلامی را دادیم. کسانی مانند شهید آیت، بنده را می‌شناختند و ما را به دفتر سیاسی حزب دعوت کردند و با وجود اینکه اصرار داشتند آنجا بمانم، زیاد آنجا نماندم و بعد‌ها نیز که به اصرار دکتر بهشتی به دفتر سیاسی رفتم، تحلیل‌های حزب و بسیاری از سرمقاله‌های روزنامه جمهوری اسلامی را بنده نوشتم ولی با توجه به علاقه‌ای که به مسائل کارگری داشتم از آن حوزه فاصله گرفتم.

نیمی از عمر دولت یازدهم سپری شده است و برنامه‌هایی را در زمینه کارگران اجرا می‌کند. برنامه‌های دولت را چگوه دیده‌اید؟

روش خانه کارگر، همراهی با همه دولت‌های برآمده از انقلاب بوده است. اگر انتقاد و ایرادی هم به دولت داشته‌ایم، دلسوزانه بوده است و اساسا همه می‌توانند اشتباه کنند. بنده به رئیس این دولت رای داده‌ام و شخصا به توانایی و کارکرد ایشان اعتقاد دارم ولی گرفتار حاشیه در متنی به نام تحریم بوده‌ایم؛ با آمدن تحریم یکسری مزایا ایجاد شد و الان با رفتن آن نیز یکسری مزایا ایجاد می‌شود. قطعا رکود تشدید خواهد شد و این پیش بینی ما از روز نخست بوده است که هر زمان مذاکرات به جایی رسید، باید مراقب کاهش یکباره قیمت‌ها و رکود بد‌تر از روز اول باشیم، بنابراین این حاشیه هم زنده و مرده به ما صدمه خواهد زد.

نباید با لغو تحریم، کشور با موج واردات و سفارشات خارجی و رکود کالای داخلی مواجه شود و انتظار داریم تمام تلاش دولت بر این مسئله باشد و اگر تعرفه اثر ندارد باید اعمال ممنوعیت کنند و نباید اجازه داده شود که شغل کارگر فدای واردات و هوس و امیال عده‌ای شود.

بنده ادعا می‌کنم، بسیاری از کالاهایی که وارد می‌شود بسیار بی‌کیفیت‌تر از کالاهای داخلی است ولی چون به زبان انگلیسی نوشته شده است مورد توجه قرار می‌گیرد. ما حاضریم اثبات کنیم که بسیاری از این کالا در ایران ساخته می‌شود ولی مشابه آنکه برند خارجی می‌خورد را تعریف می‌کند در حالی که هر دو به دست کارگر ایرانی ساخته شده است.

یک طرح دو فوریتی با عنوان کمک ۵۰ میلیاردی به نیازمندان در نزدیکی انتخابات در مجلس در حال پیگیری است که خیلی‌ها گفتند این هم تبلیغاتی است زیرا اصلا چنین پولی وجود ندارد.

اگر پول‌ها درست توزیع شود، این سرمایه ایجاد می‌شود. بنده، قاضی‌پور، رحمان دوست و آقای حاجی بانیان این طرح بودیم. این طرح را چهار ماه پیش آماده کرده بودیم و تا انتخابات کسی یادش نمی‌ماند که به من رای بدهد.