کوشکی: به زودی المپیاد پسران و دختران با هم برگزار می‌شود
دبیر فنی دومین المپیاد ورزش‌های همگانی دانشگاه‌های پزشکی کشور در گفتگو با ایلنا از اهداف این المپیاد می‌گوید.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، حسین کوشکی، دبیر فنی دومین المپیاد ورزش‌های همگانی دانشگاه‌های پزشکی کشور، گفت: اینکه یک و نیم میلیارد هزینه صرف برگزاری این المپیاد شده به هیچ وجه صحت ندارد. دومین دوره‌ی رقابت‌های المپیاد ورزش‌های همگانی دانشگاه‌های پزشکی کشور از فردا شروع خواهد شد و دختران ورزشکار حاضر در این رقابت‌ها به مصاف حریفان خود خوهند رفت.
در ادامه می‌توانید مصاحبه‌ی خبرنگار ورزشی ایلنا با آقای کوشکی را بخوانید:
امروز با تعدادی از بانوان شرکت‌کننده، مربیان و سرپرست‌های تیم‌های حاضر در این المپیاد صحبت کردیم. بیشتر آنهایی که از شهرستان‌ها آمده بودند به کمبود امکانات در شهرستان‌ها انتقاد داشتند. به عنوان مثال، دانشگاه علوم پزشکی آبادان فاقد سالن ورزشی است. سوالی که مطرح می‌شود این است: آیا این رقابت عادلانه است؟
ما از نظام ورزش قهرمانی عدول کردیم. روی بندهایی تاکید و تمرکز کردیم که این نقص‌ها را پوشش می‌دهد، به گونه‌ای که دانشگاه‌هایی که امکانات آنچنانی ندارند آسیب نبینند. رشته‌هایی را برگزیدیم و طراحی کردیم که نیازی به انجام آنها نیازی به امکانات ندارد. تنیس روی میز با دست مخالف از جمله‌ی این ورزش‌هاست.
اعضای تیم دانشگاه «وارستگان» مشهد به شدت نسبت به این ورزش انتقاد داشتند و می‌گفتند «یعنی چه که با دست مخالف بازی کنیم»؟!
ببینید،َ این ورزش باعث تقویت ذهن می‌شود. ما روی آن کار کرده‌ایم. اگر انسان با یک قسمت از بدنش فعالیت کند رشد نیم‌کره‌ی سمت مخالف را در مغز موجب می‌شود. این ترفندها باعث خارج شدن ورزش از بعد قهرمانی می‌شود.
ولی این هم در نهایت به یک نوع رقابت جدید ختم می‌شود؛ رقابت افرادی که می‌توانند با دست مخالف بهتر بازی کنند.
با این کار ورزش را به سمت شکوفایی توانایی‌های ذهنی هدایت می‌کنیم. در این صورت، تفکر فرد است که اجرای او را قوی‌تر یا ضعیف‌تر می‌سازد. در حال طراحی «ورزش‌های اردویی» هستیم. در آنجا دیگر تیم مطرح نیست و تفکرات فردی و نفرات بولد می‌شوند.
یعنی دارید ورزش را به طور عام و این بازی‌ها را به صورت خاص به سمت انتزاعی شدن و فکری شدن پیش می‌برید؟
بله، روبیک تنها یک مثال برای آن است. ورزش همگانی باید جذاب باشد. در غیر این صورت تبدیل به فعالیت می‌شود و فعالیت تنها و تنها برای افراد مُسن و کم‌تحرک جذاب است.
یکی از اهدافتان این است که ورزش را از بُعد رقابت آزاد کنید؟
نه، به هر حال، ما فدراسیون قهرمانی رشته‌های جهانی را هم داریم. یعنی به بُعد ملی ماجرا هم توجه داریم و نسبت به آن اهتمام می‌ورزیم.
از طرفی، از رشته‌های فردی عدول کرده‌ایم و به سمتی رفته‌ایم که بر خصیصه‌های لوکال ورزش انگشت بگذاریم.
این لوکالیزه کردن به چه صورتی عملی می‌شود و اساساً چطور ممکن است؟
هر شهر و دیاری این پتانسیل‌ها را دارد، مثلاً کشتی در بعضی مناطق به گونه‌ای متفاوت اجرا می‌شود؛ به عنوان مثال کشتی چوخه در خراسان. از این نظر در پی لوکالیزه کردن هستیم که شرایط محلی را می‌سنجیم. امکانات هر شهری را از قبل محاسبه می‌کنیم و در نظر می‌گیریم.
در یک منظر کلی‌تر، این رقابت‌ها سه وجه دارد: وجه بومی-محلی، وجه قهرمانی-بین‌المللی و وجه جشنواره‌ای-اردویی.
منظورتان این است که هدف از برگزاری این المپیاد تجمیع و با هم آوردن این سه وجه است؟
دقیقاً، به تازگی این ساختار را ایجاد کرده‌ایم و حالا حالاها با آن کار داریم.
بحث را عوض کنیم. یکی از انتقاداتی که به این المپیاد می‌شود به خاطر زمان برگزاری رقابت‌ها است. چرا اسفندماه؟
بله، ما هر سال، تابستان، مسابقات قهرمانی داریم. کلاً، پیدا کردن یک زمان مناسب کار دشواری است. به دلیل آنکه بین دو ترم دانشجویی فاصله هست و به دلیل ایام فاطمیه این زمان را برگزیدیم. به نظر من بهترین فصل برای برگزاری المپیاد بهار است که به نوعی سمبلیک هم هست و با رویش و طراوت عجین.
خب، چرا المپیاد را در فصل بهار برگزار نکردید؟
در فروردین که عملی نمی‌شود. همه می‌روند به دیار خودشان و از تمرین هم جا می‌مانند. در خرداد هم بحث خوابگاه مطرح است. داریم روی اردیبهشت و برگزاری رقابت‌ها در این ماه کار می‌کنیم. می‌خواهیم المپیاد دختران و پسران را با هم و به صورت همزمان اجرا کنیم.
آیا این صحت دارد که در حدود یک و نیم میلیارد برای این المپیاد هزینه شده است؟
خیر، بسیار کمتر از این حرفها خرج کرده‌ایم.
چقدر کمتر؟
شاید نصف این مقدار؛ در حدود 700-800 میلیون. الان نمی‌توانم پاسخ دقیقی بدهم. باید محاسبه شود.
و حرف آخر؟
مسئولان و دانشگاهیان دست به دست هم دهند تا زنگ نشاط در فضای دانشگاه‌ها نواخته شود و وحدت ایجاد گردد.