جناب وزیر! به داد دوومیدانی برسید/کسی ناله «مادر» را نمی‌شنود

به گزارش خبرنگار ایلنا، 16 اسفند 93 افشین داوری با استعفای خود سکان هدایت فدراسیون دوومیدانی را به گودرزی سپرد تا او فرد مناسبی را برای هدایت مادر ورزش‌ها انتخاب کند ولی با گذشت یک ماه و نیم هنوز متولی فدراسیون دوومیدانی مشخص نیست و وزارت‌ورزش حتی نتوانسته سرپرستی موقتی را برای اداره این فدراسیون برگزیند.

معطل‌ماندن وضعیت مدیریت فدراسیون دوومیدانی در حالی صورت می‌گیرد که روز گذشته در اتفاقی ناگهانی مهرعلی از ریاست فدراسیون اتومبیرانی برکنار و بلافاصله محمود صیدانلو به عنوان سرپرست انتخاب می‌شود؛ ماجرایی که هر چند در نگاه اول پیش‌بینی نشده به نظر رسید اما با اتفاقات پس از آن معلوم شد جریانی هدایت شده و هدفدار بوده است. ولی اینکه چرا وزارت‌ورزش با همه ادعایی که درباره نگاه یکسان به تمامی رشته‌های تحت پوشش خود دارد، برخورد چنین دوگانه‌ای می‌کند و با گذشت یک ماه هنوز حتی قادر به معرفی‌کردن یک سرپرست برای فدراسیون المپیکی نظیر دوومیدانی نبوده اتفاق جالبی نیست.

از سوی دیگر فدراسیون‌دوومیدانی در حالی برنامه‌های خود را با اختیارات حسین رشیدیان دبیر سابق فدراسیون پیش می‌برد که اهمیت رویدادهای پیش‌رو می‌طلبد تا مدیریتی با اختیارات‌تام در رأس فدراسیون قرار بگیرد که با اوضاع و احوال فعلی حداقل تا 3 ماه آینده دوومیدانی نمی‌تواند ساز وکار برگزاری مجمع و انتخاب رئیس‌جدید را فراهم کند.

این بدان معنی است که با توجه به بلاتکلیفی موجود و برگزار نشدن اردوهای دوندگان مسابقات خردادماه قهرمانی آسیا در چین برای ایران عملا از دست رفته و کسب سهمیه برای المپیک ریو نیز  می‌رود تا به چنین سرنوشتی دچار شود.

این در حالی است که در المپیک 2012 لندن دوومیدانی‌ایران 10 سهمیه در ماده‌های پرتاب‌دیسک، پرتاب‌وزنه مردان و زنان، 800 متر، 100 متر، 400 متر، پرش‌طول، پرتاب‌چکش، 100 متر با مانع و 20 کیلومتر پیاده‌روی داشت و احسان حدادی، امین نیک‌فر، سجاد مرادی، رضا قاسمی، سجاد هاشمی، لیلا رجبی، محمد ارزنده، کاوه موسوی، روح‌الله عسگری و ابراهیم رحیمیان نمایندگان ایران در لندن بودند.

از سوی دیگر مشخص‌شدن ورودی‌های المپیک ریو، نشان می‌دهد دوندگان کشورمان برای کسب سهمیه کار دشواری دارند و با وضعیت بلاتکلیفی موجود بر دشوار‌ی‌های کار نیز افزوده خواهد شد و تصور نمی‌شود به جز احسان حدادی بتوان شانس زیادی برای دیگر دوندگان کشورمان برای کسب سهمیه قائل بود.

در چنین شرایط بی‌ثباتی فدراسیون دوومیدانی تلاش کرده تا فعالیت‌های خود را بر اساس تقویم پیشنهادی و نه مصوب پیش ببرد و با برگزاری جلسات کمیته‌فنی و مسابقات آغاز فصل ورزشکاران خود را در شرایط مسابقه قرار دهد اما پرواضح است وضعیت نامعلوم مدیریت فدراسیون اجازه نمی‌دهد تا مجموعه تیم اجرایی بتواند حمایت‌ها و پشتیبانی‌های لازم را از تیم‌ها و اردوهای مورد نیاز انجام دهد.

تجربه ثابت کرده در فدراسیون‌های بدون رئیس به دلیل اینکه سرپرست قدرت اجرایی بالایی ندارد برخی برنامه‌ها دچار وقفه می‌شود و این موضوع برای رشته مهمی مانند دوومیدانی آن هم در فاصله یک‌سال تا آغاز المپیک شرایط و آینده خوبی را رقم نمی‌زند.

در همین حال و در فاصله حدود 45 روزه تا آغاز مسابقات قهرمانی آسیا اوضاع نابسامانی بر دوومیدانی کشور سایه انداخته بطوری که هر یک از ملی‌پوشان با هزینه خود برنامه تمرینات و اردوهای آمادگی را پیگیری می‌کنند، در واقع هیچ اردوی متمرکزی زیر نظر فدراسیون برگزار نمی‌شود.

احسان حدادی نایب قهرمان المپیک لندن و یکی از امیدهای مدالی ایران در ریو نیز همچنان به دنبال پیدا کردن یک مربی خارجی مطرح است و هنوز معلوم نیست احسان با کدام مربی قرار است برای المپیک آماده شود.

در چنین اوضاع و احوالی این انتقاد به وزیر ورزش و تیم تحت مدیریت او وارد است که چرا فدراسیونی به اهمیت دوومیدانی باید چنین روزهای بلاتکلیفی را سپری کند. به نظر می‌رسد وزیر هرگونه تصمیم‌گیری در مورد مدیریت آینده فدراسیون را خود شخصا پیگیری می‌کند که نباید بیش از این زمان را برای تعیین وضعیت دوومیدانی از دست بدهد.

او که همواره از رسانه‌ها به دلیل پرداختن بیش از حد به فوتبال و بی‌توجهی به دیگر ورزش‌ها انتقاد کرده چرا امروز خود گرفتار جو فوتبالی حاکم بر  ورزش شده و تعیین وضعیت کی‌روش و قرارداد و پرداخت مالیاتش او را از دیگر رشته‌ها بازداشته است.

سخن آخر اینکه: آقای وزیر! انتظار از دولت تدبیر و امید نگاه متوازن و یکسان به تمامی رشته‌های ورزشی است و اگر قرار است به المپیک ریو هم کاروانی کیفی اعزام کنیم باید به رشته‌های المپیکی نگاه و توجهی در حد المپیک داشته باشیم.

یکسونگری و تصمیمات شتاب‌زده آفتی بوده که در دوره‌های گذشته ورزش کشور را در آستانه رویدادهای مهم آسیایی و المپیک دستخوش بی‌ثباتی و  تزلزل ناخواسته کرده و امید می‌رود در فاصله یک‌سال و نیم باقی مانده تا المپیک ریو ورزش با درایت و دوراندیشی در فضایی آرام و به دور از تنش برای حضور در این آوردگاه مهم گام بردارد.