نگاهی به طرح‌های احمد مرشدلو در گالری اثر؛
انسان‌هاى «خودکارى» چه مى‌گویند؟
چهره‌هاى مرشدلو انسان‌هاى درد کشیده‌اى هستند که واگویه‌هاى روزگارانى که بر آنان رفته در ضمختى و برآمدگى‌هاى ابروان و جدیت نگاه‌شان هویداست؛ انسان‌هایى که تک رنگ‌اند و از رنگ‌هاى این دنیاى هزار رنگ سهمى نبرده‌اند.
«فضاى منفى» احمد مرشدلو، فرصت ناب جستجو درباره درون آدمى از دریچه صورت، می‌میک صورت و چشمان و نگاه آدمى ست که از روز جمعه‌اى که گذشت در گالرى اثر به تماشا درآمده است.
به گزارش ایلنا؛ در مجموعه پرتره‌هاى «احمد مرشدلو» ١٢ چهره مرد و زن ارائه شده است که غیر از یکى، همگى تمام رخ به روبرو، به مخاطب خیره شده‌اند و در سکوت با او به گفتگو نشسته‌اند؛ انسان‌هاى مرشدلو در عین حال که لبخند یا هر حس نمایان دیگرى ندارند، بسیار برانگیزاننده‌اند و نقاش با چیره دستى در طراحى و درآوردن چین و چروک‌ها حتى لک‌ها و جوش‌هاى صورت پرتره‌ها به باورپذیرى آن‌ها و امکان همذات پندارى مخاطب با آن‌ها کمک شایان توجهى نموده است ویژه آنکه همه پرتره‌ها بر پس زمینه سفیدى نقش بسته‌اند تا همه تمرکز مخاطب بر سیماى نقاشى شده باشد.
احمد مرشدلو در حاشیه افتتاح نمایشگاهش در مورد انتخاب عنوان «فضای منفی» برای این مجموعه تازه آثارش گفت: «پیداست فضای منفی می‌تواند چندین معنا به ذهن آورد، اما براى مدیوم نقاشى شاید اشاره به فضای مثبت که در آن اثر و کار خلق مى‌شود باشد و فضاى منفی، فضای خالی اطراف است؛ از این منظر در واقع فضای منفی بهانه‌ای برای آن است که کار دیده شود.»
تکنیک قابل ملاحظه هنرمند و بهرمندى از خودکار در خلق هر یک از آن‌ها، آنهم در ابعاد بزرگ حس آشنایى به مخاطب مى‌دهد. او در مورد استفاده از این تکنیک خاص خودکار روى مقوا گفت: «خودکار وسیله‌ای است که به راحتی در دسترس همگان قرار دارد و اغلب آن را در کیفمان به همراه داریم، از این رو تماشاى اثرى با این تکنیک مى‌تواند جالب باشد؛ استفاده از این تکنیک اوایل سختی‌های خودش را به همراه داشت و هنگامى که می‌خواستم آثاری با ابعاد بزرگ را به تصویر بکشم به سطح سفید خالی نگاه می‌کردم و با خود می‌گفتم چطور باید این سطح سفید را با خودکار پر کنم اما با گذشت زمان و مانوس شدن با این تکنیک و تکرار کردن آن، کار برایم روان شد.»
او درباره آدم هایى که نقاشى کرده است؛ گفت: «برای به تصویر کشیدن این پرتره‌ها افرادی را انتخاب کردم که در اطراف هر یک از ما وجود دارند و زندگی می‌کنند، در واقع این پرتره‌ها آدم‌هایی شبیه به خودمان هستند، این ۱۲ پرتره دوستان، شاگردان و همکلاسی‌های من هستند.»
مرشدلو بعد از وقفه‌ای شش ساله نمایشگاه انفرادی برگزار کرده است، او درباره این وقفه گفت: «در این شش سال در نمایشگاههاى گروهی مختلفی شرکت داشته‌ام و کارهای زیادی انجام داده‌ام و آثار زیادی برای برپایی نمایشگاه انفرادی به تصویر کشیدم اما به شکل ناخواسته موفق به برپایی نمایشگاه انفرادی نشدم تا اینکه پرتره‌هایم را در این نمایشگاه در گالرى اثر به تماشا گذاشتم.»
در یک نگاه گذرا هم پیداست تک چهره‌هاى مرشدلو انسان‌هاى درد کشیده‌اى هستند که واگویه‌هاى روزگارانى که بر آنان رفته در ضمختى و برآمدگى‌هاى ابروان و جدیت نگاه‌شان هویداست؛ انسان‌هایى که تک رنگ‌اند و از رنگ‌هاى این دنیاى هزار رنگ سهمى نبرده‌اند.
این نهمین نمایشگاه انفرادى احمد مرشدلو ست که متولد ۱۳۵۲ تهران است و تحصیلاتش را نیز تا مقطع کارشناسى ارشد در رشته نقاشى ادامه داده است. آثار او در موزه‌ها و مجموعه‌های عمومی نظیر گالری ساعتچی لندن، موزه امام علی و موزه هنرهای معاصر تهران نگهدارى مى‌شود؛ او در سه سال گذشته به همراه گالرى اثر در نمایشگاه‌های بین المللی(آرت فِر‌ها) آرت مسکو، کانتِمپورِری استانبول(دو بار) و آرت دوبی حضور داشته ضمن آنکه همواره آثارش در موزه‌ها و گالرى‌هاى معتبر اروپایى و آسیایى همچون موزه هنرهای اسلامی پرگامون برلین، موزه هنرجدید فرایبورگ، موزه مِتروپولیتن توکیو، گالری ساعتچی لندن و… با اقبال روبرو بوده است.
نمایشگاه «فضاى منفى» تا نهم خرداد در گالری اثر واقع در خیابان ایرانشهر، رو به روی خانه هنرمندان، شماره ۱۶ دایر است و علاقمندان می‌توانند از این آثار یکشنبه تا پنجشنبه از ساعت ۱۱ تا ۲۰ و جمعه‌ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ دیدن نمایند.
