شاعران را به‌عنوان بیماران خاص به وزارت‌بهداشت بسپارید/ تعداد شاعران بیشتر از بیماران است!
اکبر اکسیر در آستانه روز شعر و ادب گفت: شاعران آینده‌ای ندارند و به آن‌ها رسیدگی نمی‌شود. یک روز تقویم را به عنوان روز شعر و ادب سیاه کرده‌ایم تا ظاهرا نشان دهیم به شاعران و اهل ادب توجه داریم اما در عمل چنین چیزی دیده نمی‌شود.
اکبر اکسیر در آستانه‌ی روز شعر و ادب با اشاره به نام‌گذاری این روز به مناسبت تولد شهریار، به خبرنگار ایلنا گفت: برای نام‌گذاری روز بیست و هفت شهریور، سال‌ها پیش نظرخواهی شد و نظر من این بود که شاعر ملی ما فردوسی است و شاعر بومیِ ما آقای شهریار است. مسئولین و نهادهای فرهنگی می‌توانستند برای بزرگداشت این عزیزان برنامه‌ریزی‌هایی داشته باشند.
بهتر بود زادروز فردوسی, روز ملی شعر باشد
او ادامه داد: بهتر بود که روز ملی شعر را زادروز فردوسی درنظر می‌گرفتند و برای عظمت بخشیدن به شعر بومی ایران، نام شهریار را به عنوان روز شاعر انتخاب می‌کردند چراکه شهریار به‌طور مادرزادی شاعر بود و در کشورهای ترک زبان، کتاب‌هایش به زبان‌های مختلفی ترجمه شده است. شهریار در رژیم گذشته توانست سد سانسور را بشکند. او توانست با شاعران فرامرزی ارتباط برقرار کند و با آن‌ها به درد و دل بنشیند.
این شاعر طنزپرداز با اشاره به اینکه همه می‌گویند که «حیدر بابا» گنجینه‌ای عظیم از ادبیات فولکلور است، گفت: این در حالی است که باید بگوییم شهریار رندانه‌ترین شاعر ماست که در غزل‌ها، شعرهای نیمایی و به خصوص در غزلیات ترکی، تشبیهاتی دارد که به هیچ قلمی قابل ترجمه نیست. تصویرهای گرانبار و آیینه‌های تو در تو در شعر او فراوان وجود دارد اما ذوق عمومی ما تنها «علی ای همای رحمت» را فراگرفته.
اکسیر افزود: بسیاری فکر می‌کنند «حیدر بابا» سرشار از موعظه‌های اخلاقی و پند و اندرز است در حالی که این منظومه به جنگ، ظلم، نابرابری هیئت حاکم زمانه و هر چیزی که علیه انسانیت بسیج شده است می‌پردازد.
شاعر مجموعه‌ی «زنبورهای عسل دیابت گرفته‌اند» گفت: اگر روزی بخواهیم به قانون اساسی خودمان پایبند باشیم و آن را اجرا کنیم- بخشی که می‌گوید تدریس زبان‌های محلی آزاد است- آن زمان باید به تکریم شعر اقوام بنشینیم. شعر اقوام هنوز شناخته شده نیست. ترک و لر و بلوچ و... گنجینه‌هایی سرشار از ادبیات فولکلور دارند. آن زمان من دوست دارم والاترین شاعر اقوام را شهریار قلمداد کنم چراکه من اعتقادی به غزلیات شهریار ندارم چون بسیار از حافظ الهام گرفته است.
وی ادامه داد: شیوایی کلام شهریار بی‌نظیر است اما ردیف و قافیه‌های غزل‌هایش تماماً از حافظ اقتباس شده. در آثار شهریار در حوزه‌ی شعر نو می‌بینیم که او با شاعران نوپرداز همزاد پنداری داشته و وابسته به قالب‌های پوسیده نیست. او همچنین در غزلیات ترکی، پیشرفته‌تر از غزل فارسی است.
انزوا, شاعران را به مرگ نزدیک می‌کند
این طنزپرداز با اشاره به اینکه کسی به شاعران رسیدگی نمی‌کند، گفت: تنها کسانی که به ما شعرا توجه می‌کنند همسران ما هستند! من در جلسه‌ای گفتم که آقای جنتی اگر بودجه‌ی رسیدگی به شاعران را ندارید، آن‌ها را بسپارید به وزارت بهداشت تا آن‌ها ما را به عنوان بیمار خاص بپذیرند. شاعری در ایران بیماری است. تعداد شاعرانی که امروز در کشور داریم بیش از بیماران است!
وی ادامه داد: شاعران آینده‌ای ندارند و به آن‌ها رسیدگی نمی‌شود. یک روز تقویم را به عنوان روز شعر و ادب سیاه کرده‌ایم تا به ظاهر نشان دهیم به شاعران و اهل ادب توجه داریم اما در عمل چنین چیزی دیده نمی‌شود. همیشه مثل کرکسانِ در تماشا یا لاشخورانِ بعد از مرگ نشسته‌ایم که ببینیم شاعری مرده است، تا برای او بزرگداشت برگزار کنیم. برگزاری این برنامه‌ها در زمان حیات شاعر کار درست‌تری نیست؟!
شاعر مجموعه‌ی «بفرمایید بنشینید صندلی عزیز» اظهار کرد: در زندگی من به عنوان یک شاعران هزاران مشکل وجود دارد. به‌جای روز ادب، ادب به خرج دهیم و به وضع و موقعیت شاعرانی که از ورشکستگان روحی هستند، رسیدگی کنیم. این افراد چون دیده نشده‌اند به انزوا رفتند و همین انزواست که آن‌ها را به مرگ نزدیک می‌کند.
این شاعر طنزپرداز در پایان سخنان خود بیان کرد: ما در واقع شعر و شاعری را مدیون همسرانی هستیم که بدون هیچ چشم‌داشتی از ما حمایت کرده‌اند. پرداختن به روز شعر و ادب اهمیتی ندارد، آنچه مهم است توجه به شاعرانی است که در قید حیاتند. شاعر باید به گونه‌ای زندگی کند که وقتی درحال شعر گفتن است، هیچ چیزی نتواند فکرش را درگیر کند.