بیانیه شورای راهبردی سینما درباره وقایع اخیر

 به گزارش ایلنا؛ متن اطلاعیه که نسخه‌ای از آن در اختیار ایلنا قرار گرفته، به شرح زیر است:

خانواده‌ی بزرگ سینمای ایران، زنان و مردانی که پرچم رعنای زیبایی‌های کشورتان را در سراسر جهان برافراشته‌اید، متواضعانه در کنار شما و در این شرایط ناجوانمردانه، ایستاده‌ایم و با چشمانی از حیرت گشاده، به آنچه گذشت خیره مانده‌ایم.

دوستان و همکاران، روزها سپری شد و هیچ داور عادلی، هیچ مدعی‌العمومی یافت نشد تا به این هتک حرمت غیرقابل باور، اعتراض کند. گویی ناسزاگویی و توهین به اهالی سینما، حال هر گونه ناسزایی، رکیک‌ترین الفاظ، در هر کجا و توسط هر کس، با مدارای کسانی روبرو می‌شود که می‌دانیم فرهنگ مدارا را زشت و قبیح می‌دانند. شاید اگر از آغازگران این عداوت تازه پرسیده شود که چرا هر بار در هنگامه‌ی انتخابات سینمای کشورشان را هم به نوعی گروگان می‌گیرند، پاسخ روشنی دریافت نکنیم، اما خدای را، سینمای ایران را از این بازی ملال‌انگیز که در دوره‌های دو یا چهار ساله، مکرر می‌شود، بیرون نگاه دارید و تباهش نکنید.

 عزیزان، امروز همه ماتم زده‌ایم، در عین حال که می‌دانیم این تقدیر ماست. لیکن تقدیری که هرگز به آن خو نخواهیم گرفت. از پنجره‌ی سوءظن به ما می‌نگرند، اما بدین کارشان عادت نمی‌کنیم، محال است.

روزگاری‌ست که دشمنی‌ها و کینه‌توزی‌شان را می‌بینیم و تلخ رو می‌گردانیم.

شما هنرمندان، در تمام این سالها، شریف‌ترین و فرهیخته‌ترین تصویر را از کشورتان به دنیا نشان داده‌اید. شخصیت‌های فیلم‌هایتان مردمانی با وجدان و با دغدغه بوده‌اند، مردمانی صبور و شریف، از کودک روستایی تا تحصیل کردگان شهری، مانند خودتان، چونان آرزوهای خودتان.

شما «انسان» را به تصویر کشیدید. وچه بسا همین مفهوم انسان، چشم اسفندیارتان بوده است.

اما طرف ما آنها نیستند. طرف ما بدگفتاران و بد دهنان نیستند خواه مجوزی برای گفتار خود داشته باشند، یا نداشته باشند.

سینما به ما آموخته که مودب باشیم، پاسخ کسانی را که ناسزاهای ناموسی ورد زبانشان است ندهیم، در هیچ شرایطی، چراکه داوری بزرگ در احوال مردمان، سرانجام فرامی‌رسد و هر کس آنچه را که کاشته درو خواهد کرد. طرف ما انتظار ماست. انتظار برای حقوق ضایع شده‌مان، و منتظر خواهیم ماند، خار در چشم و استخوان در گلو، در انتظار داوری عدالت می‌مانیم. چراکه ایمان داریم، داوران هر سرزمین، بیش از مردمان خود، به عدالت نیازمندند.

شاید روزهای دیگر نیز بگذرند و هیچ مرجعی از شما حلالیت نطلبد، عذرخواهی نکند و آنها که باید بدین ظلم آشکار، از غصه بمیرند، آخ هم نگویند و این نیز به اوراق کتاب شما نفرین‌شدگان افزوده شود، و خاطره‌ی تلخی که با آن زندگی کنید...

اما علی‌رغم همه اینها، خدا را گواه می‌گیریم که سینما را ادامه خواهیم داد، شکیبا و استوار. تا سرانجام تاریخ ما را چنین به خاطر آورد: «هنرمندانی که کردارشان مومنانه بود، و انسان وار زندگی کردند ».