سیدی: سازندگان فیلم‌های متفاوت مشکلات زیادی دارند

به گزارش ایلنا؛ هومن سیدی کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون درباره متفاوت بودن فیلمش گفت: در سینمای ایران ما خیلی از روال طبیعی زندگی و مشکلاتش دور نشدیم و در فضاهای بیشتری قرار نگرفتیم ضمن اینکه همیشه ترس داریم.

وی یادآور شد: بار‌ها شنیده‌ام که گفته شده فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» از جنس فیلم‌های خارجی است. باید توجه داشته باشیم که سینما ساختاری دارد که از غرب آمده و من به عنوان فیلمساز باید از یک جای مانند کتاب‌ها و اساتید فن دنیا تغذیه شوم ضمن اینکه ما امروز از فرمول‌هایی استفاده می‌کنیم که هیچکدام ایرانی نیست از طرفی هم ما نمی‌توانیم از تکنیک فرار کنیم.

کارگردان فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» در توضیح نامتعارف بودن شخصیت اصلی داستان و ناآشنا بودنش برای مخاطب تصریح کرد: در سینمای پس از انقلاب آنقدر کارکترهای خوب دیده‌ایم که این عادت را در ما به وجود آورده‌اند که حتما ما به ازای بیرونی کارکتر‌ها را در اطرافمان ببینیم درصورتی که خاصیت سینما چنین نیست. چیزی که وجود دارد این است که شاید تماشاگر به دلیل کلیشه‌های ذهنی خود با شخصیت اصلی همذات پنداری نمی‌کند.

سیدی با بیان اینکه باید از عادت‌هایمان دور شویم؛ ادامه داد: به عنوان مثال، در غرب فیلم سوپرمن می‌آید و گیشه را تسخیر می‌کند درحالیکه این شخصیت اصلا وجود خارجی ندارد اما در سینمای ما اینطور جا افتاده که همه شخصیت‌ها باید واقعی باشند.

وی عنوان کرد: تیم تولیدی و بنده هیچوقت ادعایی نکردیم که فیلم در سینمای عمومی اکران شود زیرا می‌دانستیم فیلمی را تعریف می‌کنیم که قصه‌گو نیست و نشانه‌شناسی دارد.

سیدی در پاسخ به این انتقاد که دیدگاه تماشاگر در این فیلم نادیده گرفته شده و به اصطلاح فیلم را پشت به تماشاگر ساخته‌اند، پاسخ داد: دردناک‌ترین رویه این است که فیلمسازی دلش نخواهد کسی فیلمش را ببیند، منتقدان دوستش نداشته باشند و هیچ جایی از کارش تقدیر نشود. تیم تولیدکننده و ما تصورمان بر این بود که خیلی صادقانه و سرراست حرفمان را می‌زنیم البته این نکته هم درست است که باید با تماشاگر جلو برویم اما فیلمساز هم وظیفه‌ای دارد.

وی ادامه داد: اینکه آرام آرام چیزی را مطرح کند راه به جایی نمی‌برد. جدای از فیلم کم، زمانی که فیلم گاو ساخته شدمردم صندلی‌ها را شکستند. بنابراینوقتی تماشاگر فیلمی را دوست ندارد لزوما به این معنی نیست که فیلم باید از دایره حذف شود. همانطور که فیلمسازان دیگری مثل گدار با این مساله مواجه شدند ولی این باعث نشد مسیر خود را تغییر دهند و وارد سینمای مرسوم شوند.

این بازیگر سینما به شکل‌گیری ایده اولیه فیلم و پیدایش آن از دل یک کتاب یاد کرد و گفت: بار‌ها دیده-ام که فیلم را به یک اثر درجه یک آمریکایی ارجاع داده‌اند و به نظر خودم این مقایسه به دلیل خط داستانی قصه بود اما واقعیت این است که کپی برداری برای من معنایی ندارد. سیدی ادامه داد: خواندن یک کتاب راجع به کوانتوم و جهان‌های موازی باعث شد ایده این کار به ذهن من خطور کند ضمن اینکه من از فرم فراری بودم اما برای یک روایت خواب‌وار هیچ فرم ساده‌تری نداشتم. گمان می‌کردم دارم درباره مقوله کوانتوم قصه سرراستی تعریف می‌کنمدرحالیکه تصورم اشتباه است.

کارگردان فیلم «سیزده» در توضیح اینکه چرا به ساخت فیلم و بررسی مسائل اجتماعی علاقمند بوده، گفت: زمانیکه موضوعی درگیرم می‌کند احساس می‌کنم باید در موردش حرف بزنم و در ‌‌نهایت آن درگیری ممکن است تبدیل به یک کار بد، معمولی و خوب شود و من هیچوقت جلوی خودم را نمی‌گیرم که حرفم را نزنم. نگرش من کاملا اجتماعی بوده و این نگرش در دو فیلم افریقا و سیزده نیز کاملا نمایان است.

 سیدی در پایان ناراحتی خود را از این موضوع که مشکلات زیادی در برابر سازندگان فیلم‌های متفاوت وجود دارد، گفت: ناراحتی من از این موضوع است که برای این فیلم دائم با مانع روبرو شدم. در مسیری که من برای ساخت فیلم انتخاب کردم، یک باور و اعتقادی وجود داشت که فکر می‌کردم مقوله مورد نظر من، مقوله بسیار مهمی است.

وی ادامه داد: متاسفانه تا این لحظه نقدی در ارتباط با خود قصه نخواندم و همه نقد‌ها بر فرم و ساختار فیلم بوده است. این موانع باعث می‌شود امثال من قلع و قمع شده و یکجا بمانند. وقتی فیلمی موفق نمی‌شود نباید همه چیز را به پای آن نابود کنیم زیرا سینما به جان و نگاه تازه‌ای نیاز دارد و این مسیر باید رشد کند.