نعمت احمدی: اجماع جهانی علیه ایران تغییر کرد

نعمت احمدی در رابطه با توافقات هسته‌ای به خبرنگار ایلنا گفت: اطمینان دارم روز سه‌شنبه، آفتاب ایران رنگ دیگری داشت. کشور ما با سرافرازی و سربلندی در  یک مصاف پیروز شد. به راستی که هیئت مذاکره ایران باید به عنوان قهرمانان ملی مورد تشویق مردم و مجلس قرار بگیرند. ما در مذاکرات نه تنها امتیاز ندادیم که امتیاز هم گرفتم. با این اتفاق سیمای ایران که تا قبل از آن سایه جنگ را بر سر خود حس می‌کرد؛ متغیر می‌شود.

این حقوق‌دان و وکیل دادگستری با اشاره به اینکه پرونده اتمی ایران از سال 2003 مرکز توجه قرار گرفته؛ یادآور شد: دو سال پیش که آقای روحانی ریاست جمهوری را برعهده گرفت، چندین قطع‌نامه علیه ایران صادر شده بود که شش قطع‌نامه‌ی سازمان ملل جزء مهمترین‌ این تحریم‌ها بودند. از این تعداد؛ 2 قطع‌نامه مربوط به حقوق بشر و 4 قطع‌نامه مربوط به پرونده انرژی هسته‌ای ایران بودند. قطع‌نامه 1929، انرژی، نفت، گاز و سیستم بانکی ایران را هدف قرار داد و تقریباً مملکت را به حالت فلج درآورد. مجبور بودیم جایگاه خود را در بازار جهانی نفت حفظ کنیم؛ نفت را می‌فروختیم اما نمی‌توانستیم پول آن را وارد کشور کنیم.  

او با بیان اینکه از اولین‌گام‌های توافق لوزان این بود که بخشی از پول‌های بلوکه شده به ایران برگشت؛ افزود: تحریم‌ها نقل و انتقال پول در بازار جهانی، کشتیرانی ایران و بسیاری مسائل دیگر را تحت فشار قرار داده بودند. برای مثال در اشتراکات گازی با کشورهای همسایه بیشترین آسیب را دیدیم چراکه برداشت همسایگان در اشتراکات میدان گازی بسیار بیشتر از ما بود. در چنین شرایطی حتی اگر برداشتن تحریم‌ها و برگشتن به زمان قبل از اعمال تحریم‌ها طی یک برنامه زمانبندی شده باشد، بازهم همین که بازار نفت، کشتیرانی و سایر تحریم‌های بالا دستی رفع شود؛ یک پیرزوی برای کشور ایران است.

احمدی ادامه داد: تحریم دو بخش دارد: یک بخش فیزیکی و واقعی است، مثل اینکه نفت را می‌فروشیم و پول آن را دریافت نمی‌کنیم و بخش دیگر دیگر روانی است. از نظر روانی؛ بسیاری از شرکت‌ها تجاری که می‌توانستند با ایران وارد معامله شوند از ترس اینکه شامل محرومیت‌های بین‌المللی نشوند و سرمایه‌شان به خطر نیفتد؛ از این کار سرباز می‌زدند. پیش از این در مطلبی به واردات 720 میلیارد دلاری ایران در زمان محمود احمدی‌نژاد اشاره کرده بودم که به میزان این پرداخت پول، کالای بسیار کمتری وارد کشور شده است. در واقع بخش زیادی از این پول صرف واسطه‌ها و کاتالیزورها برای خرید کالاهای موردنیاز شد. تحریم‌ها ما را مجبور کرده بود کالاهای موردنیاز را با واسطه و طبعاً‌ با قیمت بیشتری خریداری کنیم.

وی با اشاره به اینکه با وجود تحریم‌ها مواد اولیه بسیاری از کارخانجات وارد کشور نمی‌شد؛ گفت: این کارخانه‌ها یا باید تعطیل می‌شدند یا مجبور بودند با 30-20درصد ظرفیت به کارشان ادامه دهند. در چنین شرایطی مجبور بودیم به سراغ واردات جایگزین برویم یعنی واردات به‌جای تولید داخلی. چراکه نیاز جامعه به هر صورتی باید تأمین شود و به این صورت سرمایه‌های مملکت صرف واردات می‌شد به‌جای اینکه صرف اشتغال‌زایی شود. برای مثال قراردادی که در شرف امضای آن با پاکستان و هند بودیم و می‌توانستیم گاز را از عسلویه به پاکستان و هند انتقال دهیم؛ به دلیل وجود تحریم‌ها به انجام نرسید درصورتی‌که می‌توانست اشتغال و بازار بسیار خوبی را ایجاد کند.

این حقوق‌دان با اشاره به اینکه برداشتن تحریم‌ها می‌تواند ایران را به مرکز انرژی تبدیل کند؛ گفت: کشورهای همسایه مثل آذربایجان، قزاقستان، ترکمنستان و... می‌توانند از طریق آب‌های ایران؛ نفت و گاز خود را به بازارهای جهانی عرضه کنند. از نظر هوایی نیز آسمان ایران به عنوان نزدیکترین کوریدور هوایی، از شرق دور به سوی اروپاست که اگر کشورهای دیگر برای این مسیر از آسمان ایران استفاده کنند نه تنها هزینه آن را به کشور ایران می‌پردازند بلکه خود نیز مسافت نزدیکتری را به سمت مقصد طی می‌کنند.

او درباه آسیبی که تحریم‌ها به ایران زده است؛ گفت: باوجود تحریم‌ها، واردات کالا و تعطیلیِ کارخانه‌ها به عنوان یک اصل پذیرفته شد و معضل بیکاری جامعه را فراگرفته بود. قبل از شروع مذاکرات سایه‌ی جنگ بر سر ایران بود. با این شرایط شرکت‌ها و صاحبان سرمایه، ایران را برای سرمایه‌گذاری انتخاب نمی‌کردند. سرمایه‌های خوابیده فراوانی هست که با انجام توافقات به گردش می‌افتند. با شروع فعالیت سرمایه‌های خارجی در کشور، اشتغال به‌وجود می‌آید، تولید به راه می‌افتد و اشتغال‌زایی صورت می‌گیرد. در دنیای امروز، دولت‌هایی موفق‌اند که بتوانند سرمایه‌های خارجی را جذب کنند. ایران به عنوان یک کشور نفتی، به دلیل نبود سرمایه‌گذار خارجی و توان اقتصادی مناسب در بهره‌برداری از حوزه‌های مشترکی مثل پارس جنوبی که بین ما و قطر مشترک است، نمی‌تواند از منابع مشترک خود با همسایگانش به‌طور یکسان برداشت کند.

احمدی افزود: دولت احمدی‌نژاد در آن هشت سال با شعارهایش باعث به‌وجود آمدن یک اجماع جهانی علیه ایران و یک انسداد اقتصادی در کشور شده بود. با انجام توافقات، این اجماع به نفع ما تغییر می‌کند و سرمایه‌گذاران خارجی به سمت ایران می‌آیند. چیزی نزدیک به پانزده روز است که وزیر امور خارجه امریکا در لوزان مشغول مذاکره است. در تاریخ امریکا سابقه نداشته که وزیر امور خارجه امریکا، این میزان وقت و زمان را صرف کند برای امضای یک توافق‌نامه. این مسئله ساده‌ای نیست. این موضوع اهمیت ایران و قدرت چانه‌زنی هیئت مذاکره‌کننده را می‌رساند. باید به چنین هیئت دیپلماسی افتخار کرد.

این وکیل دادگستری با اشاره به دستاوردهای این توافق گفت: به رسمیت شناخته شدنِ صنایع بومی شده‌ی هسته‌ای در ایران یکی از مهمترین این دستاوردهاست. جامعه جهانی که کشورهای عضو 1+5 نماینده آن‌هاست، یعنی اقتصاد اروپا یک طرف میز مذاکرات و ایران در طرف دیگر آن است. استفاده از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای برای ایران در جهان به رسمیت شناخته خواهد شد. نیاز ما به انرژی هسته‌ای مثل تمام کشورهای دیگر در بخش‌هایی مثل نانو، کشاورزی و... همان 4 درصد غنی‌سازی است. به عبارتی ما با حفظ صنایع اتمی و تأیید آن از جانب قدرت‌های جهانی، خود را وارد باشگاه دارندگان انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز کرده‌ایم.

او با بیان اینکه ما در مذاکرات نه تنها امتیاز ندادیم که امتیاز هم گرفتیم؛ گفت: با این اتفاق صنایع نظامی ایران حفظ و وضعیت روابط ما با جهان معتدل می‌شود و سایه‌ی بسیاری از هجمه‌ها از جنگ گرفته تا تحریم از سرمان برداشته می‌شود.

این حقوق‌دان ادامه داد: ما سخت‌ترین قطع‌نامه‌های سازمان ملل درباره تحریم‌ها را داشتیم که برداشتن آن‌ها کاری زمان‌بر بوده است. کشور عراق 13 سال است که در اختیار غرب است و هنوز قطع‌نامه‌های بین‌المللی علیه آن بی‌اثر نشده‌اند اما با ظرافتی که تیم مذاکره‌کننده ایران به‌کار برده و با اشرافی که آقای ظریف و به‌خصوص آقای عراقچی به امور بین‌الملل داشتند؛ توانستند یک راه قانونی و میانبر برای بلااثر کردن تحریم‌ها بیابند. این بزرگترین توفیق قرن در جهان است. آقای ظریف برای بلااثر کردن قطع‌نامه‌های سازمان بین‌الملل پیشنهاد داد شورای امنیت سازمان بین‌الملل یک قطع‌نامه پایانی در 1+5 به امضا برساند. یعنی قطع‌نامه‌ای جدید صادر شود که براساس آن، قطع‌نامه‌های صادر شده ازسوی شورای امنیت بین‌الملل از این پس بی‌اثر است و این دوراندیشی وزیر امور خارجه ایران را می‌رساند.

احمدی افزود: این قطع‌نامه در لوزان به عنوان قطع‌نامه نهایی در شورای امنیت سازمان ملل مورد موافقت اعضای آن قرار گرفته و تصویب آن یعنی بلااثر شدن 4 قطع‌نامه انرژی هسته‌ای که علیه ایران صادر شده بود. با چنین اتفاق خجسته‌ای باید آقای ظریف و تیم مذاکره‌کننده به عنوان قهرمانان ملی توسط مجلس و مردم مورد تشویق قرار بگیرند. مردی که توانست با راهکار حقوقی تحریم‌های سازمان ملل را بلااثر کند درحالی‌که در کشورهای دیگری که چنین تحریم‌هایی اعمال شده؛ سال‌های سال طول کشیده تا تحریم‌ها بلااثر شوند. با این راهکاری که مورد قبول واقع شد؛ بزرگترین توفیق قرن نصیب کشور ما شده است.