واکنش ساداتیان به توقیف «خانه پدری»

سیدجمال ساداتیان(تهیه‌کننده سینما) معتقد است که توقیف هر فیلم جدا از ضررهای اقتصادی برای تهیه‌کننده و سازنده آن؛ ضررهای معنوی برای جامعه دارد.

ساداتیان به مناسبت توقیف فیلم خانه پدری در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا؛ با اشاره به تعریف هنر گفت: امروزه همه معتقدیم که در میان هنر‌ها؛ سینما نقش مهمی دارد و آنچه که بر بنیان پذیرش توده‌های بشری استوار است؛ هنر سینماست. اگر چنین تعریفی را قبول داشته باشیم؛ می‌توانیم بگوییم که سینما براساس مطالبه افراد جامعه عمل می‌کند و تا زمانی که بشر و توده‌های مردم تقاضایی نداشته باشند؛ سینما نمی‌تواند خارج از این تقاضا فعالیت کند.

تهیه‌کننده " به رنگ ارغوان " که مدت ۵ سال فیلمش توقیف بود؛ افزود: امروز از معدود عناصری که می‌تواند جامعه را بخنداند، بگریاند یا آرام کند؛ سینماست و این سینماست که معضلات اجتماعی را می‌تواند به خوبی نشان دهد.

ساداتیان افزود: تمام افراد جامعه اعم از مردم عادی تا افراد تحصیلکرده و نخبه قطعا با مشکلات اجتماعی یا شخصی مواجه می‌شوند و ما انعکاس این مشکلات را بعضا در روزنامه‌ها و رسانه‌ها می‌بینیم اما هدف این رسانه‌ها هرگز اشاعه این مشکلات نیست بلکه تذکر دادن با هدف هوشیار نگه داشتن جامعه است.

تهیه‌کننده " انتهای خیابان هشتم " ادامه داد: اینکه مردم در رسانه‌ها و سینما‌ها مشکلات را بصورت فیلم ببینند و آن را باور کنند و هوشیار شوند تا با آن مبارزه کنند؛ بسیار برای جامعه و کل کشور سودمند‌تر از آن است که هریک از افراد جامعه؛ خود مشکلات را تجربه و بعد راهکاری برای آن پیدا کنند.

وی با اشاره به معضلات اجتماعی که در سال‌های اخیر بیشتر دیده می‌شود؛ گفت: ما در سال‌های اخیر می‌بینیم که رفتارهای نابهنجاری همچون اسیدپاشی و قتل‌های ناموسی اتفاق می‌افتد و شنیدن اخبار آن‌ها به نوعی شوک در جامعه ایجاد می‌کند اما این شوک با هدف اطلاع‌رسانی‌ست.

ساداتیان افزود: وقتی یک فیلمساز یا فیلمی این مشکل را می‌بینید و با پژوهش به کالبدشکافی آن توجه می‌کند و در فیلم خود آن را به تصویر می‌کشد؛ هدفش سیاه‌نمایی نیست بلکه کمک کردن به کم شدن این مشکلات و جلوگیری از به وجود آمدن یک مشکل اجتماعی تازه است.

تهیه‌کننده " جامه‌دران " با اشاره به کسانی که به فیلم‌های اجتماعی انگ سیاه‌نمایی می‌زنند یا از اکران آن‌ها جلوگیری می‌کنند؛ گفت: متاسفانه بسیاری از این افراد با رسالت هنر و هدف هنر آشنا نیستند و اگر هنر را به خوبی بشناسند؛ چنین حرفی نمی‌زنند. چگونه کسی که فیلم نمی‌بیند؛ می‌تواند برای سینما خط‌مشی تعیین کند؟

وی ادامه داد: البته فیلم اجتماعی خوب نیز مانند یک داروی خوب که فوایدی دارد؛ قطعا دارای عوارضی است اما این عوارض به اندازه‌ای نیست که ما مصرف دارو را متوقف کنیم.

ساداتیان بر نقش افکارعمومی در تایید یا رد یک فیلم تاکید کرد و افزود: امروزه مخاطب ما هوشمند است و به دنبال آن افکار عمومی کاملا با دقت تولیدات سینما را پیگیری می‌کند. طبیعی‌ست اگر فیلمی ساخته شود و به نمایش دربیاید که مورد اقبال افکار عمومی نباشد؛ مردم آن را پس خواهند زد.

وی با اشاره به اثرات منفی اقتصادی توقیف یک فیلم گفت: جدا از ضررهای معنوی که عدم نمایش یک فیلم در زمان خود به فیلمساز و یا تهیه‌کننده آن می‌زند؛ این امر در حوزه اقتصاد نیز ضررهای بسیاری دارد. زیرا اثر هنری به مخاطب زنده است و زمانی که یک اثر ساخته می‌شود؛ باید به نمایش دربیاید تا بتواند علاوه بر تاثیرگذاری، سود مادی نیز برای سازندگان داشته باشد.

ساداتیان ادامه داد: زمانی‌که یک فیلم به نمایش درنمی‌آید؛ تولیدکنندگان آن از طرف افکار عمومی مورد قضاوت قرار نمی‌گیرند. به همین دلیل متوجه نمی‌شوند که کدام قسمت از کار آن‌ها درست بوده و کدام قسمت درست نبوده تا آن را در آثار بعدی خود لحاظ کنند و نقاط ضعف خود را اصلاح کنند.

وی با اشاره به اینکه باید مدیریت فرهنگی خود را با مطالبات جامعه هماهنگ کند؛ گفت: امروز ما سه قوه در جامعه داریم که هرکدام وظایفی دارد اما باید این وظایف و قضاوت‌ها با مطالبات جامعه هماهنگ باشد. بطور مثال مجلس وظیفه نظارتی دارد اما آیا باید این نظارت آنقدر سلبی باشد که از آن به نظارت سخت‌گیرانه تعبیر شود و آیا نظارت می‌تواند همراه با تعامل و دیدن نقاط مثبت و منفی همراه باشد؟

ساداتیان افزود: نباید به شکلی رفتار کنیم تا این تصور به وجود بیاید که ۲۰ الی ۳۰ نفر بجای ۷۰ یا ۸۰ میلیون تصمیم بگیرند زیرا چنین رفتاری از عدالت به دور است.

وی با اشاره به تاکید اسلام بر توجه به آرای مختلف و استفاده از عقل گفت: در اسلام آمده است که اقوال مختلف را بشنوید و بهترین را انتخاب کنید. یکی از راه‌هایی که می‌تواند این اقوال مختلف را درمعرض دید مخاطبان قرار دهد؛ سینماست و بعد این مخاطبان هستند که می‌توانند بهترین آن را انتخاب کنند.