تبیین کلی مراحل خلقت انسان در قرآن برای اقامه برهان معاد است
آیت الله سبحانی با اشاره به اینکه هدف قرآن از بیان گذری مسئله آفرینش انسان، اقامه برهان در معاد است، گفتند: بشر در سرنوشت خود باید اندیشه کند و بداند همان گونه که خداوند انسان را خلق کرد، توانایی زنده کردن مُرده او را نیز دارد.
به گزارش ایلنا، آیت الله سبحانی در پاسخ به شبهه‌ای مبنی بر اینکه چرا قرآن در مقام بیان آفرینش انسان فقط به اسپرم مرد اشاره داشته در حالی که انسان مخلوق دوجزء اسپرم مرد و تخمک زن است، اظهار داشت: قرآن کتاب علوم طبیعی و تشریح نیست که کلاس درس تشکیل دهد و به تشریح انسان بپردازد و ریشه‌های آفرینش او را بیان کند.
او با بیان اینکه قرآن کتاب هدایت است، گفتند: قرآن برخی مسائل را برای بیان هدفی به نام معاد اشاره کرده است چرا که مشرکان مسئله معاد را نمی‌پذیرفتند و زنده شدن بعد از مرگ را فوق توان می‌دانستند.
سبحانی افزود: بیان گذری خلقت انسان در قرآن از تبدیل نطفه به علقه، مضغه و... به جنین کامل به دلیل یادآوری توانایی خدا در آفرینش انسان برای تدبیر در موضوع معاد و زنده شدن در روز قیامت است.
این مرجع تقلید تصریح کرد: هدف قرآن از بیان گذری مسئله آفرینش انسان، اقامه برهان در امکان معاد است تا در سرنوشت بشر اندیشه کند و بداند همانگونه که خداوند انسان را خلق کرد، توانایی زنده کردن مُرده او را نیز دارد.
آیت الله سبحانی به آیات سوره قیامت درباره مسئولیت پذیری انسان اشاره داشت و گفت: قرآن تاکید می‌کند که انسان فکر نکند ما او را رها می‌کنیم و بعد از مرگ، جهان دیگری وجود ندارد.
این مرجع تقلید افزود: موضع قرآن در بیان گذری مرحله آفرینش انسان، یادآوری مسئولیت پذیری و اقامه برهان معاد است.
سبحانی یادآور شد: همچنین در زمان نزول قرآن برای عرب جاهلی، چگونگی آفرینش انسان از طریق منی مشهود بود و قرآن نیز به گونه‌ای موضع گرفته است تا این مسئله مشهود را جهت تدبیر بشر در باب معاد بیان کند.
این مرجع تقلید با بیان اینکه میان نفی و سکوت در یک مسئله تفاوت وجود دارد، گفت: اگر قرآن مسئله خلقت انسان از طریق تخمک زن را نفی می‌کرد، یا می‌گفت انسان فقط از اسپرم مرد خلق شده است، خلاف علم بود در حالی که قرآن نسبت به خلقت از طریق مرد اشاره داشته و جزء دیگر را نفی نکرده است.
به گزارش ایلنا به نقل خبرگزاری حوزه، آیت الله سبحانی در پایان به آیه ۲ سوره انسان «إِنّا خَلَقْنَا الإِنْسانَ مِنْ نُطْفَة أَمْشاج نَبْتَلِیهِ» نیز اشاره داشت و گفت: قرآن در این آیه به صورت کلی بیان می‌کند که «انسان از نطفه به هم درآمیخته خلق شده است»؛ براین اساس این وظیفه علم است که به تبیین دو جزء درآمیخته خلقت انسان بپردازد.