شرط پرداخت مقرری بیمه بیکاری به کارگران قرارداد موقت

یک کار‌شناس کارگری تاکید کرد شرط پرداخت مقرری بیمه بیکاری به کارگران، برقراری رابطه بیمه‌ای کارگر بیکار شده با سازمان تامین اجتماعی است.

«علیرضا حیدری» در این باره به ایلنا گفت: پیش از تفاهم نامه وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی در اوایل دهه ۸۰، لفظ «بیکار» به کسی اطلاق می‌شد که به طور غیرارادی از کار منفک شود و مقرری بیمه بیکاری مشمول کارگران قرارداد موقت نمی‌شد چرا که گفته می‌شد آنان از تاریخ پایان قراردادکارشان مطلع‌اند.

وی افزود: همه کارگران قرارداد موقتی که پس از پایان مدت قراردادشان بیکار می‌شدند، مشمول مقرری بیمه بیکاری نمی‌شدند، در حالی که سهم ۳ درصدی بیمه بیکاری از حقوق آنان کسر می‌شد.

وی در تشریح علت انعقاد تفاهم نامه نامه وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی در اوایل دهه ۸۰ تصریح کرد: وزارت کار با سازمان تامین اجتماعی تفاهم نامه‌ای امضاء کرد که در آن ذکر شده بود اگر کارگری حداقل یکسال حق بیمه پرداخت کند حتی اگر قرارداد کارش موقت باشد و بعد از پایان مدت قرارداد بیکار شود، مشمول دریافت مقرری بیمه بیکاری می‌شود.

به گفته حیدری، این توافق نامه به استفاده کارگران قرارداد موقت از بیمه بیکاری منجر می‌شد و می‌گوید کارگر از زمانی که بیکار شد یک ماه فرصت دارد به سازمان تامین اجتماعی اعلام بیکاری کنید تا مشمول دریافت مقرری بیمه بیکاری شود.

وی ادامه داد: این درخواست در وزارت کار بررسی می‌شود تا از رابطه بیمه‌ای کارگر با سازمان تامین اجتماعی در آن برهه مطمئن شود چرا که شرط پرداخت مقرری بیمه بیکاری، برقراری رابطه‌ای بیمه‌ای کارگر و سازمان تامین اجتماعی تا آخرین لحظه است.

این کار‌شناس کارگری با اشاره به شرایط کارگرانی که بلافاصله بعد از بیکاری در کارگاه جدیدی مشغول به کار می‌شوند اما بیمه نمی‌شوند و پس از مدتی آن کار را نیز از دست می‌دهند، گفت: این کارگران به طور معمول مشمول دریافت مقرری بیمه بیکاری نمی‌شوند مگر آنکه از کارفرمای جدید به دلیل پرداخت نشدن حق بیمه در دیوان عدالت اداری شکایت کنند و بعد از احراز سابقه کارشان، مقرری بیمه بیکاری دریافت کنند.

حیدری در پایان اظهار کرد: بنابراین حتی اگر کارگری ۲۰ سال سابقه بیمه داشته باشد اما هنگامی که بیکار می‌شود رابطه بیمه ای‌اش برقرار نباشد، مشمول مقرری بیمه بیکاری نمی‌شود.