ارجاع تصمیم‌گیری از سمت کامرون به پارلمان بریتانیا ابتکار هوشمندانه‌ای بود/ وضعیت فعلی سوریه متفاوت از ۴ سال گذشته است
کوربین و هم‌طیف‌های وی در حالت فعلی در وضعیتی نیستند که بخواهند علیه این اقدام یعنی جنگ با داعش مخالفت کنند. چراکه این جنگ در خصوص کنار زدن یا ابقای اسد در قدرت نیست ولی در چهار سال گذشته زمانی که دیوید کامرون این بحث را به پارلمان ارجاع داد، بحث بر سر کنار زدن اسد از قدرت بود که تفاوت حالت فعلی با چهار سال قبل در همین نکته است.
«پیروز مجتهدزاده» کارشناس مسائل انگلستان در خصوص رای مثبت مجلس عوام بریتانیا به منظور ورود نظامی نیروی هوایی ارتش این کشور برای مبارزه با داعش و تروریست‌ها در سوریه، در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا تصریح کرد: در پرونده‌های مربوط به خاورمیانه و افغانستان و یا عراق، شاهد بودیم که کشورهای غربی با کمک یکدیگر تصمیم می‌گیرند و اقدام به اجرای آن می‌کنند و پیوستگی میان آنها حول محور پیمان ناتو می‌گردد که البته بریتانیا هم عضو این پیمان است. بریتانیا در گذشته یعنی در سه یا چهار سال پیش که ابتدای اوج گرفتن بحران سوریه بود، علاقه‌ای نسبت به درگیر شدن در مسائل این کشور را نداشت و ایالات متحده در آن برهه از زمان سخن از ساقط کردن حکومت اسد به میان آورد ولی بریتانیا همچنان بر موضع خود که عدم دخالت در سوریه بود، پافشاری می‌کرد.
وی افزود:علت عدم تمایل دخالت بریتانیا در سوریه به زمان «تونی بلر» بر می‌گردد. به گونه‌ای که وی در جریان جنگ عراق و اشغال این کشور، شریک اصلی جورج بوش محسوب می‌شد که این وضعیت با تعصب فراوانی از سمت بلر پیگیری می‌شد و حتی ما شاهد بودیم که وی در برخی مسائل موضع‌گیری‌های خیلی تندتر از جرج بوش را از خود بروز می‌داد و جلوتر از وی حرکت می‌کرد. به موازات همین مساله تونی بلر قصد داشت جنگ عراق را به داخل ایران بکشاند. لذا تمامی موضع‌گیری‌های وی سبب شد تا در بریتانیا اعتراض‌های ضد جنگ علیه تونی بلر رخ دهد و تا جایی ادامه پیدا کرد که حزب کارگر نوین که تونی بلر در آن عضویت داشت، شخص بلر را اخراج کرد. به همین دلیل باید گفت که ورود بریتانیا به پرونده سوریه بیشتر به دلیل اقدام‌های گذشته بلر در عراق با مخالفت روبه‌رو شد.
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل با اشاره به اقدام دیوید کامرون پس از به روی کار آمدنش مبنی بر کسب اجازه از پارلمان انگلستان برای ورود به سوریه، گفت: شاهد بودیم که دیوید کامرون دست به یک ابتکار جدیدی در بریتانیا زد وبه نوعی به ایالات متحده فهماند که برای انجام هر اقدام نظامی در خاورمیانه و به خصوص در سوریه، به پارلمان کشورش مراجعه می‌کند. نکته‌ای در اینجا وجود دارد و آن هم این است که در گذشته دولت‌های عضو پیمان ناتو برای انجام یک عملیات نظامی نیازی نبود که از پارلمان کشورشان اجازه کسب کنند. به طوری که وقتی این کشورها در ناتو عضویت دارند، از قبل تعهد داده‌اند تا در عملیات نظامی هم شرکت کنند. اما دیوید کامرون پس از ورود به هرم قدرت بریتانیا، دست به یک ابتکار جالبی زد و آن هم مراجعه به پارلمان بود و این در حالی صورت گرفت که اطمینان داشت این نهاد درخواست وی برای ورود به جنگ را رد می‌کند.
در آن زمان پارلمان بریتانیا به این موضوع رای منفی داد و در حمله نظامی مذکور شرکت نکرد. فرانسه هم پس از این‌که بریتانیا وارد این پرونده نشد، کنار کشید و وارد این مساله نشد. ایالات متحده هم که خود را در این بین تنها دید، به این موضوع ورود نکرد و این اوضاع و احوال باعث شد تا حکومت بشار اسد ادامه پیدا کند. باید گفت کامرون با این اقدام خود، مساله جنگ و صلح را که در حدود اختیار ملکه انگلستان بود، به پارلمان واگذار کرد که باید بگوییم از دیدی مطالعات فرهنگ و فلسفه دموکراتیک یک گام به جلو محسوب می شود.
وی درباره رای مثبت ۳۹۷ نماینده پارلمان بریتانیا به ورود نظامی در سوریه تصریح کرد: زمانی که بریتانیا برای چنین موضوعی به پارلمان مراجعه می‌کند، ناخودآگاه همان رویه‌ای که چهار سال گذشته توسط کامرون پایه‌ریزی شده بود در ذهنمان نقش می‌بندد و اگر چند روز پیش برای به رای گذاشتن این موضوع به پارلمان می‌رود، می‌داند که افکار عمومی این دخالت را می‌پذیرد که شاهد بودیم باتوجه به اعتراض فعالان ضد جنگ در بریتانیا، پارلمان این کشور به طرح مذکور رای مثبت داد و اجازه داد تا بریتانیا وارد جنگ شود.
مجتهدزاده در پایان در پاسخ به این‌که آیا فعالان ضد جنگ و طیف افرادی مانند جرمی کوربین در مقابل رای پارلمان در روزهای آینده دست به تظاهرات در لندن و سایر شهرهای بریتانیا می‌زنند یا خیر، گفت: کوربین و هم‌طیف‌های وی در شرایط فعلی در وضعیتی نیستند که بخواهند علیه این اقدام یعنی جنگ با داعش به مخالفت بپردازند. چراکه این جنگ در خصوص کنار زدن یا ابقای اسد در قدرت نیست ولی در چهار سال گذشته زمانی که دیوید کامرون این بحث را به پارلمان ارجاع داد، بحث بر سر کنار زدن اسد از قدرت بود که تفاوت حالت فعلی با چهار سال قبل در همین نکته است. به هر ترتیب باید دانست که دولت سوریه از سوی سازمان ملل متحد قانونی اعلام شده و هرگونه مداخله برای به زیر کشیدن این دولت اقدامی غیر قانونی در نظام و حقوق بین‌الملل محسوب می‌شود. بنابراین باید گفت که رای مثبت پارلمان برای ورود بریتانیا به سوریه، برای مبارزه با داعش ارائه شد؛ نه برای وادار کردن اسد به کنار کشیدن از قدرت در سوریه.