موافق تشكیل وزارت ورزش نبودیم؛
دهقان: برخی نمایندگان در پی انتقام از احمدینژاد بودند
عباسی واقعا شانس آورد/بعید است سازمان تربیتبدنی دوباره احیا شود/ از رای گرفتن عباسی پشیمانم/میخواستیم صرفا وزارت ورزش تشكیل شود.
«وزارت ورزش و جوانان مولود مجلس هشتم بود» این جمله را اغلب قریب به اتفاق مجلسیان با افتخار میگویند. چه آنها كه عضو مجلس هشتم بودند و حالا عضوی از مجلس نهماند و چه آنهایی كه بخت یارشان نبود و صندلی خود در ساختمان مثلثی بهارستان را به فرد دیگری دادند.
به گزارش ایلنا، با پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و به روی كار آمدن دولت «تدبیر و امید» یكی از زمزمههایی كه از همان ابتدا در بین جامعه ورزش به گوش رسید، بحث انحلال وزارت ورزش و جوانان بود. موضوعی كه اتفاقا قرار بود در دستور كار مسعود سلطانیفر به عنوان وزیر ورزش و جوانان دولت روحانی قرار بگیرد اما بعد از عدم اعتماد مجلس به او خود به خود منتفی شد.
نبود پشتوانه علمی، سیاسی بودن روند تشكیل این وزارتخانه و مهمتر از همه رای احساسی بسیاری از نمایندگان به ادغام دو سازمان ملی جوانان و تربیتبدنی از جمله مواردی است كه امروز وزارت ورزش و جوانان را به لبه پرتگاه انحلال نزدیك و نزدیكتر میكند. هر چند علیرضا دهقان به عنوان یكی از طراحان تشكیل وزارت ورزش در مجلس هشتم پای «انتقامگیری از محمود احمدینژاد» را به تشكیل این وزارتخانه و ادغام دو سازمان یاد شده باز میكند.
با این همه اگرچه شاید موضوع انحلال وزارت ورزش و جوانان و تفكیك حوزه جوانان از ورزش به این زودی در دستور كار دولت و مجلس نباشد اما اصلا بعید نیست بعد از ایجاد ثبات در ورزش و دولت یازدهم، حسن روحانی با ارائه یك لایحه به ساختمان بهارستان برود و خواستار انحلال این وزارتخانه جوان شود.
مشروح گفتوگوی علیرضا دهقان را در زیر بخوانید:
فكر میكنید انگیزه مجلس نهم از این همه اصرار و تاكید برای تشكیل وزارت ورزش و جوانان چه بود؟
شخصا نگاهم این است كه فكر میكنم مجلس از معدود جاهایی است كه در آن میتوان كار ماندگار كرد. ما به دنبال یك اقدام ماندگار برای ورزش كشور بودیم و از همین رو اندیشه طرح چنین مسئلهای به ذهنمان افتاد. امروز در كشور ما وزارتخانههایی مثل بهداشت و درمان، راه و شهرسازی، وزارت خارجه و... با سالها قدمت و با نگاهی تخصصی امور جاری مملكت را پیگری میكنند. ما میخواستیم با توجه به رشد ورزش در دو حوزه همگانی و قهرمانی در دنیا این بخش در ایران را هم به شكلی تشكیلاتیتر اداره كنیم. شما قطعا میدانید كه امروز در دنیا بسیاری از كشورها بخش زیادی از ضعفهای خود را از طریق موفقیت در ورزش پوشش میدهند. مثلا شما به آلمان بعد از جنگ جهانی دوم نگاه كنید و شرایط كنونی این كشور را هم ببینید. ورزش یكی از اولین بخش هایی بود كه این كشور سرمایهگذاری در آن را آغاز كرد. یا برزیل و آرژانتین. این دو كشور شاید در عرصه سیاست حرف چندانی برای گفتن نداشته باشند اما با ورزششان همیشه نام خود را بر سر زبانها حفظ میكنند.
خیلیها اعتقاد دارند با اداره ورزش به شكل یكی از معاونتهای ریاست جمهوری هم میشد این هدفها را دنبال كرد. كما اینكه همین نگاه شاید در گذشته ورزش كشور هم وجود داشت؟
ما منكر زیرساختهای ساخته شده پیش از تشكیل وزارت ورزش نبودیم. چه اینكه اعتقاد هم داشتیم ورزشمان در مسیر پیشرفت و موفقیت هم هست. ما در یك نگاه جامع سعی داشتیم برای ورزش هم به مثابه سایر وزارتخانهها یك فكر اساسی كنیم. سازمان تربیت بدنی حتما میدانید ساختارش بر میگشت به سالهای قبل از انقلاب. در كنار این معمولا از آنجایی كه رئیس این سازمان نیازی به رای اعتماد مجلس نداشت رئیس جمهور به خودش اجازه میداد معمولا این حوزه را با فردی خاص كه خودش دوست داشت اداره كند. این نگاه البته به قبل از انقلاب بر میگشت اما با پیروزی انقلاب نگاه به ورزش به یك نگاه انتهایی تغییر یافت. به این شكل كه یك رئیس جمهور بعد از گرفتن رای مردم در ابتدا همه وزرایش را انتخاب و در نهایت یك نفر كه اغلب هم غیر مرتبط با این حوزه بود را برای ورزش انتخاب میكرد. متاسفانه این نگاه به شدت آزار می داد، هم جامعه ورزش را و هم نمایندگانی مثل ما را كه نگاهی تخصصی به حوزه ورزش داشتیم.
اما با همه این تفاسیر این وزارتخانه جواب نداد و امروز تقریبا اغلب قریب به اتفاق نمایندگان و جامعه ورزش از تشكیل این وزارتخانه پشیمان شدهاند؟
ما از ابتدا هم موافق تشكیل وزارت ورزش و جوانان نبودیم. ما میخواستیم صرفا وزارت ورزش تشكیل شود اما برخی دوستان، حوزه جوانان را هم به آن چسباندند. البته استدلالشان این بود كه این در راستای همان كوچكسازی دولت است. شاید برخی زیرساختها برای تشكیل این وزارتخانه هنوز مهیا نبود. اما ما به عنوان طراحان این وزارتخانه میخواستیم همانطور كه رئیس جمهور باید یك پزشك را برای وزارت بهداشت به مجلس معرفی میكرد، یك شخص مرتبط با ورزش را هم برای این وزاتخانه انتخاب میكرد.
اما همین مجلسی كه شما به تخصصگرایی در آن اعتقاد داشتید حاضر نشد به حمید سجادی به عنوان یك شخصیت و مدیر ورزشی رای اعتماد بدهد. قبول دارید این وزارتخانه با انگیزه و نیات سیاسی تشكیل شد؟
در بحث جوانان با بحث شما موافقم و نیات سیاسی پشت آن بود اما در بحث ورزش واقعیت همان چیزی است كه گفتم. به این بخش صحبتهای من توجه كنید كه ما موافق ادغام سازمان تربیتبدنی و سازمان ملی جوانان نبودیم. موضوع جوانان خود یك بخش مجزا و یك طیف بزرگ را شامل میشود. یك جوان ممكن است ورزش را دوست داشته باشد اما قطعا اولویتش در جامعه ورزش نیست. یك جوان اول تحصیلات عالیه و شغل میخواهد بعد باید مسكن داشته باشد و سپس ازدواج كند. به نظرتان چگونه میشود با یك معاونت در یك وزارتخانه چنین خواستههایی را تامین كرد.
تشكیل این وزارتخانه از سوی برخی نمایندگان مجلس نوعی انتقامگیری از احمدینژاد بود. این را میپذیرید؟
در بحث جوانان قطعا یك انتقامگیری از رئیس جمهور وقت بود اما در بحث ورزش وا... كه ما هدفمان به روز كردن این بخش بود.
جناح خاصی این جریان را هدایت میكرد؟
نه اینكه بخواهم جناح یا گروهی را متهم كنم اما خیلی از دوستان صمیمی احمدینژاد هم بودند كه به شدت خودشان را موافق ادغام و تشكیل این وزارتخانه نشان دادند. من در اینجا یك گله هم از مهرداد بذرپاش داشته باشم. وی در آن روزگار به خاطر بیمهریهایی كه در دولت دیده بود موافق ادغام سازمان ملی جوانان و سازمان تربیتبدنی بود اما جالب است امروز در ردای نماینده مردم تهران مخالف ادامه كار این وزارتخانه است.
با این نظر كه این وزارتخانه نتوانست ایدهالها را فراهم كند موافقید؟
صد در صد موافقم.
به اینكه چرا مجلس مثلا تخصصگرای هشتم به حمید سجادی رای نداد پاسخ نگفتید؟
دو بحث در مورد سجادی وجود داشت. اول اینكه وی انتقادات زیادی به نحوه مدیریتاش وارد بود. ما انتظار داشتیم سجادی در جایگاه شخصی كه به مثابه ریگهای ته آب، همیشه در ورزش میماند، عمل كند. بحث مهمتر در مورد رای نیاوردن سجادی خود رئیس جمهور وقت بود. احمدینژاد در بحث تشكیل وزارت ورزش و جوانان بسیار با مجلس بد تا كرد. همه شما دیدید با این وجود كه مجلس این طرح را مصوب و شورای نگهبان هم آن را تایید كرده بود اما رئیس دولت حاضر به تشكیل این وزارتخانه نبود و دائما به انحای مختلف از اجرای قانون سر باز میزد. بهعلاوه احمدینژاد پیش از معرفی سجادی به عنوان وزیر پیشنهادی این وزارتخانه نطق بسیار تندی كرد كه همه نمایندگان به آن واكنش منفی نشان دادند. ما برای تن دادن دولت به وزارت ورزش و جوانان حتی مجبور شدیم حساب این وزارتخانه را ببندیم تا نهایتا رئیس دولت دهم راضی شود وزارت ورزش و جوانان را تشكیل دهد.
به نظر میرسد با بروز این شرایط هر كسی غیر از حمید سجادی هم كه بود از مجلس رای اعتماد نمیگرفت؟
قطعا همینطور است. جو خیلی بدی در مجلس ایجاد شده بود. ای كاش احمدینژاد ابتدا محمد عباسی را معرفی میكرد و سپس رو به حمید سجادی میآورد.
اما همین مجلس بلافاصله با دادن رای اعتماد به عباسی دومین اشتباه بزرگش را مرتكب شد...
به هر حال ورزش در شرایط حادی قرار داشت. المپیك لندن داشت از راه میرسید و تقریبا چرخ حركت ورزش كشور از حركت ایستاده بود. فدراسیونها آه در بساط نداشتند و مدیران كل استانها هم نمایندگان شهرشان را تحت فشار گذاشته بودند. به نظرم عباسی واقعا شانس آورد. او در وزارت تعاون هم عملكرد ضعیفی داشت اما نمایندگان به خاطر برخی مصالح كشور به او رای دادند. شخصا از رای گرفتن عباسی پشیمانم و همیشه میگویم ای كاش میشد به یك شكلی جلوی رای گرفتن او را میگرفتم. عباسی در طول مدت حضورش در وزارت ورزش ضعفهای زیادی داشت. وی هم برای فوتبال و هم برای كشتی، قایقرانی، شنا، تیروكمان و دوچرخهسواری مشكلات بیشماری بوجود آورد. ضمن آنكه اگر واقعی نگاه كنیم موفقیتهای ورزش ربطی به او نداشت.
این روزها و با شروع به كار دولت حسن روحانی این بحث مطرح است كه شاید تشكیلات ورزش به شكل سابق برگردد یا بخش ورزش و جوانان از هم جدا شوند. فكر میكنید چنین اتفاقی رخ خواهد داد؟
به نظرم سخت است. ما قانون داریم كه دولت باید به سمت كوچكسازی حركت كند. مشكلاتی بر سر راه است اما شاید شدنی هم باشد.
یعنی این امكان وجود دارد كه وزارت ورزش و جوانان تبدیل به دو معاونت رئیسجمهور شوند؟
خیر، منظور من وزارت ورزش به صورت انحصاری بود. خیلی بعید است سازمان تربیتبدنی دوباره احیا شود چون دنیا كمكم به سمت وزارت شدن میروند.
به عنوان سوال پایانی هم فكر میكنید با توجه به شعار حسن روحانی در حوزه اقتصاد و پیشرفت این بخش، ورزش هم به لحاظ اقتصادی با شرایط بهتری نسبت به گذشته مواجه خواهد شد؟
به هر حال طبیعی است اگر دولت حسن روحانی بتواند قدری نقدینگی موجود در جامعه را سامان داده و در حوزه تحریمها و سرمایهگذاران خارجی موفق عمل كند، حوزه ورزش هم به لحاظ اقتصادی قدری شرایط بهتری خواهد یافت.
منبع: روزنامه قانون