به فضای بسته و انقباضی در دانشگاه‌ها خاتمه دهید

30 انجمن اسلامی دانشجویان و هیات موسس انجمن‌های اسلامی با صدور بیانیه‌ای با انتقاد از برگزاری زودهنگام امتحانات پایان ترم دانشگاه‌ها، بر لزوم باز شدن فضای بحث و گفت‌وگو در دانشگاه‌ها٬ ولو بصورت حداقلی، تاکید کردند.

به گزارش ایلنا، متن این بیانیه به شرح زیر است:

«بند اول: تبیین مواضع

بر کسی پوشیده نیست که پویایی فضای سیاسی دانشگاه‌ها نتیجه یک فضای اعتماد محور و تلاش دوجانبه دانشجویان و مسئولان است اما اینکه چرا این مهم محقق نشده است و کدام یک از این دو محور در انجام مسئولیت خود کوتاهی نموده‌اند و کدام یک مانع از تحقق خواست مکرّر مقام معظم رهبری برای ایجاد فضای پویا و مؤثر سیاسی در دانشگاه ها شده اند سؤالی ست که این روزها اذهان فعالین دانشگاهی و دلسوزان نظام را به خود اختصاص داده است که پاسخ به آن می تواند برای یافتن راه حل مناسب برای برون رفت از این شرایط بسیار مثمر ثمر باشد.

شرایطی که امروز اکثر دانشگاه ها تجربه می کنند فضایی ست که نتیجه چهار سال عملکرد دوجانبه دانشجویان و مسئولان دانشگاه‌ها است. در واقع شواهد جاری در دانشگاه می‌گوید که بزرگ‌ترین ویژگی این روزهای دانشگاه ها فضای بسته٬ انقباضی٬ بی تفاوتی و انفعال است.

ما امضاکنندگان بیانیه ذیل به عنوان نماینده بخشی از دانشجویان سراسر کشور معتقدیم این فضای انقباضی و بسته آن قدر در اکثر دانشگاه های کشور ریشه دوانده است که حتی باز کردن میدان برای بروز سلیقه های مختلف سیاسی در دانشگاه ها به صورت کوتاه مدت و نزدیک انتخابات نیز التیام بخش نخواهد بود هرچند که در صورت باز شدن حداقلی فضای بحث و گفتگو در دانشگاه ها٬ همین اندک نیز برای جامعه دانشگاهیان حکم لنگه کفش در بیابان را خواهد داشت.

بزرگترین شاهد ماجرای فضای حاکم بر دانشگاه ها برگزاری زودهنگام امتحانات دانشگاه ها به بهانه برگزاری انتخابات است. مسئولان وزارت علوم موظفند پاسخ دهند بر اساس کدام دلیل عقلانی و امنیتی باید دانشگاه که قلب تپنده جامعه محسوب می شود در این روزهای حساس و سرنوشت ساز خاموش شود؟ و با کدام اختیار قانونی دانشجویان را از حق قانونی خود برای تاثیرگذاری در فضای انتخابات محروم کرده اند؟ مگر جز این است که این اقدام مسئولان دانشگاهی اعتراف خاموشی ست بر این نکته که این مسئولان در چهار سال گذشته بستر تضارب آرا و بروز سلیقه های متفاوت را در دانشگاه ها فراهم نیاورده اند تا بتوان از این توان و پتانسیل در این روزهای حسّاس کشور به صورت مؤثر و سازنده بهره برد؟

نمونه دیگر عدم تحقق فضای بانشاط و پویای سیاسی در اکثر دانشگاه ها شرایطی ست که انجمن های اسلامی در ۲-۳ سال گذشته متحمل شده اند و پیگیری های مکرّر آن ها از مراجع قانونی نتیجه بخش نبوده است. طول مدت پیگیری ها که بعضاً بیش از سه سال بوده است به تنهایی گواه این ادعاست که دانشجویان سعه ی صدر لازم را به خرج داده اند و در نهایت با گذراندن تمام مراحل قانونی و رایزنی ها و چانه زنی ها به ناچار برای احقاق حقوق خود از نمایندگان مجلس شورای اسلامی استمداد طلبیده اند.

از آن جایی که راهبردها و سلایق و دیدگاه های انجمن های اسلامی در دانشگاه های مختلف کشور بافته یک بافنده واحد نیست و اعضای فعال هر انجمنی با توجه به دغدغه ها و شرایط دانشگاهی خود وارد عرصه سیاسی کشور شده اند واضح است که به صورت طبیعی در میان انجمن ها تفاوت دیدگاه و سلیقه نیز وجود دارد اما آن چه اهمیت دارد این است که این تفاوت ها ناشی از تفاوت سلایق است و تفاوت مبنایی نیست و تمام این دانشجویان دغدغه‌مند بر آرمان های انقلاب و مقام معظم رهبری و نظام جمهوری اسلامی ایران توافق نظر دارند و اصولاً برای به ثمر رسیدن این آرمانهاست که به جای سکوت و بی تفاوتی سالهای جوانی خود را برای بهبود شرایط در دانشگاه ها و فضای سیاسی دانشگاه های کشور عزیزمان هزینه می کنند.

برای ثبت در تاریخ و افکار عمومی، ما امضا کنندگان این بیانیه اعلام می کنیم که مبنای حرکت سیاسی ما در چارچوب قانون اساسی، آرمانهای انقلاب اسلامی و امام راحل و منویات مقام معظم رهبری است و همواره قانون برای ما فصل الخطاب بوده و خواهد بود.

بند دوم: مصادیق رفتارهای غیر قانونی مسئولان

در این بند نمونه هایی از سیاست های غیرقانونی مسئولان را که در قبال انجمن های اسلامی و هم چنین تشکل های دیگر در پیش گرفته اند ذکر می کنیم امید که با برطرف شدن این مشکلات فضای راکد سیاسی و تک صدایی در دانشگاه ها جای خود را به فضای پویا و سازنده بدهد:

۱-عدم صدور مجوز تأسیس انجمن های اسلامی دانشجویان و جنبش عدالتخواه دانشجویی که در حال حاضر دو تشکل تأثیرگذار در فضای دانشگاه‌ها می‌توانند باشند.

برای تبیین موضوع برای افکار عمومی لازم به ذکر است که بیش از سیزده هیأت مؤسس انجمن اسلامی دانشجویان طی سه سال گذشته برای اخذ مجوز تاسیس خود در دانشگاه های خود درخواست داده اند و پس از پایان مهلت قانونی نه تنها - برخلاف قانون - به هیچ یک از آن ها مجوز داده نشده است بلکه مسئولان دانشگاهها و همچنین هیأت مرکزی نظارت بر تشکل های اسلامی وزارت علوم و وزارت بهداشت به وظیفه قانونی خود مبنی بر اعلام کتبی دلایل عدم صدور مجوز به هیأت مؤسس نیز عمل ننموده‌اند و در نتیجه بلاتکلیفی و بی پاسخ ماندن درخواست٬ سهم این دانشجویان فعال و انقلابی شده است.

لازم به ذکر است طبق ماده ۳ آیین نامه تشکل های اسلامی دانشگاهیان (مصوبه جلسه 448 شورای عالی انقلاب فرهنگی مورخ 1378/9/6) هیأت نظارت دانشگاه مکلف است پس از گذشت ۱.۵ ماه از درخواست کتبی هیأت مؤسس پاسخ را به صورت کتبی به هیأت مؤسس ابلاغ نماید و در صورت اعتراض تشکل اسلامی به نظر نهایی هیأت نظارت دانشگاه یا امتناع هیأت نظارت از پاسخگویی، موضوع در صورت درخواست تشکل به هیئت نظارت مرکزی ارجاع و رأی هیأت نظارت مرکزی لازم‌الاجرا است.

همچنین هیات نظارت مرکزی موظف است حداکثر ظرف مدت دو ماه٬ پس از بررسی درخواست هیئت مؤسس٬ در صورت صدور مجوز تأسیس تشکّل٬ مدارک دالّ بر صدور مجوز را مستقیماً و به صورت کتبی به هیئت مؤسس ابلاغ کند که چنین امری درباره هیچ یک از هیأت های مؤسس محقق نشده است.

۲- در چند دانشگاه به بهانه تغییر ریاست دانشگاه و در نتیجه تغییر سیاست های مسئولان دانشگاه مجوز انجمن هایی که در گذشته مجوز تأسیس خود را اخذ کرده بودند ملغی اعلام شده است که از مهم ترین نمونه های نقض قانون است.

۳- متاسفانه دیده می شود که برخی رؤسای دانشگاه ها با دلایل غیرقانونی و فراقانونی مانند مخالفت مسئولان استانی یا برخی مجموعه های دیگر از دادن مجوز و یا ادامه فعالیت یک تشکل مستقل دانشجویی جلوگیری می کنند در حالی که ما مدعی هستیم در درون نظام جمهوری اسلامی «قانون فصل الخطاب است» و بر سر این ادعای خود ایستاده ایم.

۴- متأسفانه در اکثر دانشگاه‌ها ریاست دانشگاه در مواردی مانند دعوت سخنران یا برگزاری دیگر برنامه های سیاسی تشکل ها٬ غیرقانونی و سلیقه ای عمل می نمایند و به دلایل مختلف از برگزاری برنامه های سیاسی و دعوت سخنران و یا برگزاری کرسی ها جلوگیری می نمایند در حالی که طبق ماده ۳ بند ۳ دستورالعمل اجرایی آیین نامه تشکل های اسلامی دانشگاهیان مسئولان ذیربط موظفند تصمیم نهایی خود را درباره برگزاری یا عدم برگزاری هر نوع فعالیت تشکلی حداکثر ظرف مدت ۷ روز به صورت کتبی به اعضای تشکل ابلاغ نمایند و عدم ابلاغ تصمیم به صورت کتبی دالّ بر صدور موافقت است.

البته باید گفت که بسیاری از انجمن های دارای مجوز هم در فضایی بهتر از انجمن های بدون مجوز نفس نمی کشند چرا که مسؤلین این دانشگاه ها با انواع وسیله ها و بهانه های ریز و درشت از حرکت برنامه های انجمن ها جلوگیری می کنند و با اعمال نظرهای بالادستی و خلاف قانون مانع از این می‌شوند که ایده های انقلابی و تصمیم ساز انجمن ها به منصه ظهور برسد و به این طریق عملاً بسیاری از انجمن ها به انفعال کشیده شده اند.

بدون شک پذیرش شرایط موجود به عنوان شرایطی که نیاز به چاره اندیشی دلسوزانه و مدبرانه دارد اثرات بسیار مثبتی خواهد داشت در حالی که بسنده کردن به شرایط موجود و مطلوب دانستن آن تحقق حماسه سیاسی در دانشگاه ها با سؤالات جدی روبرو خواهد شد.

۵- متأسفانه در برخی دانشگاه ها نشریات پیش از انتشار بازبینی می شوند که طبق آیین نامه نشریات بازبینی پیش از انتشار عملی منافی قانون است. هم چنین لغو مجوز نشریات یا عدم صدور مجوز برای انتشار برخی نشریات در دانشگاه ها حاکی از اراده ای بالا دستی برای دور کردن دانشجویان از دغدغه مندی دلسوزانه و سازنده آن‌هاست.

بند سوم: سخنی با مسئولان و رسانه‌ها

بدین وسیله ما، اعضای انجمن های اسلامی و هیأت های مؤسس انجمن اسلامی دانشجویان٬ از عموم نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی و دیگر مسئولان دلسوز نظام تقاضا داریم به موارد ذکر شده توجه ویژه ای نمایند تا خدای ناکرده این موارد مشمول مرور زمان نشوند تا ان‌شاءالله با رفع مشکل مجوز های تشکل ها و اصلاح فضای بسته و انقباضی دانشگاه ها برای فعالیت های سیاسی سازنده و دیگر موارد ذکر شده بسترهای حداقلی برای خلق حماسه سیاسی که مورد نظر مقام معظم رهبری است در دانشگاه ها فراهم شود.

به دلیل این که ما مسیر طولانی مورد نظر مسئولان امر را پشت سر گذارده ایم و در عمل از ایشان خلف وعده دیده ایم از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی که مطالبات به حق دانشجویان را پیگیری می کنند می خواهیم با عنایت به این نکته دلسوزانه و با نگاهی عدالت گستر جز تا احقاق کامل حقوق دانشجویان که همان صدور مجوز تشکلهای دغدغه مند و آرمان گرا از جمله جنبش عدالتخواه و انجمن های اسلامی و فراهم آمدن بسترهای لازم برای فعالیت سازنده تشکل های دانشجویی در دانشگاه هاست، از پای ننشینند.

از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان مرجع قانون گزار و مؤثر در فضای دانشگاهی خواستاریم که مطالبات به حق دانشجویان را پیگیری کنند و با استفاده از اختیارات قانونی خود با نمونه های آشکار قانون شکنی در فضای مقدس دانشگاه مقابله نمایند و از جایگاه نظارتی خود حداقل برای نظارت بر حسن اجرای مصوبات این شورا استفاده نمایند.

علاوه بر جایگاه حقوقی و قانونی نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه ها جایگاه معنوی و پدرانه آن در بین جامعه ی دانشگاهیان وظیفه این نهاد را بسیار سنگین تر می نماید. لذا از مسئولین نهاد رهبری می خواهیم با علم به این جایگاه حساس به این فضای قانون شکنی و قانون گریزی پایان دهند و در اندک زمان باقی مانده تا انتخابات با صدور ابلاغیه کتبی به هیئت های مؤسس و همچنین باز کردن فضای سیاسی دانشگاه ها زمینه های خلق حماسه ی سیاسی در دانشگاه ها را فراهم کنند.

از خبرگزاری ها و رسانه ها به ویژه رسانه ملی، صدا و سیما٬ تقاضا داریم که رسالت اطلاع رسانی٬ امانت داری٬ مستقل بودن و حقیقت طلبی را به نحو احسن انجام دهند و برخی فعالیت های غیرقانونی انجام وظیفه مقدس آن ها را تحت تاثیر قرار ندهد و برای رسیدگی موارد یاد شده تلاش نمایند چراکه اگر شرایط سیاسی در دانشگاه ها سالم٬ پویا و مولّد باشد بی شک اثرات مثبت خود را به جامعه تسرّی خواهد داد.

از وزیر محترم علوم تقاضا داریم به دور از حاشیه های احتمالی در این فرصت پیش آمده برای پاسخگویی به اذهان عمومی جامعه به جد تلاش نمایند چرا که ما معتقدیم برای پیشبرد اهداف و گفتمان انقلاب اسلامی آنچه که پیشبرنده و مفید است پذیرش اشکالات و نقص ها ی موجود و چاره اندیشی برای یهیود و اصلاح آنهاست و آنچه مخرب است انکار مشکلات و پاک کردن صورت مسأله به جای چاره اندیشی مدبرانه و دلسوزانه است.

لازم به ذکر است در طول این مدت که انجمن ها به دلایل مختلف اقدام به رایزنی و در نهایت مکاتبه با رسانه ها و تبیین مسائل برای افکار عمومی نمودند وزیر علوم و بهداشت به عنوان رؤسای هیأت مرکزی نظارت بر تشکل ها هیچکدام حاضر به پاسخگویی به افکار عمومی نشدند و علیرغم فشارهای افکار عمومی و رسانه ها در هیچ یک از محافل خبری و رسانه ای حضور نیافتند تا اگر دلیل متقن و قانونی دارند ارائه نمایند و در مواردی تنها به بیان مواردی کلی بسنده کرده اند گویا فراموش نموده اند که مسئولان نظام جمهوری اسلامی باید پاسخگوترین مسئولان باشند و هیچگاه خود را مبرّی از پاسخگویی ندانند.

به عنوان نمونه سؤالی که در این مدت ذهن ما را درگیر کرده و ایشان هر بار به دلیلی از پاسخ دادن به آن سرباز زدند این است که وزیر محترم علوم٬ تحقیقات و فناوری به عنوان ریاست هیأت مرکزی نظارت در کدام یک از جلسات این هیأت شرکت نموده اند؟ و طبق قانون به کدام¬یک از هیأت های مؤسس پاسخ کتبی داده شده است؟

مورد دیگری که می توان در این مجال طرح کرد این است که اخیراً وزیر محترم علوم جناب آقای دکتر دانشجو در مصاحبه ای با خبرگزاری مهر عنوان نموده‌اند که در زمان تحویل وزارت به ایشان 136 انجمن در دانشگاه های کشور در حال فعالیت بوده اند در حالی که هم اکنون 234 انجمن اسلامی در حال فعالیت در سطح دانشگاه های کشور هستند. ما از ایشان خواستاریم برای روشن شدن موضوع برای افکار عمومی دانشگاهیان و جامعه نام 136 انجمن آغاز وزارت و 234 انجمن پایان وزارت شان را برای رسانه ها عنوان نمایند. البته برای ما واضح است که ایشان پاسخی نخواهند داد و عدم پاسخگویی ایشان مصداق این واقعیت خواهد بود که ایشان به راستی تا چه اندازه با فضای دانشگاه و تشکل های دانشجویی فاصله دارند.

از ریاست محترم جمهور جناب آقای احمدی‌نژاد درخواست داریم با استفاده از اختیارات قانونی خود به عنوان رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی و به عنوان رئیس دولت از جمله وزارتین مطبوع به این موارد رسیدگی نمایند و با صدور دستوری قاطع و عاجل و الزام آور به کلیه دانشگاه ها به این فضای بی قانونی و انقباضی که ظاهراً برخلاف نظر ایشان است در دانشگاهها خاتمه دهند که بی شک از مصادیق بارز بهبوداین شرایط صدور مجوز انجمن‌های اسلامی و باز شدن فضای سیاسی دانشگاه ها با رویکرد اعتماد محور به دانشگاهیان است.»