حسین کمالی:
اعتقاد به تفاهم اجتماعی و مدیریت علمی نیاز امروز جامعه است
به جای توزیع یکسان یارانهها، میشد به کشاورزان تهیدست زمین و ابزار و وسایل کار داد/آنچه در جامعه جریان دارد اعتقاد به تولید نیست/ بهتر بود مسئولین به جای همزبانی همدلی پیشه میکردند و با درک وضعیت کارگران و کارفرمایان مانع مرگ تدریجی ثروت ملی و نیروی کار میشدند.
وزیر کار دولتهای سازندگی و اصلاحات که در کنگره خانه کارگر شهرستان قرچک سخن میگفت اظهار داشت نه موضوعات اقتصادی بر آزادیهای اجتماعی اولویت دارند و نه سیاست و آزادی بر اقتصاد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کمالی گفت: درک نیازهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه وگام برداشتن در جهت توسعه متوازن، حضور مدیران با تجربه، عالم و سیاستمدار را ضروری میسازد، حضوری نه برای مقابله بلکه برای تعامل و مردم داری
وزیر اسبق کار در خصوص شرایط پیش آمده برای صنعت و کشاورزی کشور علیرغم نامگذاری این سالها به نام حمایت از کار و سرمایه ایرانی و اصولا تولید ملی گفت: آنچه جریان دارد اعتقاد به تولید نیست والا نمیبایست شاهد تعطیلی واحدهای تولیدی و توقف فعالیت در بخشهای مهمی از صنعت باشیم، وی ادامه داد: بهتر بود به جای همزبانی همدلی پیشه میکردند و با درک وضعیت کارگران و کارفرمایان مانع مرگ تدریجی ثروت ملی و نیروی کار میشدند.
کمالی گفت: سیاست گدا پروری و توزیع پول بیزحمت در جامعه شاید برای توزیع کنندگان مقبولیت فراهم آورد ولی موافق با صلاح کشور و منافع ملی نیست.
وزیر اسبق کار اظهار داشت: به جای توزیع یکسان یارانهها، میشد به کشاورزان تهیدست زمین و ابزار و وسایل کار داد و میسر بود به کارگران و همه بیکارانی که دولت و اقتصاد کشور قادر به پاسخگو یی به نیاز آنان به اشتغال نیستند مقرری بیکاری داده و برای آنان ابزار کار فراهم کرد و یا درمان رایگان مقرر شده در قانون اساسی و تحصیل رایگان را مهم شمرده و به فقرا روی خوش نشان داد تا تحصیل دانشگاهی اندک اندک از محدوده مطالبات خانواده کارگران خارج نشود.
کمالی گفت: در حالی که بیماران خاص و سرطانی بعلت کمبود و گرانی دارو با مرگ دست و پنجه نرم میکنند ایجاد امکانات خاص برای مرفهین منجمله پرداخت وامهای کلان و یا واردات بیش از ده هزار خودروی لوکس در پاییز ۹۲، نمیتواند بیانگر عدل پیشگی مسئولان و زیبنده نظام اسلامی باشد.
وی در پایان اظهار داشت مسئولیت و احساس مشارکت در غم و رنج و شادی و سایر آحاد جامعه و تلاش در جهت دستیابی به سعادت ملی باید هدف و خواستهای همگانی باشد نه اینکه تنها فقرا و دست مزد بگیران و کارگران بلاگردان حاصل بیتدبیریهای دیگران باشند.