حزب مردمسالاری:
احیای جایگاه اولیه جنبش غیرمتعهدها امری ضروری است
تامین منافع ملی ایران باید اساسیترین هدف برپایی اجلاس شانزدهم سران كشورهای غیرمتعهد و ریاست سهساله ایران بر این جنبش باشد.
حزب مردمسالاری با صدور بیانیهای ضمن تاكید بر جایگاه مهم جنبش غیرمتعهدها به عنوان مستقلترین و بزرگترین نهاد بینالمللی پس از سازمان ملل، خواستار بهرهبرداری هرچه مطلوبتر دستگاه دیپلماسی كشور از ظرفیتهای این جنبش در دوره سه ساله ریاست آن جهت تحقق منافع ملی ایران به عنوان اولویت نخست سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران شد.
به گزارش ایلنا، متن كامل این بیانیه به شرح زیر است:
بیشك برپایی شانزدهمین اجلاس سران كشورهای غیرمتعهد در تهران رویداد سیاسی و بینالمللی بسیار مهمی است كه در طول سی و چهار سال پس از پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامی ایران برای اولین بار با این عظمت و گستردگی در كشورمان رخ میدهد و لذا هیچكس از فعالان سیاسی نباید از این اتفاق با اهمیت بیتفاوت عبور كند؛ كما اینكه هیچكس حق ندارد آن را در انحصار گروه یا حزب یا دولت خاصی تلقی نموده و بخواهد از آن بهرهبرداری جناحی كند، بلكه این رخداد مربوط به كل نظام و ملت بزرگ ایریان است كه همه دلسوزان كشور باید نسبت به برگزاری هرچه باشكوهتر اجلاس مذكور كوشش نمایند.
حزب مردمسالاری با همین انگیزه و علیرغم انتقادات جدی به برخی اقدامات در عرصه سیاست خارجی، ضمن تشكر از دستاندركاران برگزاری این اجلاس به ویژه در زمینه فراهم كردن زمینه حضور سران و مقامات بیش از 100 كشور و همچنین آماده كردن محل اجلاس و اسكان و پذیرایی و امنیت مدعوین و همچنین تهیه پیشنویس 688 بندی نكاتی چند را گوشزد مینماید و امیدوار است مسوولان ذیربط بدون هرگونه حب و بغض سیاسی به این نكات توجه نمایند:
اولا: جایگاه بسیار والای جنبش غیرمتعهدها بر كسی پوشیده نیست. این جنبش در وهله اول به عنوان تاریخیترین و بزرگترین نهاد بینالمللی پس از سازمان ملل و در وهله دوم به عنوان مستقلترین تشكیلات بینالمللی(با توجه به فلسفه شكلگیری آن از سال 1955 میلادی پس از جنگ جهانی دوم) و در وهله سوم به عنوان بزرگترین نهاد متعلق به كشورهای جنوب در برابر كشورهای شمال با عضویت 120 كشور جهان و در وهله چهارم به عنوان معترضترین نهاد بینالمللی نسبت به مناسبات ظالبمانه حاكم بر روابط و سیاست بینالملل(با عنایت به عدم عضویت هیچیك از كشورهای عضو این جنبش به عنوان عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل) و در وهله پنجم به عنوان پرظرفیتترین نهاد بینالمللی از لحاظ اقتصادی و ذخایر انرژی و منابع انسانی و جغرافیای سیاسی و... موقعیت ویژه و جایگاه بسیار حساسی را به این جنبش بخشیده است و لذا ریاست سه ساله ایران بر چنین نهاد گسترده بینالمللی هم افتخار ایرانیان محسوب شده و هم بار سنگینی را بر دوش دستاندركاران امور به ویژه دستگاه دیپلماسی كشور میگذارد.
ثانیا: ناگفته پیداست كه علیرغم ظرفیتهای فراوان جنبش غیرمتعهدها متاسفانه در سالهای اخیر و به ویژه در دوره ریاست سه ساله عنصر وابسته و دیكتاتوری همچون مبارك، كارآمدی و تاثیر این نهاد مهم بینالمللی زیر سوال رفته است و لذا تقویت و كارآمدسازی و احیای مجدد فلسفه شكلگیری این جنبش باید در دستور كار اجلاس شانزدهم سران باشد كه برخی پیشنهادها از جمله ایجاد دبیرخانه دائمی و یا اتخاذ تصمیم جدید مبنی بر لزوم مشاركت كشورهای مدیریت مشترك جهانی و امثال آن میتواند تا حدودی در راستای تقویت و احیای مجدد این جنبش موثر باشد.
ثالثا: بدون شك ریاست سه ساله ایران میتواند تحرك جدیدی برای مسیر حركت جنبش عدم تعهد و روح تازهای بر كالبد آن باشد و لذا اگر ایران میتواند با برخورداری از این تریبون جدید بینالمللی به برخی از منویات خویش در عرصه سیاست و روابط بینالملل دست یابد و نشان دهد كه علیرغم میل مستكبران جهانی امروزه در جهان منزوی نیست؛ درنقطه مقابل نیز باید اطمینان داشت كه جایگاه جنبش عدم تعهد قطعا در سالهای آتی و به ویژه در مدت زمانی كه ایران ریاست این جنبش را بر عهده دارد تقویت شده وبه خاستگاه واقعی خویش یعنی استقلال كشورها و مقابله با سلطه و استبداد بینالمللی نزدیكتر خواهد شد.
رابعا: هرچند احیای جایگاه اولیه جنبش غیرمتعهدها امری ضروری و امكانپذیر است؛ اما نباید تصور كرد كه صرفا با نوعی آرمانگرایی از فردای پس از برگزاری اجلاس شانزدهم سران كشورهای غیرمتعهد بلافاصله (آنگونه كه برخی از رسانههای وابسته به دولت یا صدا و سیما تبلیغ میكنند) همه مناسبات ظالمانه بر روابط بینالملل به سرعت تغییر میكند و تمام دنیا بر وفق مراد ما خواهد چرخید و حق وتوكان لم یكن گشته و انقلاب اسلامی به همه كشورها صادر شده و بیداری اسلامی در تمام عالم فراگیر شده و ساختار سازمان ملل ظرف یك هفته به نفع كشورهای جنوبی تغییر میكند!
به هر حال دستاندركاران امور باید با كارشناسی و بهرهگیری از اساتید روابط بینالملل و علوم سیاسی دانشگاهها به ویژه دانشگاهیان خارج از قدرت و مراكز رسمی و همراه با واقعبینی درصدد تحقق اهداف آرمانی باشند.
خامسا: زحمات كارشناسان وزارت خارجه در تهیه پیشنویس اسناد مربوط به شانزدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد بركسی پوشیده نیست و قطعا تصویب تمامی 688 بند پیشنویس در نشست سران نوعی موفقیت تاریخی محسوب میگردد؛ كما اینكه اجرایی شدن و تحقق بندهای سه فصل پیشنویس نیز می تواند دربرگیرنده اهداف كشورمان از برپایی اجلاس مذكور باشد، اما علیرغم همه این موارد آنچه ملت سرافراز ایران و كارشناسان دلسوز نظام از دستگاه دیپلماسی كشور انتظار دارند این است كه منافع ملی ایران باید اولویت نخست دستاندركاران دیپلماسی كشور در جنبش عدم تعهد باشد، به عبارت واضحتر تامین منافع ملی ایران باید اساسیترین هدف برپایی اجلاس شانزدهم سران كشورهای غیرمتعهد و ریاست سهساله ایران بر این جنبش باشد. یعنی هر چند حل مشكلات عمومی و مشترك كشورهای جنوب در زمینههای مختلف از مسائل مربوط به مشكلات زیست محیطی و امنیت سلامت و غذا و انرژی گرفته تا حقوق بشر و دموكراسی و عدالت و صلح پایدار جهانی و اصلاح ساختار سازمان ملل و... همگی دارای اولویت بوده و حائز اهمیت به شمار می روند، اما آنچه در وهله اول برای ما مهمتر است تامین منافع فوری و حیاتی ملت ایران بر اساس عزت و مصلحت و حكمت است.
به كلام دیگر باید گفت شكی نیست اگر اجلاس بتواند مشكلات جهان اسلام از جمله مساله فلسطین، بحران سوریه و حوادث تروریستی در عراق وافغانستان، ظلم و ستم علیه مسلمانان یمن و شیعیان بحرین و عربستان و آذربایجان، رفع تبعیض مذهبی در میانمار و دهها موضوع ریز و درشت دیگر را حل كند كار بسیار بزرگی به ثمر رسانده و در راستای منویات نظام جمهوری اسلامی ایران میباشد؛ كما اینكه اگر اجلاس بتواند از ظرفیتهای پیدا و پنهان كشورهای عضو جنبش در زمینههای مختلف سیاسی اقتصادی فرهنگی در راستای اهداف آن برای دستیابی به وضعیت مطلوب توفیقاتی داشته باشد اقدامی بس سترگ به شمار میرود؛ با این حال اگر ما بتوانیم از قبال برپایی اجلاس شانزدهم سران و ریاست سه ساله ایران بر این جنبش، حداقل به پنج خواسته مهم در یكسال آتی دست یازیم بدانیم كه به وظایف خویش به نحو احسن عمل نموده و ملت قدرشناس ایران نیز قدردان زحمات دستاندركاران خواهد بود.
1 ـ تعمیق و گسترش روابط دوستانه، دوجانبه و چندجانبه بین كشورهای عضو به ویژه همسایگان ایران و برقراری رابطه رسمی سیاسی بین ایران و مصر
2 ـ رفع هرگونه تحریم علیه ملت بزرگ ایران به ویژه تحریمهای یكجانبه اتحادیه اروپا و آمریكا
3 ـ بازگردانده شدن پرونده هستهیی ایران از شورای امنیت به شورای حكام آژانس و حركت در مسیر طبیعی استفاده از حقوق برخورداری از انرژی هستهای به صورت مسالمتآمیز و پذیرفته شدن مطالبات ایران در مذاكره با كشورهای 1 + 5 با توجه به سوابق حمایت نم از مطالبات ایران و سایر كشورهای عضو
4 ـ پیگیری جدی حقوقی و اقدامات فشرده دیپلماتیك برای مجازات تروریستها و حامیان بینالمللی آنان به ویژه در زمینه دانشمندان هستهیی ایران
5 ـ پیگیری جدی آزادی ایرانیان در بند در كشورهای عضو به ویژه ایرانیان در بند در عربستان، كویت، تایلند و... و آزادی گروگانهای ایرانی در سوریه.