دیگر تعزیه گردان اوپک نیستیم

هرمیداس باوند با اشاره به پیامدهای تحریم نفتی ایران توسط غرب، راهکار مقابله با این وضعیت را حل و فصل موضوعات مورد اختلاف با طرف‌های اصلی ذکر کرد و گفت: به اوپک نمی‌توانیم چندان امیدواریم باشیم چون نقش ایران در اوپک کاهش یافته و دیگر تعزیه گردان اوپک نیستیم.

به گزارش ایلنا و به نقل از نشریه تخصصی عصر کیمیا گری، هرمیداس باوند گفت: قدرت های بزرگ از کارت عربستان برای در مضیقه قرار دادن شوروی و تضعیف ایران بهره گرفتند. اکنون هم عربستان همین گونه عمل می کند. در حال حاضر آمریکا تلاش می کند تا با کمک عربستان و کویت نگرانی از کاهش صادرات نفت ایران را برطرف کند. از طرفی یاران ایران در اوپک مثل ونزوئلا و عراق هم در حال چرخش در سیاست هایشان هستند. بنابراین به نظر می رسد ایران در اوپک نمی تواند برای بالا نگهداشتن قیمت نفت چندان امیدوار باشد. اکنون ما در اوپک جایگاه لازم را نداریم. زمانی ایران و عربستان تعزیه گردانان اوپک بودند ولی اکنون ما تعزیه گردان نیستیم و به آنهایی هم که دل خوش کرده ایم مثل ونزوئلا و...به علت تحت فشار بودن نمی توانیم امیدوار باشیم و از طرح های ایران برای بالا بردن قیمت نفت در کل استقبالی صورت نمی گیرد.

وی به راهکارهای ایران برای مقابله با تحریم نفتی غرب پرداخت و گفت: اگر بخواهیم واقعا مشکلاتمان حل شود و این کشورهای کوچک همسایه ما گستاخ نشوند باید با طرف های اصلی مسائلمان را حل و فصل کنیم و از باج دادن به کشورهایی چون روسیه و چین پرهیز کنیم. در دنیای امروز، نظام بین الملل بر دو ستون استوار است؛ یکی حقوقی و مبتنی بر اصل حاکمیت برابر کشورها که طی آن همه کشورها اعم از کشورهای ابرقدرت و کم قدرت در آن برابرند و دیگری ژئوپلتیکی که مبتنی بر ساختار سلسله مراتبی قدرت است. در این حالت قدرت های بزرگ هستند که نظام بین الملل را نظم جهانی می بخشند و تعیین می کنند.

باوند افزود: بعد از جنگ دوم جهانی نظم نوین را قدرت های فاتح و بعد از جنگ سرد، آمریکا و به خصوص بوش پدر بنا گذاشتند. بوش پدر صراحتا اصول این نظم را اعلام کرد و گفت نظم جدید بر مبنای تجدید نظر در نظام اقتصاد بین الملل، جلوگیری از سلاح های کشتار جمعی، شیمیایی و میکروبی، مبارزه با تروریسم بین المللی و تقویت سازمان ملل خواهد بود. اصولی که همه هم آن را پذیرفتند و اگر اختلافی صورت گرفت اختلاف در سلیقه بود نه در اصل موضوع. بعد از یازده سپتامبر هم این اصول باز تعریف شد و اکنون هم اختلاف نظر در نحوه اجراست نه در اصول اعلام شده. بنابراین کشورهای عضو نظام بین الملل واقعیت را درک کرده اند و بر مبنای آن رفتار می کنند و راهکارهایی برگزیدند تا ضمن رعایت ملاحظاتی در قبال یکدیگر از راههای موجود منتفع هم شوند. بطور نمونه ژاپن در 40 ایالت آمریکا سرمایه گذاری کرده و بزرگترین خریدار اوراق قرضه فدرالز بانک آمریکاست. یعنی امنیت را با مقوله اقتصادی تضمین کرده است. ژاپن ارتش ملی ندارد و تنها واحد هایی در اختیار ناتو دارد. چین هم اکنون همین روند را در پیش گرفته است. چین بعد از ژاپن دومین خریدار اوراق قرضه بانک آمریکاست و اگرچه به تقویت نیروهای نظامی خود می پردازد ولی امنیت را بیش از هر چیز به همبستگی متقابل با این کشورها پیوند زده است و به جای صرف هزینه اضافی، همبستگی متقابل را بها داده است.

وی تصریح کرد: ممکن است تخاصم و دشمنی در کوتاه مدت بازدهی هایی داشته باشد اما اگر این پروسه سالها بطول انجامد مشکلاتی را به بار خواهد آورد و نابسامانی و نوعی نارسایی ایجاد خواهد کرد و ما مجبور خواهیم بود برای خنثی کردن فشارها و تحریم ها باج بیشتری به کشورهای مختلف دهیم و ابزار آنها شویم. یک جهان بینی صحیح در این زمینه این است که مشکلات را با طرفهای اصلی حل کنیم. در دنیای امروز این واقعیت است که نه چینی ها عاشق آمریکایی ها هستند و نه آمریکایی ها عاشق این دو و نه هندی ها عاشق آنها و... ولی همه اینها سعی می کنند تا آنجا که ممکن است مبانی تضادهایشان را کم کنند یا اگر در جایی نگرانی دارند ابزار متقابل را بدست گیرند. بنابراین قبل از هر چیز لازم است واقعیت جهان را بشناسیم و مشکلاتمان را با عناصر اصلی حل و فصل کنیم و بیش از این فرصت ها را از دست ندهیم. در این صورت بر حسب منابع غنی فراوان و جایگاه ژئوپلتیک و ژئو اکونومی ویژه این امکان را خواهیم داشت تا موفقیت های زیادی را به دست آوریم.