حدادی را به مرز جنون رساندند؛
بی‌توجهی وزارت ورزش به نایب قهرمان المپیك
احسان حدادی دارنده مدال نقره المپیک لندن در رشته پرتاب دیسک دیگر نمی‌خواهد برای ایران مسابقه بدهد. حرف‌های حدادی بسیار دردآور و آزاردهنده بود.
وظیفه وزارت ورزش در قبال قهرمانان بزرگ ایران چیست؟آیا محمد عباسی به عنوان وزیر ورزش توجه كافی به قهرمانان بزرگ و مدال‌آوران المپیكی كشورمان دارد؟
به گزارش خبرنگار ایلنا، اتفاقات روزهای اخیر و اظهارات احسان حدادی نشان می‌دهد محمد عباسی و معاونانش دل مشغولی‌های زیادی داشته و فرصت رسیدگی به مشكلات بزرگان ورزش این آب و خاك را ندارند.
احسان حدادی دارنده مدال نقره المپیک لندن در رشته پرتاب دیسک دیگر نمی‌خواهد برای ایران مسابقه بدهد. حرف‌های حدادی بسیار دردآور و آزاردهنده بود. ورزشکاری که در المپیک لندن دست به کار بزرگی زد و برای اولین بار مدال المپیک در دو و میدانی را برای ملت ایران به ارمغان آورد و دل مردم را شاد کرد امروز به جایی رسیده که می‌گوید: امکانات نمی دهند و دیگر برای ایران مسابقه نمی‌دهم. این اتفاق یکی از بدترین و تلخ ترین خبرهای ورزش ایران بود و به هیچ وجه نمی توان آن را باور کرد.
احسان حرفش را زده و از مدیران فدراسیون دو و میدانی و کمیته ملی المپیک گلایه کرده است. حدادی در سال های اخیر با تمام کمبودها مشکلات و بی توجهی‌های موجود ساخت و به مدال نقره المپیک رسید تا مدیران ارشد ورزش ایران پز این مدال ارزشمند را بدهند اما پس از المپیک همگان یعنی وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیون دو و میدانی او را فراموش کردند که اگر اینگونه نبود احسان امروز همچنان به افتخارات بعدی‌اش فکر می کرد و تمرکزش را روی تمرین و مسابقه می‌گذاشت اما روزگار را آنچنان به این قهرمان خوش‌نام ایران زمین تنگ کردند که چنین حرف‌هایی را به زبان آورده است.
احسان در قسمتی از حرف‌هایش آورده که عده‌ای برایش پیغام فرستاده‌اند و او را وطن فروش نامیده‌اند اما به راستی حدادی نایب قهرمان محبوب و دوست‌داشتنی این مملکت وطن‌فروش است؟ حدادی که بلافاصله پس از بازگشت از المپیک لندن به آذربایجان رفت و در کنار مردم زلزله زده و مصیب دیده این دیار رفت وطن فروش است؟
راستی قهرمانان بزرگی همچون حدادی تا چه زمانی باید قربانی سوء مدیریت آقایان غیر ورزشی شوند و قبل از اینکه به اتمام راه برسند تمام شوند؟ چرا همیشه توپ را به زمین افراد ضعیف می‌اندازیم حدادی که چیزی بیش از حقش نخواسته؛ او مربی خواسته و امکانات و وقتی دنیا را به او سخت می‌گیرند چه انتظاری دارند یک قهرمان بزرگ که برای اولین بار مدال المپیک در دو و میدانی را به ایران به ارمغان آورده دم برنیاورد و لب به اعتراض نگشاید؟
روی سخن ما با محمد عباسی است، وزیر ورزش این مملکت که در روزهای گذشته درگیر انتخابات سرمربی پرسپولیس بوده و قسمتی از وقت خودرا روی این مساله گذاشته است. سوال ما از وزیر ورزش ایران این است که وی باید به مسائل کوچک و پیش پا افتاده‌ای مثل انتخابات سرمربی پرسپولیس بپردازد یاتلاش کند تا مشکلات بزرگ ورزش ایران را حل کند تا قهرمان مدال آور المپیک ما با در اختیار داشتن حداقل امکانات بتوانند نام ایران عزیز را در سطح اول ورزش جهان مطرح سازند.
هنوز لحظات پس از کسب مدال نقره المپیک لندن توسط حدادی را فراموش نکرده ایم آن روزها که عباسی و رفقایش شادمان از کسب این مدال تاریخی تمام سعی و تلاش خودشان را برای قرار گرفتن در قاب دوربین‌ها می‌کردند تا دراین افتخار بزرگ سهیم و شریک باشند. آن روزها وزیر ورزش و اطرافیانش دنیا را به کام خودشان می‌دیدند اما امروز دنیا را به کام قهرمان بزرگ المپیک ایران تلخ کرده اند چراکه سوء مدیریت و بی توجهی‌های آنها باعث شده که حدادی مقابل مشکلات کم آورده و دست‌هایش را به علامت تسلیم بالا ببرد و اعلام کند دیگر برای ایران ورزش نخواهد کرد و مسابقه نمی‌دهد.
داوری رئیس فدراسیون دوومیدانی ایران هم اعلام کرده حرف‌های حدادی با نیت قلبی‌اش فاصله دارد و از روی احساسات حرف زده است. داوری کاملا درست می‌گوید چون با توجه از شناختی که نسبت به حدادی داریم او به دلیل تحمل مشکلات بسیار زیاد و عدم توجه مسئولان به ناچار و علی رغم میل باطنی‌اش چنین تصمیمی گرفته و این حرف‌ها را به زبان آورده چراکه حدادی به عشق همین مردم و آب و خاک قبل از المپیک تمام سختی‌ها و مشکلات را به جان خرید و با تمام توان و البته آسیب دیدگی تمریناتش را ادامه داد تا بتواند با کسب مدال در این آوردگاه بزرگ دل مردم ایران را شاد کند، پس چنین فردی نمی تواند وطن فروش باشد و باید ایراد کار را در جای دیگری یعنی در رأس ورزش ایران جستجو کرد.
محمد عباسی به عنوان وزیر ورزش در این ماجرا به اندازه خودش مقصر است. وزیری که ورزشی نیست و به هر حال سکان هدایت ورزش ایران را در اختیار دارد اما بیش از او حمید سجادی به عنوان معاون وزارت ورزش که ورزشی است و اتفاقا از خانواده دو و میدانی است و در این رشته مدال بین المللی دارد مقصر است که امروز احسان حدادی چنین شرایط اسفناک و بدی دارد و تصمیم گرفته دیگر برای ایران ورزش نکند و به عنوان ورزشکار آزاد در مسابقات شرکت کند. سجادی که ورزشی و از خانواده دو و میدانی است نباید اجازه می داد کار به جایی برسد که حدادی اینگونه واکنش نشان دهد و به وطن فروشی متهم شود.
برای ورزش ایران متاسفیم که قدر سرمایه‌هایش را نمی‌داند و به آنها بی توجهی می‌کند. در روزگاری که کشورهای حاشیه خلیج همیشه فارس نظیر قطر ورزشکاران کشورهای دیگر را با تغییر تابعیت به خدمت می‌گیرند و تمام امکانات را در اختیارشان می‌گذارند و پول هنگفتی هم به آنها می‌پردازند تا شاید در دنیا مطرح شوند اما در ایران سرمایه‌های ورزش ما به دلیل سوء مدیریت و بی‌توجهی مدیران ارشد ورزش خیلی راحت باعث دلسردی و ناامیدی ورزشکاران بزرگ این آب و خاک می‌شوند تا ورزش ایران با دغدغه ها و مشکلات بسیار زیادی مواجه شوند.
در چنین شرایطی باید گناه این اتفاقات را گردن امثال عباسی، سجادی و داورزنی انداخت و آنها را مقصر دانست تا ورزشکاری مثل احسان حدادی بزرگ و دوست‌داشتنی که علی‌رغم امکانات بسیار کم و مصدومیت‌های متعدد تا پای جان برای کسب افتخار می‌جنگد تا نام ایران را پر آوازه کرده و دل این مردم را شاد کند. حدادی و امثال او مظلوم واقع شده‌اند و مسئولیت مدیران ارشد ورزشی ایران در چنین شرایطی بسیار سنگین است تا شرایط را به گونه‌ای فراهم کند که ورزشکاران و قهرمانان بزرگ ما دلسرد نشده و با نیرو و توانی مضاعف برای کسب افتخارات جدید برای این مملکت بجنگند.
