بدرود آقای چاوز!

تنها در ستایش و بزرگداشت منش و رفتار انسانی او می نویسم، زیرا دیدم و مردمان دیدند که تا آخرین لحظه در کنار مردم کشورش ایستاد، با آن ها رقصید و شادی کرد و در بین آن ها با افتخار دنیا را ترک کرد.

به گزارش ایلنا، خبرآنلاین در ادامه نوشت: تقریبا از ابتدای زمانی که چاوز به قدرت رسید همه ی تحولات و اخبار او را در حکومت و جامعه‎ی ونزوئلا با علاقه پیگیری کردم. او را کاریزماتیک ندیدم،اما فردی قدرتمند، پرانرژی و دوستدار ملتش یافتم که توان تغییرات گسترده در جامعه ی ونزوئلا را به نفع فرودستان داشت،گاهی وقت‎ها تاریخ تحولات باید دگرگون شود،خوب یا بد،عنصر محرکه‎ی تغییرساز یا دگرگون کننده‎ای باید سمت و سوی دیگری به تاریخ ببخشد، اگر کارهایش خوب و مفید باشد که دیگران با اصلاحاتی راهش را ادامه می‎دهند و اگر بد باشد سرانجام از درون بدی‎ها خوبی‎های ماندگاری متولد خواهد شد.

چاوز در زمانه‎ای آمد که اگر انصاف دهیم آمریکای لاتین در شرایط بد و بی‎ثباتی بود، او به منطقه تنفسی طبیعی از خودباوری و اعتماد به نفس داد که همگرایی منطقه‎ای را می‎شود انجام داد، اگر چه دیر، و می‎شود تا لاتینی‎ها به آرزوهای دیرینه‎شان در قطع وابستگی اقتصادی برسند و خود را از شر تئوری‎های مرکز –پیرامون و وابستگی رها کنند. حتی اگر کارها و خدمات دیگرش را نادیده بگیریم، دادن همین اعتماد به نفس برای اداره‎ی مستقل کشورها بدون دخالت سفیر ایالات متحده خود هدیه بزرگی است. مبالغه نیست بنویسم شاید هیچ رئیس‎جمهوری به اندازه‎ای که چاوز با مردمش سخن گفت و از آن‎ها شنید، با مردمش این گونه طولانی سخن نگفته باشد. چاوز در زمانه‎ای کارش را آغاز کرد هیچ رسانه‎ای همراهش نبود و با وجود همه‎ی تخریب‎ها ماموریت تاریخی خود را به انجام رساند. امروز کشورهای آمریکای لاتین به شهروند کردن بومیان ستمدیده افتخار می‎کنند.

مخالفان در منطقه و جهان او را دیکتاتور، پدرسالار، پوپولسیت و خودکامه خواندند، (برای انصاف‎ورزی،تاریخ دوحزبی مملو از فساد قبل از چاوز را ببینید)، اما من فکر می‎کنم او هرگز از جنس معمر قذافی، بن علی و یا حسنی مبارک نبود، حتی با فیدل کاسترو هم در مواجهه با مخالفانش و نگاه فراملی‎اش متفاوت بود، این را برای خوشامد کسی نمی‎نویسم و در ستایش سوسیالیسم یا اقتدارگرایی هم نمی‎گویم،تنها در ستایش و بزرگداشت منش و رفتار انسانی او می‎نویسم، زیرا دیدم و مردمان دیدند که تا آخرین لحظه در کنار مردم کشورش ایستاد، با آنها رقصید و شادی کرد و در بین آنها با افتخار دنیا را ترک کرد.