آخر شاهنامه برای چه کسانی خوش است؟

جهان اقتصاد نوشت:  تجربه فضاسازی‌های سال‌های ۸۴ و ۸۸ توسط عوام‌فریبان اعم از دادن وعده‌های اقتصادی و ایجاد تقابل و فضای تخریبی و …. به مردم ایران نشان داد که این دسته از رفتارهای اشخاص ناشی از انگیزه‌های ناسالم و مخرب است و تجربه هشت ساله دولت‌های نهم و دهم در کنار خسارت‌ها و زیان‌های غیرقابل جبران خود، دست کم این یافته را در ذهن مردم ایران جا انداخت که این بار در هنگامه رأی گیری به کسانی که می‌خواهند از مشکلات اقتصادی آنان برای عبور به اریکه قدرت بهره ببرند، نه بگویند و رای خود را چه در انتخاب رییس جمهور بعدی و چه در اتنخاب اعضای شوراهای اسلامی شهر ور روستای خود به کسانی بدهند که با درایت و تدبیر به امور آنان خواهند پرداخت. این اندازه از اعتماد و خوش بینی مردم در تهران و سایر شهرها به ویژه در مراکز استان‌هایی چون اصفهان، شیراز، مشهد  تبریز و …. از یک سو نشان از تصمیم به تکرار تصمیم عقلایی آنان در اسفند ماه ۱۳۹۴ دارد و در همین حال می‌توان از این رفتار مردم به بلوغ و کارآمدی و پختگی در رفتار سیاسی تعبیر کرد.

اعتماد مردم پس از سال‌ها به اصلاح طلبان و معتدلان جناح‌های سیاسی بازگشته است.

این رویکرد مثبت به طور ذاتی امیدوارکننده و مایه خوشحالی است. چرا که تندروی همواره موج مخاطره و غیر قابل پیش‌بینی شدن اوضاع و احوال را به راه می اندازد و به تبع آن امکان برنامه ریزی و فعالیت گسترده برای توسعه کشور را از همه فعالان این عرصه می‌گیرد. اما نکته بسیار مهمی‌ هم در این میان وجود دارد که نباید از آن غافل شد.

دولت دوازدهم بر اساس وعده‌هایی که در دوران فعالیت انتخاباتی با مردم در میان گذاشته است، باید به تلاش‌های خود شتاب دهد و بتواند رونق بیش از پیش را به اقتصاد ایران بازگرداند و از این رهگذر در کنار صنایع نفتی و  بخش کشاورزی، صاحبان صنایع کوچک و اصناف و پیشه‌وران را هم از رونق و نشاط اقتصادی برخوردار کند.

همین‌طور هم شوراهای اسلامی در شهرها و روستا ها باید اینک که با استقبال و اعتماد کم نظیر  بلکه بی‌نظیر مردم مواجه شده‌اند، بدانند و به این وجه از مسئولیت خود توجه داشته باشند که در پایان دوره مسئولیت خود باید کارنامه‌ای را به مردم ارائه کنند که قضاوت مردم در باره عملکرد آنان موجب شود تا این استقبال و اعتماد امروز آنان خدشه دار نشود و تکرار این رویکرد و استقبال برای دوره بعدی هم قابل اعتنا و پیش‌بینی شود.

شهردارانی که اعضای شورای شهر انتخاب می کنند باید برای شهرها اعتبار و آبرو بیافزایند و برای دوره بعدی کارنامه خوبی از شفافیت و سلامت در کارهای مرتبط با شهرداری‌ها ارائه کنند و رفته رفته برای همه رأی دهندگان مسجل شود که هر هنگام که با درایت و تدبیر و به دور از هیجان و فضاسازی‌های فریب‌کارانه رأی بدهند در آخر داستان شادمان و سربلند از تصمیم خویشتن خواهند بود و به تعبیر ضرب‌المثل معروف آخر شاهنامه را برای مردم به خوشی و شادابی تعریف کنند. به این ترتیب آخر داستان شاهنامه پایان دوره مسئولیت دولت و شوراهای اسلامی شهرها و روستا ها برای آنان که مردم را سطحی نگر و عوام فرض کرده باشند، دوره‌ای تیره و تار خواهد بود و اگر آنان کارشکنی هایی در این مدت کرده باشند روسیاه خواهند شد و در همین حال اگر با دولت  شهرداری های سراسر کشور همراه و همسو بوده باشند و برای حل مشکلات کشور دست یاری به سوی آنان درازکرده باشند، دوره را با روسپیدی و سربلندی به پایان خواهند برد و آنگاه می‌توان گفت که برای این دسته از رأی دهندگان آخر شاهنامه خوش خواهد بود.

سعید تقی‌پور