افزایشِ نگران‌کننده ورکشاپ‌ها و تورهای هنری نامعتبر/ گواهی‌نامه‌های تقلبی به هنرجویان داده می‌شود
بهنام کامرانی با بیان اینکه هر اثر هنری و هر هنرمند می‌تواند یک جاذبه توریستی ایجاد کرده و سفیر فرهنگی باشد، گفت: تبادلات هنرمندان و آثار آنها بین مراکز فرهنگی ایران و خارج از کشور جزو سیاست‌های کلان فرهنگی است که باید با تغییر دولت‌ها ثابت بماند اما متاسفانه در کشور این موضوعات منسجم نبوده و بیشتر موردی‌ست.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در هنرهای تجسمی بعضی اوقات به مشاغلی برمی‌خوریم که اگرچه در توسعه هنرهای تجسمی نقش دارند اما در مواردی؛ جاه‌طلبی و فرصت‌طلبی افراد باعث ضربه زدن به این حوزه می‌شود.
یکی از این مشاغل برگزاری تورهای هنری و ورکشاپ‌های هنری در خارج از کشور و اعطای سرتیفیکت یا گواهی‌نامه هنری است اگرچه این کار فی‌نفسه به پیشرفت هنر و ارتباط جامعه هنری داخل کشور با خارج از آن کمک می‌کند اما در برخی موارد شاهد سوءاستفاده‌هایی مالی در این زمینه هستیم که نه تنها برای هنرمند سودی ندارد بلکه گواهی‌نامه ارایه شده توسط این نهادها فاقد ارزش بوده و باعث ضرر مالی نیز می‌شود.
بهنام کامرانی هنرمند نقاش و استاد دانشگاه هنر درباره برگزاری این ورکشاپ‌ها و میزان اعتبار گواهینامههایی که اعطا می‌کنند، اظهار کرد: اعتبار این ورکشاپ‌ها و گواهینامههایی که در پایان آن اعطا می‌کنند بستگی به مرکز ارائه دهنده دارد. به طور مثال اگر یک موزه یا مرکز هنری معتبر این کار را انجام دهد؛ می‌تواند در رزومه هنرمندان جوان تاثیرگذار باشد.
او ادامه داد: این دوره‌ها هم مانند رزیدنتی‌‌ست که در خیلی از کشورها وجود دارد. در حقیقت به تجربه هنرمند کمک می‌کند و به انتقال تجربیات بین هنرمندان منجر می‌شود. اساسا این تجربه‌ها بیشتر تجربه کاری محسوب می‌شود و قطعا مدرک آن در مراکز دانشگاهی و علمی اعتبار چندانی ندارد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه گاهی از این موضوعات سوء‌استفاده می‌شود، گفت: از آنجا که به شمار دانشجویان هنر در سال‌های اخیر افزوده شده؛ ممکن است برخی از موسسات به دنبال سودآوری‌های مالی باشند به همین دلیل مراکزی که این تورها را برگزار می‌کنند؛ باید شناسایی شوند. به عقیده من آنجا که دانشجو را دعوت می‌کند باید سایت معتبری داشته باشد یا سرتیفیکت و گواهی‌نامه مشخصی داشته باشد. البته باید مواظب بود چراکه این موضوع می‌تواند تنها جنبه‌های سودآورانه برای برگزارکننده داشته باشد.
او به تبادل هنرمند بین برخی از موسسات، مراکز و موزه‌ها با مراکز هنری در خارج از کشور اشاره کرد و گفت: در حقیقت تبادلات فرهنگی و هنری از برنامه‌ها و سیاست‌های این مراکز است و بودجه‌هایی برای این امر تخصیص می‌دهند که در پایان این دوره‌ها گواهینامههایی به افراد می‌دهند.
کامرانی با تاکید براینکه اعتبار این گواهی‌نامه‌ها ارزش هنری ندارد، گفت: این سرتیفکت‌ها و گواهی‌نامه‌ها بیشتر جنبه تجربی دارد. معتقدم هر گالری فعالی باید زمینه تبادل آثار هنرمند و فروش آنها به مراجع و مکان‌های خارج از کشور را فراهم کند البته تا آنجا که اطلاع دارم تبادل آثار هنری هنرمندان با مراکز هنری خارج از کشور از وظایف اصلی گالری‌داران است.
این منتقد هنری تصریح کرد: این مسئله هم از لحاظ فرهنگی و هم از لحاظ اقتصادی می‌تواند برای کشور مفید باشد و در صورتی که برنامه مشخصی در سطح کلان و ملی داشته باشد؛ می‌تواند ارزآوری و درآمدزایی برای کشور داشته باشد چراکه ما داشته‌های بسیار غنی در زمینه فرهنگ و هنری داریم.
کامرانی ادامه داد: در حقیقت هر اثر هنری و هر هنرمند می‌تواند یک جاذبه توریستی و سفیر فرهنگی باشد و برای اینکه این اتفاق رخ دهد؛ مراکز فرهنگی و سفارت‌ها در خارج از ایران باید فعالیت بسیاری در زمینه فرهنگی داشته باشند تا بتوانند نمایشگاه‌ها را سامان دهند و هنر ایران را در آن کشورها معرفی کنند.
او درباره نقش دولت در تبادلات هنرمندان و آثار آنها بین مراکز فرهنگی ایران و خارج از کشور، گفت: این مسئله تابع سیاست‌های کلان فرهنگی است که باید با تغییر دولت‌ها نیز ثابت بماند متاسفانه در کشور ما این موضوعات منسجم نبوده و بیشتر موردی بوده است.
این استاد دانشگاه گفت: معتقدم این موضوع جای کار بسیار دارد چراکه میراث فرهنگی ما فقط آثار هنری نیستند و هنرمند نیز می‌تواند جزئی از میراث فرهنگی کشور ما محسوب شود و درعرصه بین‌الملل تاثیرگذار باشد. اساسا این موضوعات باید در بودجه کلان هنری و فرهنگی کشور در نظر گرفته شود که متاسفانه در سال‌های اخیر خیلی پربار نبوده است.