اولین برنامه پاتوق فرهنگی فیلم كوتاه به همراه نقد و بررسی آثار برگزار شد

 ایلنا،عصر روز چهارشنبه 13 دی ماه طبق اعلام قبلی، توسط انجمن سینمای جوانان ایران و با همكاری باشگاه فیلم تهران – فرهنگسرای ارسباران 10 فیلم كوتاه از ساعت 18 الی 19:30 برای علاقه مندان به نمایش درآمد و سپس توسط منوچهر اكبرلو – منتقد و مدرس فیلمنامه نویسی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.

به گزارش ایلنا  روابط عمومی انجمن، این برنامه كه با استقبال خوب علاقه مندان روبرو شد و ده ها علاقه مند در آن شركت داشتند فیلمهای: آن دورها ساخته رضا جمالی، العطش سا خته مهدی فنائیان، خادمین پرچم، اوج و عطش ساخته مرتضی عدلی، پروانه های نینوا ساخته حسن ساروقی، مركب آشنا ساخته مسعود سلیمانی فر، طوق ساخته فروزان شیرزادی، سایه آفتاب ساخته مجید پیل افكن، وقتی او تنها ماند ساخته سید حسین عابدی به نمایش درآمد.

در ابتدای این مراسم مژگان زرگر معاون جشنواره، اموربین الملل و بازرگانی انجمن طی صحبتی كوتاه به شرح نحوه همكاری با فرهنگسرای ارسباران پرداخت و با اشاره به این موضوع كه طی دو هفته جاری به دلیل تقارن با ایام ماه صفر فیلمهای مناسبتی عاشورایی و دینی به نمایش در خواهد آمد و پس از آن شاهد نمایش آثار متنوع و در موضوعات مختلف خواهیم بود گفت: ادامه این برنامه همانطور كه مدیرعامل محترم انجمن نیز اشاره كرد به استقبال علاقه مندان بستگی دارد و لذا هرهفته نمایش همراه با نقد و بررسی همراه است كه خود یك كلاس آموزشی برای فیلمسازان فیلم كوتاه است و باید این فرصت را مغتنم شمرد. زرگر در ادامه افزود: مدیرعامل انجمن وعده داده به زودی شاهد نمایش فیلمهای روز سینمای كوتاه ایران و جهان در این پاتوق باشیم كه امیدواریم این گام نیز برداشته و نتایج راضی كننده ای برای فیلمسازان به همراه داشته باشد.

فیلم دینی فیلمی است كه یك حس دینی را منتقل كند

اكبرلو بحث خود را با تعریف سینمای دینی آغاز كرد و گفت: عده ای معتقد هستند پرداختن به دین و شئونات زندگی همه، از قبل از زندگی و به دنیا آمدن نوزاد آغاز و تا پایان مرگ ادامه دارد و گسترده آن بسیار وسیع است لذا هر فیلمی كه مفهومی ارزشی داشته باشد فیلم دینی است.

اكبرلو با ذكر این نكته كه یك فیلم می تواند به ناهنجاری ها اشاره كند و آن را مورد نقد و بررسی قرار دهد و به نوعی نیت ترویح ضد آن را داشته باشد و آن ناهجاری را به عنوان یك پدیده مخرب نشان دهد هم یك نوع سینمای دینی است افزود: پس این تقسیم بندی بسیار وسیع می شود و شاید بهتر باشیم فیلم ها را از نوع تاریخی؛ اجتماعی، سیاسی و... دسته بندی كنیم.

اكبرلو در تعریف فیلمهای آیینی نیز گفت: آیین ها چكیده احساسات یك قوم است كه از جغرافیا، مذهب، زبان و ادبیات و فرهنگ آن قوم سرچشمه می گیرد و چكیده شده آن همان آیین است.

او با اشاره به ادبیات و آیین ها گفت: هیچ فیلمی را نمی توان نام برد كه رگه هایی از آیین ها در آن نباشد.

از نظر اكبرلو فیلم دینی فیلمی است كه یك حس دینی را منتقل كند. اكبرلو در این خصوص گفت: فیلمی كه ظاهر دینی داشته باشد اما نتواند حس دین را منتقل كند، فیلم دینی نیست.

وی صحبت های خود را به این شكل ادامه داد كه چرا یك مستند ساز به یك مضمون خاص علاقه مند می شود؟ او باید بداند كه چه می خواهد بسازد؟ به این باور برسد، و هدف او از ساخت این اثر تشویق و ترغیب است و یا بازداری از امری و از چیزی؟

این منتقد به نكات مشترك در آثار به نمایش در آمده در این جلسه پرداخت و گفت: همه فضاها همسان بود، همه آثار در فضاهای روستایی ساخته شده بود چرا كه فیلمساز متصور می شود كه در فضاهای روستایی شفافیت و صداقت بیشتری برای ساخت این نوع فیلمها هست، موضوع و محوریت آثار مرگ و چیزهایی است كه پیرامون آن می گذرد مانند صحنه های عزاداری، سیاه پوشیدن، اتمسفر فیلم سرد و فضای فیلم سرد است، ریتم اثر كند و تحرك زیادی ندارد، به اصطلاح نما طولانی می شود. استفاده از نابازیگر در آثار كه به شدت به ساخت فیلم لطمه می زند.

اكبرلو با اشاره به تمامی فیلمهای به نمایش در آمده در این برنامه گفت: بزرگترین لطمه به آثار را استفاده از نابازیگر می زند چرا كه در بعضی از آثار كه محوریت برروی یك شخصت است اگر نابازیگر باشد، حس را منتقل نمی كند و كار خنثی می شود.

منتقد اولین جلسه پاتوق فیلم كوتاه شناخت مخاطب را برای تولید مهترین نقطه آغاز تولید یك اثر دانست و گفت: فیلمساز باید بداند كه مخاطب او چه كی است؟ او نباید فقط به دنبال انتقال یك مفهوم باشد بلكه باید مخاطب خود را بشناسد و براساس مخاطب اثر خود را ارائه نماید.

اكبرلو همچنین گفت: فیلمساز باید در ابتدای راه یك سئوال را در ذهن خود مطرح كند و بتواند به آن یك پاسخ یك خطی بدهد در این صورت است كه می تواند به تمام سئوالات پاسخ دهد.

آخرین مبحث صحبت شد در این نشست نحوه برقراری ارتباط با ائمه و شخصیت هایی بود كه امكان نمایش آنها در فیلم نیست. اكبرلو گفت تا زمانی كه نتوانیم طرف مقابل خود را ببینیم نمی توانیم با او رابطه برقرار كنیم لذا چند روش برای نشان دادن شخصیتی كه به طور مستقیم نباید چهره او را نشان داد وجود دارد:

بازتاب دوربینی2. بازتاب شخصیتی در نزدیكان وی3. بازتاب روایی كه از افراد معمولی استفاده می شود 4.شیوه نمادین یا بازتاب دور كه در زمان و مكان دیگری اتفاق می افتد 5. استفاده از هاله نور6. شیوه فاصله گذاری كه در هنرهای تعزیه و شبیه خوانی متداول است.

در پایان این برنامه در مورد 10 فیلم به نمایش در آمده صحبت شد و حاضران نیز در خصوص فیلمهای فوق و همچنین پیرامون فیلمهای دینی سئوالات خود را مطرح كردند.