یاد هما روستا در «جان گابریل بورگمن» زنده شد
پخش تله‌تئاتر «جان گابریل بورگمن»، با ایفای نقش زنده‌یاد هما روستا و اکبر زنجانپور؛ بار دیگر دوران طلایی تله‌تئاتر در سیما را زنده کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، پخش دوباره‌ی تلهتئاترهای قدیمی از شبکه چهارم سیما شرایط مساعدی برای آشنایی مخاطبان، به‌ویژه علاقه‌مندان به دیدن نقش آفرینی بازیگران نام‌آشنای تئاتر ایران فراهم کرده است.
علاوه بر این؛ رویکرد کارگردانان، تهیه‌کنندگان و سیاست‌گذاران دهه‌های قبل سازمان صداوسیما که بعضا - حداقل در زمینه تولید تله تئاتر - از آن با عنوان دوره طلایی یاد می‌شود؛ امکانی فراهم می‌آورد که تماشاگران با آثار نویسندگان صاحب جایگاه در عرصه ادبیات جهان آشنایی پیدا کنند.
می‌توان گفت رسانه ملی آن زمان با این ترفند مخاطب بومی (Local) خود را با محتوای بین‌المللی (international) پیوند می‌داد که هنرنمای بازیگران توانای تئاتر بر اهمیت و ارزش آن می‌افزود.
شب گذشته تله تئاتر «جان گابریل بورگمن» با ایفای نقش زنده یاد هما روستا و اکبر زنجانپور از شبکه چهارم سیما پخش شد که یکی از همین نمونه‌ها تلقی می‌شود. نمایشی که متن آن به قلم هنریک ایبسن، نویسنده صاحب‌نام نروژی و خالق آثاری چون «دشمن مردم»، «مرغابی وحشی»، «هدا گابلر» و «اشباح» نوشته شده است.
ایبسن در «جان گابریل بورگمن» داستان مردی (اکبر زنجانپور) را روایت می‌کند که در راه رسیدن به ثروت و رویای ساختن قصر زیبای خود به عواطف انسانی و عشق پشت می‌کند. جان گابریل درست هنگام تحقق رویا با نیستی/ مرگ و فقدان میل به زندگی مواجه می‌شود.
داستان بانکدار شکست خورده‌ای که به اتاق بالاخانه خود پناه می‌برد و قصه این شکست را در انزوا مرور می‌کند.
اکبرزنجانپور در تله‌تئاتر «جان گابریل بورگمن»
در سوی دیگر ماجرا، زنی (هما روستا) حضور دارد که عواطف و احساسات بیست سال قبل بین خود و شخصیت مرد داستان را فراموش نمی‌کند و در ادامه مشخص می‌شود؛ مرد داستان برای دست یافتن به ثروت از ازدواج با او چشم‌پوشی کرده و ...
اهالی رسانه و هنرمندان صاحب‌نام تئاتر ایران مدت‌ها بود که از فقدان تولید تله تئاترهای ارزشمند در سیما گلایه داشتند و انتقاد خود را هر از گاهی به‌صورت آشکار در رسانه‌ها عنوان می‌کردند.
رویکرد جدید سازمان - حتی به ناچار - برای بازپخش تلهتئاترهای آرشیوی بار دیگر جای خالی این‌گونه آثار ارزان قیمت اما گرانبها را در کنار تولید سریال‌های چند ده میلیاردی اما فاقد محتوا و زیبایی‌شناسی را بیش از پیش یادآوری می‌کند.
شاید در زمانه‌ای که هیچ تصمیمی برای تولید دوباره آثار درخشان با همکاری هنرمندان تاثیرگذار تئاتر در دستور کار نیست؛ می‌توان همین را غنیمت شمرد.