اصلاح طلبان بهتر از گذشته عمل می‌کنند
برخی فعالان حوزه دانشگاه اعتقاددارند که با روی کار آمدن دولت یازدهم فضا فعالیت دانشجویی بازتر از دولت گذشته شده است. داشگاه شیراز نیز که همواره در فعالیت‌های داشجویی یکی از مراکزعلمی تعیین کننده در سطح کشوراست از این قاعده مستثنی نبوده است.
به گزارش ایلنا از شیراز، راه‌اندازی تشکل‌های دانشجویی با خط مشی متفاوت نسبت به یکدیگر یکی از نشان‌هایی است که حکایت از بهار فعالیت دانشجویی در بزرگ‌ترین دانشگاه جنوب کشور دارد.
تکثر وتعدد تشکل‌های دانشجویی
دبیر فعلی انجمن وفاق و توسعه دانشجویان دانشگاه شیراز در این خصوص معتقد است که نفسِ تکثر و تعدد در تشکل‌های دانشجویی، پدیده مطلوب و نیکویی است و ظرفیتهای بیشتری را آزاد و شکوفا کرده به همین دلیل نباید مانع از تحقق آن شد.
سید حامد سلیمان‌زاده می‌افزاید: اگر نظراً به آزادی احزاب، تشکل‌ها و دیگر جریان‌ها معتقد هستیم و با شعارهای دهان پر کن، خواهان حقوق فعالیت برای همه هستیم، باید در عمل نیز بدان پایبند باشیم نه آنکه تا دکّانِ جدیدی گشوده شد، عقیده خود را فراموش کنیم و در راه فعالیت جریان یا نهادی مانع ایجاد کنیم که اگر اینگونه کردیم هدفمان رنگ و بوی دیگری به خود می‌گیرد.
وی با انتقاداز برخی تفکرهاکه به اسم تشکل‌های دانشجویی اهداف خاصی را دنبال می‌کنند می‌گوید: بگذریم از گروهی که همیشه منافع خود را در وجود یک نام و نشان می‌بینند و وجود نهادهای متعدد را سدّی در برابر بهره مندیشان از مطامع مختلف می‌بینند؛ اما اگر واقعا کسی به حق بودن و تاثیر مبانی نظری خود باور داشته و ایمان داشته باشد که از محبوبیت، مشروعیت و مقبولیت بالایی نیز برخوردار است، هیچ نیاز نمی‌بیند که با تخریب و طعن دیگری، جایگاه بیابد و نه تنها نباید از شکل گیری جریان دیگری هراس داشته باشد بلکه پدیدایی تشکل یا نهاد دیگر را هم باید به فال نیک بگیرد.
چندصدایی
این روزنامه نگاراصلاح طلب می‌افزاید: به جدّ معتقدیم که اگر هدف اصلاح باشد و نه مساله دیگری، مسلماً دو صدا یا چند صدا و نگریستن از چند پنجره به مسائل، نتیجه بهتری را در مقایسه با حالت انحصار رقم خواهد زد و تنها رمز پیروزی و حصول نتیجه، باور به وجود تکثر و هم افزایی نیرو‌ها است. هرگونه نسخه دیگر، اهداف دیگر را به دنبال خواهد داشت که از محل بحث ما خارج است.
عضو سابق انجمن فرهنگ و سیاست دانشگاه شیراز، در خصوص اهداف راه‌اندازی انجمن وفاق و توسعه در این دانشگاه با بیان اینکه مسلما جریان دانشجویی در پویایی جامعه نقش زیادی داشته و همگان بر این مهم باور دارند می‌افزاید: در موارد و بزنگاه‌های متعدد، این جریان دانشجویی فعال و زنده بوده است که هم جور انفعال و بی‌تعهدی سایر فعالان مدنی و اجتماعی را کشیده است و هم اینکه با عملکرد بجا و زنده، خود سرمشقی برای دیگر جریانات بیرون از دانشگاه نیز بوده است.
سلیمان‌زاده می‌افزاید: اگر جریان دانشجویی بتواند موضع عقل نقاد و مشارکتی خود را در هر حوزه مثل همیشه حفظ کند و با اتخاذ رویکردی فکری-تحلیلی به مسائل و نه سیاست‌زدگی صرف، نقش آگاهی بخشانه و آموزگارانه خود را چه در میان قشر دانشجو و چه در میان کنشگران بیرون از دانشگاه ادامه دهد، همچنان می‌تواند به عنوان پایگاهی تاثیر گذار و مهم از آن یاد کرد.
دبیر فعلی انجمن وفاق و توسعه دانشجویان دانشگاه شیراز می‌افزاید: این انجمن نیز به عنوان یکی از تشکل‌های دانشجویی در دانشگاه شیراز، با روش و منش فکری اصلاح طلبانه، همین روش را در پیش خواهد گرفت و در این راستا، فعالیت‌های خود را سامان خواهد داد.
این عضو هیات نظارت بر مطبوعات دانشگاه شیرازدر خصوص نیت و نحوه تعامل و همکاری انجمن وفاق و توسعه با دیگر تشکل اصلاح طلب دانشگاه شیراز نیز می‌گوید: تشکلی همچون انجمن فرهنگ و سیاست دانشگاه شیراز، حقیقتاً در این مدت به عنوان یگانه صدای اصلاح طلب دانشگاه، زحمات زیادی را کشید و هزینه‌های سنگینی را هم چه در حدّ اعضا و چه در سطح تمامیت انجمن متحمل شد که درخور ستایش و تقدیر است. ما شاهد آن بودیم که در نبود احزاب فعال و کارآمدِ استان که همگی به کنجی خزیده و فعالیت محسوسی نداشتند، این انجمن در کوران سختی‌ها و فشار‌ها، به کار خود ادامه می‌داد و اثرگذاری مطلوب خود را هم ایجاد کرد اما اینک یک صدای دیگر را هم در کنار خود دارد که انجمن وفاق و توسعه می‌باشد. این انجمن نیز با اتخاذ همان رویکرد اصیل اصلاح طلبانه، می‌کوشد که در راه گفتمان اصلاحات با روشی فکری‌تر و فرهنگی‌تر به مسائل نگاه کند و جریان اصلاح طلبی دانشگاه شیراز را بیش از گذشته قوّت ببخشد. از این مهم‌تر، عدم توازن میان تشکل‌های دانشجویی دانشگاه شیراز و برخورداری گروهی خاص از تریبونهایی به نام‌های متعدد اما تفکر یکسان، ضرورت افزایش صدای اصلاح طلبی دانشگاه را دوچندان کرده بود و نیاز مبرمی احساس می‌شد تا پایگاه اصلاح طلبان در دانشگاه، قدری از این حالت عدم توازان خارج شده و اندک گامی برای شکستن این فضای نابرابر برداشته شود. در خصوص نحوه تعامل هم باید بگویم که ما از هر فرد و گروه اصلاح طلبی که توانایی برقراری تعامل داشته و به دور از برخوردهای تنگ نظرانه و حسودانه، اخلاقی تشکیلاتی و کاری داشته باشد و بتواند درگفتمانی مستمر و مبتنی بر مدارا، همگام با جریان اصلاح طلبی دانشگاه شیراز قدم بردارد استقبال کرده و دست او را به گرمی می‌فشاریم و این رویکرد اختصاص به انجمن فرهنگ و سیاست یا انجمن و افراد خاصی ندارد و دایره آن گسترده است. معتقدیم که در سال منتهی به انتخابات مجلس به عنوان یکی از رویدادهای مهم سیاسی کشور، اتحاد رمز پیروزی ست و به جاست که دو انجمن اصلاح طلب دانشگاه شیراز نیز در همین راه گام برداشته و با نقش مهم خود در این سال، زمینه اتحاد فعالان اصلاح طلب استان را نیز فراهم آورند که این مهم، جز با تقویت درونی این دو انجمن می‌سر نخواهد شد.
وضعیت اصلاح طلبان
این دانشجوی رشته حقوق دانشگاه شیراز درباره آینده اصلاح طلبی و امکان فعالیت سیاسی اصلاح طلبان در دهه نود می‌گوید: اگر بخواهیم یک ارزیابی کلی داشته باشیم، می‌توانیم وضعیت اصلاح طلبان در شرایط فعلی را از دو دریچه کلی سازمانی و نظری بررسی کنیم. به اعتقاد وی هرکدام از این ابعاد نیز به دنبال خود آثار و نتایجی دارد که مغفول نهادن آن در شرایط فعلی آسیب زا خواهد بود.
سلیمان‌زاده می‌افزاید: به لحاظ سازمانی، می‌توان گفت که اصلاح‌طلبان، بهتر از گذشته عمل کرده‌اند و وضعیت مطلوبی را در حال حاضر دارند. گشایش نسبی فضای سیاسی به یمن روی کارآمدن دولت اعتدال، این زمینه را فراهم آورده است که اصلاح طلبان با تکثر و تعدد احزاب و نیز افزایش نسبیِ تریبون و رسانه مواجه بوده و تاثیرگذاری بیشتری بر افکار عمومی داشته باشند. اگرچه هنوز اعمال محدودیت‌های فراوانی برای آن‌ها وجود دارد اما در کل سازمان بهتری ایجاد کرده‌اند. آن‌ها به لحاظ سازمانی و تقویت پایه‌های نهادی خود در عرصه سیاسی موفق‌تر از گذشته عمل کرده‌اند اما به اعتقاد من من قصه به همین جا ختم نمی‌شود و امکان ظهور مجدد آن‌ها تماماِ به خود آن‌ها و این عامل سازمانی بستگی ندارد و مولفه‌های دیگری تاثیر زیادی دارد که عبور کم هزینه و آرام از این عوامل به روی دیگر تحلیل ما بر می‌گردد که عبارت است از بُعد نظری. ما هرچه در عامل سازمانی، اصلاح طلبان را هماهنگ‌تر و منسجم‌تر می‌بینیم، در بعد نظری این انسجام نسبی را نمی‌یابیم و شاهد نوعی پوست اندازی فکری-عملی میان زیست اصلاح‌طلبان امروزی و اصلاح‌طلبان یک یا دو دهه پیش هستیم که این البته طبیعی است و طبیعی ندانستن آن و سعی بر یکسان‌سازی همه جانبه این طیف، راه را به بیراهه خواهد برد. به اعتقاد وی نمونه عینی این پوست اندازی و تفاوت فکری را در مصداق حزب اتحاد ملت از یک سو و حزب کارگزاران سازندگی و ندای ایرانیان از طرف دیگر است.
سلیمان‌زاده می‌افزاید: هر کدام از این تفکرات منبعث از زمینه‌ای تشکیل شده‌اند.
وی می‌افزاید: یکی نیرو‌هایش آرمانخواهانه‌تر و ایده آل‌تر می‌اندیشد و رگه‌هایی از خواست دوران پساجنبشی دهه هشتاد و آرمانخواهانه اصلاح طلبی دهه هفتاد در او دیده می‌شود و دیگری دائر مدار بر دالّ مرکزی توسعه و تفکری رئال‌تر و زمینی‌تر مبتنی بر واقعیات موجود، برنامه فکری عملیش را به نحو عملگرایانه تری سازمان داده است و این مواجهه دوگانه جریان فکری را به خوبی می‌بینیم.
شرایط فعلی اصلاح طلبان
سلیمان‌زاده می‌افزاید: اگر شرایط فعلی اصلاح طلبان را در مقایسه با یک دهه پیش مورد ارزیابی قرار دهیم، می‌توانیم ببینیم که مسیر این جریان هرچه که جلو‌تر آمده، از نقطه آرمان خواهی ایده آل به سمت واقع نگری و واقعیت بینی هرچه بیشتر در حرکت بوده و هست؛ به نحوی که می‌توان گفت اصلاح طلبان امروز، به فراخور زیست در دولت عملگرای اعتدال اگرچه که گفتمانشان ثابت است و مشمول دگرگونی چندانی نشده است اما در روش، بیشتر فهمیده و دانسته‌اند که چه باید بکنند و منطقشان را به چه ترتیبی با خواسته‌ها مناسب اندازند که در کمترین هزینه و بیشترین نتیجه، بتوانند به مقصود برسند.
این فعال دانشجویی می‌افزاید: اگر در کنار آن وضعیت مطلوب سازمانی، این اجماع نسبی فکری در نظر و عمل نیز حاصل شود و اصلاح طلبان در روش، واقع بینتر باشند و بیش از آنکه به خواسته‌های حداکثری تمایل داشته باشند، به اولویت بندی آن‌ها و امکان تحقق آن بنگرند، به زعم من جمع این دو عامل تحلیلی، هم موانع پیروزی اصلاح طلبان در مواجهه با سازمان قدرت را کم خواهد کرد و هم اینکه می‌توان به حصول نتیجه‌ای پیروزمندانه در انتخابات مجلس خوشبین بود.
وی براین باور است که تجربه نشان داده است که اصرار بر مطالبات حداکثری و ایده آل که واقعیات جامعه و ابزارهای در دسترس را نادیده انگاشته است، جز امنیتی‌تر شدن فضای سیاسی و در تنگنا قرار دادنِ خود اصلاح طلبان نتیجه‌ای به همراه نداشته است. تاریخ این جریان در دو دهه پیش، بهترین سند اثبات کننده مدعای ماست.
فضای مثبت کنونی
سلیمان‌زاده فضای حاکم بر جامعه و فعالیت دانشجویی را در مجموع مثبت ارزیابی می‌کند و می‌افزاید: به طور کلی فضا، فضای مطلوبی ست و اگرچه که با حالت ایده آل فاصله دارد اما در کل مثبت است و امیدواری فراوانی برای فعالیت و اثرگذاری وجود دارد.
وی تیم مدیریتی دانشگاه و معاونت فرهنگی آن را به عنوان هسته‌های مهم این زمینه سازی می‌داند و می‌افزاید: این دوحوزه عملکرد قابل قبولی در مهیاسازی این شرایط دارند و اگر دخالت نهادهای بیرونی با دانشجویان فعال صورت نگیرد و هرکس محدوده کاری و قانونی خودش را بشناسد، می‌توان به ایفای نقش مفیدی از جانب دانشگاه در این سال مهم خوشبین بود.