محمدرضا یوسفی:
سینماگران ما کتاب نمیخوانند
جامعه ما جامعه کتابخوانی نیست. یک سینماگر برای اینکه داستانی را به فیلم تبدیل کند باید کتاب بخواند و از بین ۲۰ کتاب، شاید از دو کتاب خوشش بیاید.
محمدرضا یوسفی نویسنده حوزه کودک و نوجوان معتقد است که جامعه ما جامعه کتابخوانی نیست. یک سینماگر برای اینکه داستانی را به فیلم تبدیل کند باید کتاب بخواند و از بین ۲۰ کتاب، شاید از دو کتاب خوشش بیاید.
یوسفی در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ با اشاره به اینکه کارگردانهای سینما به دنبال داستانی هستند که قابلیت تبدیل به فیلمنامه را داشته باشد، گفت: داستان، داستان است و قالب خاص خود را دارد. خود من در حال حاضر، مشغول نوشتن رمانی بر اساس شاهنامه هستم. ممکن است فردوسی، تنها در چهار بیت به ماجرای هوشنگ اشاره کرده باشد این منِ نوعی هستم که این ابیات معدود را گسترش میدهم و برپایه آن داستان مینویسم.
نویسنده «گرگها گریه نمیکنند» در ادامه و با اشاره به اینکه نه تنها در ایران که در همه جهان، متنی که قرار است به فیلم یا نمایشنامه تبدیل شود، پروسهای را طی میکند، گفت: حتی وقتی قرار است «هملت» را به فیلم تبدیل کنند، مراحلی را پشت سر میگذارند و در کشور ما هم چنین است.
یوسفی در پاسخ به این پرسش که چرا در سینمای کودک و نوجوان ما، کمتر اقتباس صورت میگیرد و سینماگران به سمت ساخت فیلم بر اساس قصههای جذاب کودک و نوجوان نمیروند، اظهار داشت: جامعه ما، کتابخوان نیست و سینماگران ما هم در این کشور زندگی میکنند. یک سینماگر برای اینکه داستانی را به فیلم تبدیل کند باید کتاب بخواند و از بین ۲۰ کتاب، شاید از دو کتاب خوشش بیاید و مشکل اینجاست که مردم ما کمتر کتاب میخوانند!
نویسنده «وقت قصه، مرا صدا کن» به بازنویسیهایی که از شاهنامه شده اشاره و بیان کرد: از دوره قاجار تا به امروز، ۶۰۰ بازنویسی مختلف از شاهنامه صورت گرفته اما همه به سراغ بخشهای روایی چون «رستم و سهراب» یا داستان سیاوش رفتهاند و کمتر به دراماتیزه کردن اثر بزرگ فردوسی پرداختهاند.
یوسفی در پاسخ به اینکه چرا با فقر فیلمنامه روبهرو هستیم در حالی که میتوان از ادبیات کلاسیک و داستانهای معاصر در زمینه کودک و نوجوان و نیز در دیگر زمینهها بهره برد، گفت: دراماتیزه کردن، کار سادهای نیست. مگر نه اینکه پائولو کوئیلو از مولانا الهام گرفته، چطور است که ما نمیتوانیم چنین کنیم؟! باید به این قضیه جدیتر نگاه کنیم ضمن آنکه مدیران و متولیان فرهنگ و هنر باید دغدغه بیشتری در این زمینه داشته باشند.