دستخطی از شهریار که در وصف پروین اعتصامی به جای مانده است + عکس

محمدحسین بهجت تبریزی این شعر را در نیمه آبان ماه سال 49 در وصف شاعر بانوی شاعر سروده شده است.

در ادامه متن شعر را بخوانید

روان عرشی پروین گمان برم کامشب

توجهیش به این بزم بی ریا باشد

روا بود که خطابش کنیم کای پروین

تو ای فرشته لطف و عفاف و ذوق و هنر

سری ز غرفه جنات خود برون آور

یکی به محفل تجلیل خود تماشا کن

ببین که صیرفیان جواهر هنری

به پیشگاه جلال تو سر فرو دارند

ببین که گوهر اشکت به دیده بنشانند

غمین مباش که کم زیستی در این عالم

برای چون تویی وین آب و خاک زندان است

چه به که دوره زندان عمر کم باشد

در این جهان فنا کس به تن نمی ماند

مگر به نام و اثر قرن‌ها بماند شخص

بنابراین تو به آثار جاودانه خود

یگانه زنده جاوید قرن ما هستی